عفونت های بیمارستانی (HAIs)؛ علل بروز و راه های درمان

انواع عفونت های بیمارستانی به دلیل وجود عفونت ها یا سموم موجود در محل های خاصی مانند بیمارستان و درمانگاه اتفاق می افتد. عفونت های مرتبط با مراکز درمانی (health-care associated infections) با نام اختصاری (HAIs) معرفی شده و در بیمارستان ها اتفاق می افتند. برای اینکه فرد با علائم HAI شناخته شود، عفونت نباید پیش از اینکه تحت درمان قرار بگیرد، در بدن او وجود داشته باشد.یکی از رایج ترین بخش هایی که عفونت بیمارستانی در آن اتفاق می افتد، بخش مراقبت های ویژه یا ICU است. جایی که پزشکان به درمان بیماری های بسیار جدی مشغول هستند. از هر ده نفر افراد بستری، به صورت تقریبی یک نفر در معرض عفونت های بیمارستانی قرار می گیرد. عفونت های بیمارستانی با عوارض شدید، امکان مرگ و میر و هزینه های بسیار بالای بیمارستان همراه هستند.

با پیچیده تر شدن مراقبت های پزشکی و افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی، موارد HAI یا همان عفونت های بیمارستانی افزایش پیدا خواهد کرد. خبر خوب این است که عفونت های بیمارستانی در بیشتر مراکز درمانی قابل پیشگیری هستند. در ادامه بیشتر در مورد HAI و چگونگی روبرو شدن با آن بخوانید.

عفونت های بیمارستانی چه عوارضی دارند؟

عفونت باید در این بازه زمانی رخ دهد تا HAI تشخیص داده شود:

  • تا ۴۸ ساعت پس از بستری در بیمارستان
  • تا ۳ روز پس از ترخیص
  • تا ۳۰ روز پس از یک عمل جراحی

زمانی که یک فرد به دلایلی غیر از عفونت در بیمارستان بستری شده باشد، علائم عفونت بیمارستانی می تواند انواع مختلفی داشته باشد. رایج ترین انواع عفونت بیمارستانی عبارتند از:

علائم این عفونت ها عبارتند از:

افرادی که طی مدت بستری خود علائم جدیدی را شان می دهند، ممکن است درد و تحریک پذیری محل عفونت را نیز تجربه کنند. بسیاری از افراد نیز نشانه های آشکاری را تجربه می کنند.

عفونت های بیمارستانی، علل بروز و راه های درمان

عفونت های بیمارستانی به چه دلیل اتفاق می افتند؟

باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها می توانند منجر به عفونت بیمارستانی شوند. باکتری به تنهایی عامل حدود ۹۰ درصد عفونت های بیمارستانی است. سیستم ایمنی بسیاری از افراد طی بستری در بیمارستان در معرض خطر است. بنابراین بیشتر امکان دارد به انواع عفونت ها مبتلا شوند. برخی از رایج ترین باکتری هایی که منجر به HAI می شوند، عبارتند از:

 

نوع عفونتباکتری
خوناستافیلوکوکوس اورئوس (S. aureus)
ادراراشریشیا کلی (E. coli)
خون، ادرار، زخمانتروکوک
کلیه، ادرار، تنفسیسودوموناس آئروژینوزا (P. aeruginosa)

 

۱۱ درصد عفونت های بیمارستانی ناشی از P. aeruginosa است و میزان مرگ و میر بالا و عوارض شدیدی دارد. باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها اغلب به صورت فرد به فرد انتقال پیدا می کنند. دست های آلوده، سوندها، دستگاه های تنفسی و دیگر تجهیزات بیمارستانی از عوامل انتقال هستند. موارد عفونت بیمارستانی در صورت مصرف بیش از حد یا نامناسب آنتی بیوتیک ها نیز افزایش پیدا می کند. از این طریق می تواند به باکتری هایی منجر شود که در برابر چندین آنتی بیوتیک مقاوم هستند.

عفونت های بیمارستانی بیشتر برای چه افرادی خطرناک است؟

تمام افراد مرتبط به مراکز درمانی، در معرض ابتلا به HAI هستند. خطر ابتلا برای برخی از انواع باکتری عبارتند از:

  • هم اتاقی بیمارستان شما
  • سن، به ویژه اگر بالای ۷۰ سال دارید
  • چه مدت از آنتی بیوتیک استفاده می کنید؟
  • آیا سوند ادراری دارید یا خیر؟
  • اقامت طولانی مدت در ICU
  • اگر در کما به سر می برده اید
  • اگر شوکی را تجربه کرده اید
  • هر گونه آسیبی که تجربه کرده اید
  • سیستم ایمنی تضعیف شده

اگر در ICU بستری شده باشید نیز خطر ابتلا به عفونت در شما افزایش پیدا می کند. شانس ابتلا به عفونت بیمارستانی در ICU کودکان حدود ۶/۱ تا ۶/۲۹ درصد است. برررسی یک منبع معتبر نشان داده است که نزدیک ۱۱ درصد از ۳۰۰ نفری که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، به HAI مبتلا می شوند. مناطق آلوده می توانند خطر ابتلا به عفونت بیمارستانی را تا ۱۰ درصد افزایش دهند. عفونت های بیمارستانی در کشورهای در حال توسعه بیشتر شایع هستند. مطالعات نشان می دهند که ۵ تا ۱۰ درصد افراد بستری شده در اروپا و آمریکای شمالی به عفونت بیمارستانی مبتلا می شوند. این درحالی است که در مناطقی مانند آمریکای لاتین، جنوب صحرای آفریقا و آسیا، ریسک ابتلا بیش از ۴۰ درصد است.

