به طور کلی یووئیت به مجموعه ای از شرایط اطلاق می شود که باعث التهاب لایه میانی چشم، یووه آ و بافت اطراف آن می شود. این وضعیت ممکن است دردناک باشد، ممکن است چشم قرمز و دید کدر شود. آسیب به چشم، عفونت ویروسی یا باکتریایی و برخی بیماری های زمینه ای می توانند باعث یووئیت و تورم و آسیب در بافت چشم شوند.
اگر این بیماری درمان نشود، ممکن است منجر به از دست دادن بینایی و سایر مشکلات شود. یووئیت می تواند یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد. اصطلاح یووئیت به التهاب یووه آ و هر بخشی از داخل چشم اشاره دارد. انواع مختلفی از یووئیت با تعدادی از علل بالقوه وجود دارد. این بیماری عمدتاً افراد 20 تا 60 ساله را تحت تأثیر قرار می دهد، اما هر کسی می تواند به این بیماری دچار شود.
انواع یووئیت چشم
بر اساس محل وقوع یووئیت، چهار نوع مختلف از آن وجود دارد. برای درک انواع مختلف، فرد ابتدا باید بفهمد که یووه آ چیست.
یووه آ که به نام‌های لایه یووه آل، پوشش یووه آل، سیستم یووه ال یا تونیک عروقی نیز شناخته می‌شود، لایه میانی بافتی است که در دیواره چشم یافت می‌شود. این لایه درون چشم به چندین عملکرد از جمله جذب نور و تمرکز کمک می کند. یووه آ از چندین بخش تشکیل شده است. این بخش ها عبارتند از:
- عنبیه، قسمت رنگی چشم که مردمک را احاطه کرده است
- مشیمیه که به تمرکز لنز کمک می کند
- جسم مژگانی، حلقه ای از عضله پشت عنبیه که شبکیه را به صلبیه متصل می کند
همانطور که در زیر توضیح داده شده است، انواع مختلف یووئیت بر قسمت های مختلف یووه آ تأثیر می گذارد.
یووئیت قدامی
یووئیت قدامی شایع ترین شکل یووئیت است. این عارضه که به نام التهاب عنبیه نیز شناخته می شود، قسمت جلویی چشم را درگیر می کند و پزشکان با توجه به گلبول های سفید و فیبرین در حفره قدامی (قسمت جلوی چشم) آن را تشخیص می دهند. پزشکان فکر می کنند که این وضعیت ناشی از التهاب عنبیه است.
یووئیت میانی
یووئیت میانی می تواند ویتریتیس یا پارس پلانیتیس باشد. ویتریتیس التهاب قسمت ژله مانند چشم، حفره زجاجیه است. هنگامی که هیچ دلیل زمینه ای برای یووئیت میانی وجود نداشته باشد، به آن پارس پلانیتیس می گویند.
یووئیت خلفی
یووئیت خلفی التهاب شبکیه و مشیمیه است. خلفی به پشت چشم اشاره دارد.
پانووئیت
پانووئیت التهاب در تمام لایه های یووه آ است. این نوع یووئیت می تواند سایر نواحی چشم از جمله عدسی، شبکیه، عصب بینایی و زجاجیه را درگیر کند. همچنین می تواند باعث کاهش بینایی و نابینایی شود.
علائم یووئیت چشم
علائم و نشانه های یووئیت می تواند متفاوت باشد. اغلب، آنها به طور ناگهانی رخ می دهند، اما می توانند به تدریج ایجاد شوند. علائم احتمالی عبارتند از:
- شناورها: نقاطی در چشم که شبیه میله‌های کوچک یا زنجیره‌ای از حباب‌های شفاف هستند که در میدان دید شناور هستند.
- درد و قرمزی چشم
- مشکلات کلی بینایی، از جمله تاری دید
- فتوفوبیا، حساسیت غیر طبیعی به نور
- سردرد
بدون درمان، یووئیت می تواند باعث کاهش بینایی شود.
علل یووئیت چشم
یووئیت ممکن است در هر فردی رخ دهد. التهاب ممکن است محدود به چشم باشد یا با عفونت های ویروسی یا باکتریایی، اختلالات خود ایمنی و یا آسیب مرتبط باشد. عفونت هایی که می تواند باعث ایجاد یا افزایش خطر یووئیت شوند عبارتند از:
اختلالات خودایمنی و التهابی نیز ممکن است باعث یووئیت شوند.
این اختلالات شامل موارد زیر است:
- پسوریازیس
- روماتیسم مفصلی
- بیماری کرون
- کولیت زخمی
- آرتروز
- اسپوندیلیت آنکیلوزان
- بیماری وگت کویاناژی هارادا
- مولتیپل اسکلروزیس (MS)
یکی دیگر از علل احتمالی یووئیت آسیب به چشم است. آسیب ممکن است به دلیل ضربه یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی باشد.
تشخیص یووئیت چشم
یک چشم پزشک قادر خواهد بود تا هنگام انجام معاینه چشم، یووئیت را ببیند. در طول معاینه، چشم پزشک احتمالاً با یک لامپ شکاف دار مخصوص به چشم نگاه می کند.
ویژگی کلیدی بیماری یووئیت مشاهده گلبول های سفید خون در محفظه قدامی یا زجاجیه است. سایر نشانه ها شامل برجستگی های روی قرنیه است که به آن رسوبات کراتیکی می گویند. اگر التهاب در عنبیه وجود داشته باشد، ممکن است بیماران در هنگام انقباض مردمک، یعنی زمانی که نور به آن برخورد می کند، کمی درد احساس کنند.
با توجه به تعدادی از شرایط زمینه‌ای که ممکن است باعث یووئیت شوند، چشم‌پزشک برای بررسی کامل و تشخیص بیماری زمینه‌ای، فرد را به متخصص یووئیت یا روماتولوژیست ارجاع می دهد.
درمان یووئیت چشم
فرد مبتلا به یووئیت که درمان سریع و مناسب دریافت می کند معمولا بهبود می یابد. بدون درمان، خطر آب مروارید، گلوکوم، کراتوپاتی باند، ادم شبکیه و از دست دادن دائمی بینایی افزایش می یابد. رایج ترین درمان یووئیت شامل استفاده از قطره های کورتیکواستروئید برای کمک به کاهش التهاب است. علاوه بر این، فرد می تواند برای کمک به باز کردن مردمک چشم از قطره های چشمی که تورم و درد را کاهش می دهد، استفاده کند.
چشم پزشک احتمالا یکی از موارد زیر را تجویز یا توصیه می کند:
- استروئیدهای خوراکی به شکل قرص
- استروئیدهای تزریقی در اطراف یا در چشم
- یک ایمپلنت جراحی که دوزهای کمی از استروئیدها را در طول زمان فراهم می کند
ممکن است پزشک درمان با تنظیم کننده ایمنی یا داروهای بیولوژیک را برای کمک به کاهش پاسخ سیستم ایمنی نیز توصیه کند. اگر یک اپتومتریست مشکوک به اختلال خود ایمنی زمینه ای باشد، احتمالاً توصیه می کند که فرد برای مراقبت های تخصصی با روماتولوژیست تماس بگیرد. اینکه پزشک چه درمانی را توصیه می کند، می تواند بر اساس نوع یووئیت متفاوت باشد.
درمان یووئیت قدامی
برخی از درمان های رایج برای یووئیت قدامی عبارتند از:
- قطره چشم برای گشاد شدن مردمک چشم
- قطره برای کاهش فشار روی چشم
- کورتیکواستروئیدهای موضعی
درمان یووئیت میانی و خلفی
پزشک از روش‌های دیگری برای درمان یووئیت میانی و خلفی استفاده می کند، این درمان ها شامل موارد زیر است:
- کورتیکواستروئیدها : تزریقی، داخل وریدی، ایمپلنتی یا خوراکی
- ضد ویروس ها، آنتی بیوتیک ها یا سایر داروها
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): برای درمان درد و تورم سرکوب کننده های ایمنی
- کورتیکوتروپین
- عوامل بیولوژیک
عوارض یووئیت چشم
درمان سریع و نظارت دقیق می تواند به کاهش خطر عوارض کمک کند. عوارض در صورت وقوع، می تواند شامل موارد زیر باشد:
- گلوکوم
- آب مروارید
- ادم
- ماکولا
- بافت اسکار
- جدا شدن شبکیه
- از دست دادن بینایی
عوامل خطر ابتلاء یووئیت چشم
عوامل متعددی می تواند خطر ابتلا به یووئیت را در افراد افزایش دهد. برخی از عوامل خطر رایج عبارتند از:
- سیگار کشیدن
- استفاده از داروهای خاص
- سطح ویتامین D
- مبتلا بودن به یک بیماری خودایمنی، مانند آرتریت روماتوئید
- بارداری
علاوه بر این، زنان نسبت به مردان شانس بیشتری برای ابتلا به یووئیت دارند.
