متخصص اطفال یک پزشک متخصص است که در ارائه مراقبت‌های پزشکی به کودکان تخصص دارد. در این مطلب با مهارت و وظایف این متخصص آشنا می‌شویم.
متخصص اطفال که برگرفته از واژه یونانی pais، به معنی کودک و iatros، به معنی پزشک یا شفا دهنده است، یک پزشک متخصص است که در ارائه مراقبت‌های پزشکی به کودکان تخصص دارد. اگرچه نسخه‌های خطی باقی‌مانده از پزشکی اطفال از زمان‌های قدیم وجود دارد، اما تا اواسط قرن نوزدهم، آن را به‌عنوان یک تخصص پزشکی جدید نمی‌شناختند و توسعه ندادند. آبراهام جکوبی را پدر طب اطفال می‌نامند، زیرا مشارکت‌های بسیاری در این زمینه داشته است. او در آلمان دوره پزشکی خود را گذراند، اما بعدها برای طبابت به آمریكا رفت. آنجا بود که اولین کلینیک کودکان را در نیویورک افتتاح کرد.
کار متخصص اطفال چیست
متخصصان اطفال با ارائه مراقبت‌های جسمی، روحی و عاطفی به بیماران خود، با سلامتی نوزادان، کودکان و نوجوانان سروکار دارند. آن‌ها آزمایش‌های تشخیصی را برای به دست آوردن اطلاعات مربوط به وضعیت پزشکی بیمار انجام می‌دهند و برای درمان بیماری‌ها، اختلالات و آسیب‌ها، معالجه و دارو و واکسیناسیون را انجام می‌دهند. آن‌ها همچنین کودکانی را که دچار آسیب‌های جزئی، مشکلات حاد و مزمن سلامت و رشد فیزیولوژیکی و روانی و مشکلات تکاملی هستند، درمان می‌کنند.
متخصصان اطفال، کودکان و والدین یا سرپرستان آن‌ها را در مورد رژیم غذایی، بهداشت و پیشگیری از بیماری راهنمایی و هدایت می‌کنند. حوزه کاری طب اطفال یک حوزه تخصصی مشترک است – اگر بیماران علائم یک بیماری وخیم را نشان دهند، متخصصان اطفال در امر مراقبت‌های اولیه آن‌ها را به یک پزشک متخصص ارجاع می‌دهند تا بتوانند این مشکل را به‌طور مؤثر بررسی کنند. حوزه طب اطفال یک حوزه بسیار وسیع است که شامل مطب عمومی در زمینه انکولوژی کودکان می‌شود و ازاین‌رو نیاز به تلاش مشترک در میان متخصصان پزشکی دارد.
محل کار یک متخصص اطفال چگونه است
متخصصان اطفال می‌توانند در محیط‌های مختلف مانند بیمارستان‌ها، مطب‌های خصوصی، سازمان‌های حفظ سلامت، مراکز بهداشت عمومی، کلینیک‌های بهداشت عمومی، مدارس، یا ارتش و دولت کار کنند. آن‌ها کمتر به‌صورت انفرادی کار می‌کنند و بیشتر به‌عنوان کارمندان حقوق‌بگیر مطب‌های پزشکی گروهی کار می‌کنند.
در شرایط عادی، متخصصان اطفال از یک محیط کار خوب، لذت می‌برند، زیرا آن‌ها معمولاً به مطب‌ها و اتاق‌های معاینه که بیشتر مربوط به کودکان هستند، منتقل می‌شوند. مطب‌ها و اتاق‌های معاینه مجهز به کتاب‌ها، اسباب‌بازی‌ها و فعالیت‌های کودکان هستند تا آن‌ها را در طول دوره‌های انتظار سرگرم و حواس آن‌ها را در حین عمل‌های دردناک پرت کنند. بااین‌وجود، کار با کودکان مشکلاتی دارد. آن‌ها ممکن است بیماران سرکش، اغلب بی‌قرار و گاهی اوقات هیستریک باشند که توسط پزشکان و روش‌های پزشکی ترسیده شده‌اند. در هنگام برخورد با کودکان باید نهایت صبر و شکیبایی را بکار گیرید، چراکه طب اطفال بسیار باارزش است.
تفاوت بین طب بزرگ‌سالان و طب کودکان چیست
ادعای رایج در عرصه پزشکی این است که “کودکان در حقیقت بزرگ‌سالان کوچک نیستند” به‌عبارت‌دیگر، تفاوت زیادی بین درمان بزرگ‌سالان و کودکان وجود دارد. اندازه کوچک بدن و اندام‌های داخلی کمتر رشد کرده یک نوزاد یا کودک ازلحاظ فیزیولوژیکی متفاوت هستند. این اختلافات می‌تواند مشکلات یا نقص‌های مادرزادی و مسائل مربوط به رشد را که بیشتر مختص بیماران نوزاد است، نشان دهد. تفسیر متخصص اطفال از علائم، تشخیص و تجویز داروها و درمان‌های دیگر همگی تحت تأثیر سن بیمار است. این واقعیت که متخصص اطفال اغلب نمی‌توانند به‌طور مستقل استدلال کننده یا تصمیم‌گیرنده باشند، جنبه دیگری را به کار پزشکی اطفال یعنی ارتباط برقرار کردن با والدین و خانواده، رسیدگی به مشکلات بسیاری از افراد بالقوه و نه فقط بیماران، می‌افزاید. این بخش از کار متخصص اطفال می‌تواند به‌خصوص در مواجهه با یک روش دردناک یا پیش‌بینی ضعیف مورد نیاز باشد.
آیا متخصص اطفال می‌تواند بزرگ‌سالان را درمان کند
دوره آموزشی طب اطفال شامل چهار سال دانشکده پزشکی و حداقل سه سال کار در بخش اطفال است. این رشته، یک رشته بسیار تخصصی است و کارآموزان آن به‌طور خصوصی برای درمان نوزادان، کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان تا سن هجده سال، شاید هم سن 21 سالگی، تعلیم می‌بینند. پزشکان متخصص اطفال به‌ندرت می‌توانند خارج از تخصص خود برای درمان بزرگ‌سالان کار کنند، مگر این‌که هم در طب کودکان و هم در طب بزرگ‌سالان آموزش دیده باشند.
برخی از مشکلات رایج در زمینه مراقبت‌های بهداشتی کودکان کدام ها هستند؟
در میان رایج‌ترین مشکلاتی که متخصصان اطفال امروزه با آن مواجه هستند، عبارت‌اند از:
- منشأهای جنینی بیماری در بزرگ‌سالان
- سیگار کشیدن در میان جوانان
- انسفالوپاتی نوزادان – سندرومی در نوزادان است که عملکرد عصبی را مختل می‌کند. باعث مشکلات تنفسی، واکنش‌های افسردگی، آگاهی غیرعادی و تشنج‌های پنهانی می‌شود.
- ریشه بیماری‌های قلبی عروقی در دوران کودکی
- دیابت نوع 1
- تومورهای مغزی در کودکان
- اختلالات طیف اوتیسم
- قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی زیست‌محیطی
- عفونت‌های باکتریایی رایج در دوران کودکی
- تغذیه و بیماری سلیاک
منبع:
