برای پرستاری از بیمار مبتلا به ایدز چه اطلاعاتی لازم است؟ در این مطلب از مجله به نکات ضروری برای مراقبت از افراد درگیر بیماری ایدز می‌پردازیم؛ با ما همراه باشید.
پرستاری از بیمار مبتلا به ایدز و کسی که در مراحل پیشرفته این بیماری قرار دارد، می‌تواند کاری سخت و دشوار باشد؛ ولی با این همه بیمار لحظات منحصر به فردی را تجربه خواهد کرد، از طرفی به فرد کمک خواهد کرد که قدرت تازه‌ای را در خود کشف کند.
شما به عنوان پرستار و در راستای مراقبت از بیمار مبتلا به ایدز مجبور به انجام همه کاری نیستید، چرا که بیمار مبتلا به راحتی در جنبه‌های مختلف زندگی می‌تواند کنترل خود را از دست بدهد، بنابراین به فرد اجازه دهید که کنترل و رهبری امور را خود به عهده بگیرد و از طرفی به عنوان یک پرستار همیشه در دسترس باشید. فراموش نکنید که دخیل کردن بیمار در تصمیم‌گیری‌های خانوادگی بسیار کمک‌کننده و اثربخش خواهد بود.
با تغییر شرایط سلامتی فرد مبتلا، توانایی‌هایش تغییر کرده و در نهایت منجر به تغییر نقش شما خواهد شد. لازم است که در موارد زیر و برای پرستاری از بیمار مبتلا به ایدز با شخص مبتلا به توافق برسید:
- چه کارهایی لازم است که انجام شود؟
- چه مقدار کاری را می‌توانید انجام دهید؟
- چه زمانی نیاز به کمک بیش‌تر وجود دارد؟
فراموش نکنید که برای مراقبت از بیمار مبتلا به ایدز، بیش از هر چیزی باید مراقب سلامتی خود باشید. اگر بیمار شوید، فرد مبتلا هم پرستار خود را از دست خواهد داد.
۱. اطلاعات خود را افزایش دهید
اولین و البته مهم‌ترین قدمی که برای پرستاری از بیمار مبتلا به ایدز باید برداشته شود افزایش آگاهی در مورد بیماری است. افزایش آگاهی در مورد بیماری نه تنها شما را در راه مراقبت از بیمار و شناساندن راه‌های کمک به بیمار کمک می‌کند، بلکه تا حدود زیادی ترس شما را برطرف کرده و افسانه‌های خیالی موجود در مورد بیماری ایدز را از ذهن شما پاک خواهد کرد.
۲. به بیمار مبتلا به ایدز احساس راحتی و آسایش را منتقل کنید
برای بسیاری از افراد هیچ‌جا به راحتی خانه خودشان نیست. از بیمار در مورد تغییراتی که باعث ایجاد راحتی بیش‌تر در محیط خانه و خانواده خواهد شد، سوال کنید.
بسیاری از افراد در زمان رفع نیازهای اولیه خود مانند حمام کردن و یا استفاده از سرویس بهداشتی شرمنده و خجالت‌زده می‌شوند، بنابراین اتاقی را برای فرد بیمار در نظر بگیرید که دارای حمام و سرویس بهداشتی باشد، یا این دو مکان در نزدیک‌ترین فاصله با اتاق فرد قرار داشته باشند. حوله، دستمال کاغذی، صابون و سایر اقلام بهداشتی را در جایی قرار دهید که دسترسی به آن آسان باشد.
از فرد بخواهید که در مورد مسائل مختلف با شما صحبت کند، ولی چندان اصرار نکنید، در میانه صحبت‌ها ممکن است در مورد بیماری فرد هم نکته‌هایی مطرح شود و فرد را معذب کند. در این صورت به سرعت موضوع صحبت را عوض کنید.
گاهی هم نیاز به صحبت وجود ندارد، بسیار مهم‌تر است که شما زمان زیادی را با همدیگر صرف کنید. می‌توانید در سکوت کنار هم نشسته و وقت خود را با مطالعه، گوش دادن به موسیقی و تماشای تلویزیون پر کنید. شما می‌توانید توجه و علاقه خود را به فرد بدون به زبان آوردن کلمات بیان کنید.
۳. در برابر عفونت‌ها از بیمار محافظت کنید
باکتری‌ها و ویروس‌هایی که در شما مشکل جدی ایجاد نمی‌کنند، برای بیمار مبتلا به ایدز مشکلات شدید و یا حتی کشنده‌ای را ایجاد می‌کند. بنابراین اگر یکی از اعضای خانواده بیمار است، باید او را از فرد بیمار دور نگه دارید.
دستان خود را مرتب بشویید و اگر با مایعات بدن فرد در تماس هستید از دستکش استفاده کنید. وسایل شخصی مشترک همچون مسواک، تیغ و … استفاده نکنید. محیط خانه را همیشه پاکیزه نگه دارید، این کار به بهبود روحیه شما هم منجر خواهد شد.