بهبود یووئیت چشم
انواع یووئیت می تواند حاد یا مزمن باشد. اینکه یک فرد دارای کدام زیرگروه است می تواند بر بهبودی او تأثیر بگذارد. یووئیت قدامی ممکن است حاد (چند هفته طول بکشد) یا مزمن (به مدت 3 ماه یا بیشتر) باشد. اکثر موارد یووئیت خلفی مزمن هستند و معمولاً چندین ماه طول می کشد تا فرد به طور کامل بهبود یابد. با این حال، نمی توان دقیقاً تشخیص داد که هر مورد چقدر طول می کشد تا بهبودی حاصل شود. فرد باید با پزشک در مورد چشم انداز خود صحبت کند و تمام توصیه های درمانی را برای اطمینان از بهبودی دنبال کند.
چشم انداز بیماری
چشم انداز فرد مبتلا به طور کلی مثبت است. اکثر مردم برای همیشه نابینا نمی شوند. افرادی که با اشکال مزمن یووئیت زندگی می کنند ممکن است به بیماری های دیگری مانند آب مروارید یا گلوکوم مبتلا شوند که این می تواند باعث کاهش بینایی آن ها شود. فرد بیمار می تواند با پیروی از تمام توصیه های درمانی برای کاهش التهاب و فشار در چشم، خطر ابتلا به از دست دادن دائمی بینایی را کاهش دهد.
پیشگیری از یووئیت چشم
افرادی که با یک بیماری زمینه‌ای مانند آرتریت روماتوئید یا ام‌اس زندگی می‌کنند، می‌توانند با پیروی از برنامه‌های درمانی و حفظ وضعیت بهبودی خود از یووئیت پیشگیری کنند.
سوالات متداول در مورد یووئیت چشم
موارد زیر به پاسخ به برخی از سوالات رایج در مورد یووئیت کمک می کند.
آیا درمانی طبیعی برای یووئیت وجود دارد؟
یووئیت هیچ درمانی ندارد. در عوض، درمان این بیماری بر کاهش تورم و التهاب متمرکز است. با این حال، استفاده از تعدیل کننده های سیستم ایمنی می تواند بیماری را به بهبودی برساند. همچنین ممکن است فرد بتواند از درمان های طبیعی یا مکمل برای درمان بیماری های زمینه ای مانند آرتریت روماتوئید یا ام اس استفاده کند. با این حال، فرد باید قبل از شروع درمان جدید با پزشک خود در مورد درمان های مکمل صحبت کند.
تفاوت یووئیت و ورم ملتحمه چیست؟
تفاوت اصلی بین ملتحمه و یووئیت لایه ای از چشم است که بیماری بر آن تأثیر می گذارد. ورم ملتحمه، همچنین به عنوان چشم صورتی نیز شناخته می شود، این بیماری لایه بیرونی چشم را تحت تاثیر قرار می دهد، در حالی که یووئیت لایه میانی را تحت تاثیر قرار می دهد. علل این دو بیماری نیز می تواند متفاوت باشند. در حالی که یووئیت ممکن است نتیجه التهاب مرتبط با یک اختلال خود ایمنی باشد، ورم ملتحمه معمولاً نتیجه یک عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی است. همچنین ممکن است به دلیل ورود یک ماده محرک یا حساسیت زا به چشم ایجاد شود.
در حالی که هر دو بیماری می توانند باعث قرمزی و تحریک چشم شوند، ورم ملتحمه اغلب باعث مشکلات بینایی نمی شود. با این حال، ممکن است فرد دچار آبریزش چشم، احساس گیرکردن چیزی در چشم، ترشح و سوزش چشم شود.
نتیجه گیری
یووئیت می تواند چندین قسمت از لایه میانی چشم را درگیر کند. انواع مختلفی از یووئیت بر اساس محلی که بیماری تحت تأثیر قرار می دهد وجود دارد. یک فرد ممکن است به اشکال حاد یا مزمن مبتلا شود، که بر سرعت بهبودی فرد با درمان تأثیر می گذارد. درمان می تواند متفاوت باشد، اما تمرکز اصلی کاهش التهاب و تورم برای جلوگیری از عوارض بیماری است. افرادی که با یک بیماری زمینه ای مانند ام اس زندگی می کنند، باید برای درمان هر دو بیماری با پزشک خود همکاری کنند.
منبع : medicalnewstoday
آیا برای یوییت درمان قطعی پیدا نشده؟