عفونت های بیمارستانی چگونه تشخیص داده می شوند؟

بسیاری از پزشکان از طریق نشانه ها و علائم به تنهایی قادر به تشخیص عفونت بیمارستانی هستند. تورم با یا بدون راش در محل عفونت می تواند نشانه ای باشد. عفونت هایی که پیش از بستری شدن در بدن شما وجود داشته اند و به مرور وضعیت پیچیده ای پیدا کرده اند، HAI به حساب نمی آیند. اما لازم است همچنان در صورت بروز نشانه های جدید در طی دوران بستری، موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. همچنین ممکن است برای شناسایی عفونت، نیاز به آزمایش خون و آزمایش ادرار داشته باشید.

عفونت های بیمارستانی چگونه درمان می شوند؟

درمان عفونت های بیمارستانی به نوع عفونت بستگی دارد. پزشک شما احتمالاً آنتی بیوتیک و استراحت در بستر برای شما تجویز می کند. همچنین پزشک هر گونه دستگاه خارجی مانند سوند را به محض شرایط نرمال بیمار، از او جدا می کند. برای تشویق به دوره درمان طبیعی و پیشگیری از کم آبی بدن، پزشک شما را به تغذیه سالم، مصرف مایعات و استراحت تشویق می کند.

چشم انداز عفونت های بیمارستانی

تشخیص و درمان سریع برای انواع HAI بسیار حیاتی است. بسیاری از افراد پس از طی دوره درمان، به طور کامل بهبود پیدا می کنند. اما افراد مبتلا به عفونت بیمارستانی، ممکن است ۵/۲ برابر مدت بیشتری را در بیمارستان بستری شوند. در برخی موارد، HAI می تواند خطر ابتلا به موقعیت های مرگ بار را به صورت جدی افزایش دهد. منبع معتبر مرکز کنترل و پیگشیری از بیماری ها (CDC) تخمین زده است که حدود ۲ میلیون نفر در معرض ابتلا به انواع HAI هستند. حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر از این موارد، به مرگ منجر می شود.

پیشگیری از عفونت های بیمارستانی

مسئولیت پیشگیری از عفونت های بیمارستانی بر عهده مراکز درمانی است. کارمندان بیمارستان ها و درمانگاه ها باید دستورالعمل های توصیه شده برای ضد عفونی و استریل کردن را دنبال کنند. قدم برداشتن در جهت پیشگیری از عفونت های بیمارستانی، می تواند امکان ابتلا به آن را تا ۷۰ درصد یا بیشتر کاهش دهد. با این حال به دلیل ماهیت مراکز بهداشتی و درمانی، جلوگیری ۱۰۰ درصدی از عفونت های بیمارستانی غیر ممکن است. برخی از اقدامات کلی برای کنترل عفونت عبارتند از:

  • غربالگری ICU برای بررسی این که آیا افراد مبتلا به عفونت بیمارستانی، نیاز به ایزوله شدن دارند یا خیر.
  • شناسایی نوع ایزولاسیون مورد نیاز که می تواند ریسک ابتلای دیگر افراد را کاهش داده و یا از ابتلا به سایر عفونت ها جاوگیری کند.
  • رعایت بهداشت دست، که شامل شستن دست ها قبل و بعد از لمس افراد در بیمارستان است.
  • پوشیدن تجهیزات مناسب، شامل دستکش، روپوش و محافظ صورت.
  • تمیز کردن مناسب سطوح در دفعات توصیه شده.
  • اطمینان از اینکه اتاق ها از تهویه خوبی برخورار هستند.

 

برای کاهش خطر ابتلا به UTIs یا عفونت های ادراری، کارمندان مراکز درمانی می توانند این اقدامات را انجام دهند:

  • رعایت تکنیک های اصولی تزریق برای به حداقل رساندن عفونت
  • سوندها تنها در صورت نیاز وصل شده و در مواقعی که دیگر نیازی به آنها نیست، سریعاً برداشته شوند.
  • سوندها یا کیسه ها فقط در صورت تشخیص پزشک عوض شوند.
  • اطمینان حاصل شود که سوند ادراری در بالای ران محکم شده و زیر مثانه آویزان است تا جلوی جریان ادرار گرفته نشود.
  • سیستم تخلیه بسته نگه داشته شود.

لازم است در طول دوران عمل، تمام نگرانی های خود را با پزشک در میان بگذارید.

کلام آخر

عفونت های بیمارستانی وقتی بروز می کنند که فرد در مدت بستری خود در بیمارستان، به یک عفونت مبتلا شود. عفونت هایی که پس از بستری در بیمارستان خود را نشان می دهند، باید واجد معیارهای خاصی باشند تا در دسته بندی HAI قرار بگیرند. در صورت مشاهده علائم جدید، طی ۴۸ ساعت پس از بستری، ۳ روز پس از ترخیص و یا ۳۰ روز پس از عمل جراحی، لازم است موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. تورم جدید، ترشح یا اسهال نیز می تواند از نشانه های عفونت بیمارستانی باشد.

محتوای این مقاله صرفا برای افزایش اطلاعات عمومی شماست و به منزله تجویز پزشکی نیست.
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.