۴. مراقب سلامت عمومی فرد باشید
سعی کنید در رژیم غذایی فرد مبتلا همه مواد غذایی مغذی را قرار دهید و از قرار دادن غذاهای چرب و سرخ کردنی در برنامه غذایی بیمار مبتلا به ایدز به شدت خودداری کنید. زمانی که مواد غذایی را آماده می‌کنید، مراقب باشید که مسمومیت غذایی (food-borne illnesses) ایجاد نشود.
میوه‌ها و سبزی‌های تازه را به خوبی بشویید، اگر از سبزیجات طبیعی و ارگانیک استفاده می‌کنید، پوست آن‌ها را به خوبی تمیز کرده و آن را جدا کنید. گوشت و مرغ را به خوبی پخته و از مصرف ماهی و تخم مرغ خام به شدت پرهیز کنید. زمانی که آشپزی می‌کنید، از تمیز بودن دست‌ها، وسایل آشپزخانه و محیط کار مطمئن شوید.
از فرد بیمار بخواهید که هر چه‌قدر می‌تواند و مطابق نیازهای خود غذا بخورد. گاهی پزشک معالج برای جلوگیری از بالا آوردن غذا داروهای خاصی را برای بیمار تجویز خواهد کرد.
اگر بیمار زمان زیادی را در تخت صرف می‌کند به او کمک کنید که هر چند ساعت یک‌بار وضعیت خوابیدن خود را در تخت تغییر دهد. بودن در تخت در زمان‌های طولانی منجر به زخم بستر، سخت شدن مفاصل و ذات‌الریه (pneumonia) می‌شود.
پزشک یا پرستار می‌تواند به شما نرمش‌های ساده دست و پا و بازو یاد بدهد که به برقراری مجدد جریان خون در بدن و جلوگیری از سخت شدن مفاصل کمک بسیار زیادی می‌کند. اگر می‌توانید در روز دقایقی بیمار را از روی تخت بلند کرده و به هوای آزاد ببرید. پرستار به شما راهنمایی‌های لازم در مورد چگونگی انتقال بیمار را خواهد داد.
برای محافظت از پوست بیمار از یک تشک نرم استفاده کنید و ملافه‌ها را خشک نگه دارید. قسمت‌هایی از بدن که بر روی تخت فشار داده می‌شوند را ماساژ دهید. اگر متوجه قرمزی یا ترک‌خوردگی در پوست فرد شدید، با پزشک معالج یا پرستار به سرعت تماس بگیرید.
۵. به فرد در نحوه مدیریت نیازها کمک کنید
شما باید در مورد داروهایی که فرد مصرف می‌کند، چگونگی و زمان مصرف آن‌ها اطلاعات کافی داشته باشید. از طرفی برخی از داروها دارای عوارض جانبی هستند، فرد باید در مورد آن‌ها هم اطلاعات کافی داشته باشد و بداند در صورت دیدن چه علائمی باید به پزشک اطلاع دهد. با پزشک معالج بیمار مرتب در تماس باشید تا بتوانید مرتب وضعیت سلامتی بیمار را گزارش دهید.
فرد بیمار را برای ویزیت پزشک و یا گرفتن آزمایش‌های پزشکی به صورت مرتب به مراکز درمانی ببرید. به فرد کمک کنید تا فرم‌های بیمه و بیمارستان را پر کند و نسخه‌های بیمار را از داروخانه تحویل بگیرید. برای کارهای حقوقی بیمار لازم است که با یک وکیل مشورت کنید.
نوشتن وصیت‌نامه موضوع بسیار مهمی است، ولی مطرح کردن آن چندان آسان نیست. قبل از اینکه وضعیت روانی بیمار مبتلا به ایدز وخیم شود باید به این موضوع رسیدگی شود. اگر قدرت پذیرش فرد مبتلا به ایدز بالا باشد، می‌تواند در مورد چگونگی گذراندن لحظات آخر عمر فرد با او صحبت کرد.
از او سوال کنید که آیا می‌خواهد در بیمارستان و یا در خانه لحظات آخر زندگی را سپری کند. در مورد جزئیات مراسم تشییع جنازه و ختم با فرد صحبت کنید و از او نظر بخواهید.
مطرح کردن همه این صحبت‌ها و پرسش‌ها بسیار دشوار است، ولی فراموش نکنید که اطلاع از پاسخ این سوال‌ها به آرامش و راحتی بیمار و تصمیم‌گیری راحت‌تر اطرافیان بیمار منجر خواهد شد.
۶. مراقب سلامت خود هم باشید
شما هم به فعالیت بدنی، خواب و استراحت کافی و هم‌چنین تغذیه مناسب نیاز دارید. برای اینکه از نظر احساسی توان خود را بازیابید حتماً در طول روز زمانی را به خود اختصاص دهید. برای مراقبت بیش‌تر از خود به مراکز حمایتی که در همه کشورها برای افراد مبتلا به ایدز و خانواده‌های آن‌ها خدمات ارائه می‌دهند، مراجعه کنید.
در صورت لزوم به روانشناس مراجعه کنید و در جلسات گروهی حمایتی شرکت کنید. بودن در کنار افرادی که تجربه مشترکی با شما دارند، فضایی بدون قضاوت و امن را برای شما ایجاد می‌کند که می‌توانید صحبت‌های خود را به راحتی مطرح کنید.
منبع:
