اگزمای دست که درماتیت دست نیز نامیده می شود، یک بیماری التهابی پوستی است. این بیماری بثورات متورم، خارش دار، پوسته پوسته و تغییر رنگ داده روی دست ها و انگشتان ایجاد می کند. پوست ممکن است تاول زده و ترک بخورد و این می تواند دردناک باشد. اگزمای دست نسبتاً شایع است. حدود 10 درصد از افراد در جهان را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند در هر سنی ایجاد شود. این بیماری ممکن است حاد باشد، فقط برای مدت کوتاهی طول بکشد، یا مزمن باشد و در طول زندگی فرد ادامه یابد.
اگزمای دست در افرادی که سابقه اگزمای آتوپیک دارند و افرادی که به طور مکرر با آب و مواد شیمیایی در تماس هستند بیشتر دیده می شود. به عنوان مثال ممکن است آرایشگران، نظافتچی ها، سرآشپزها و متخصصان مراقبت های بهداشتی بیشتر با آن درگیر باشند. اگزمای دست مسری نیست، یعنی از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود. این بیماری می تواند در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کند. استرس و قرار گرفتن در معرض محرک ها و آلرژن های خارجی می تواند باعث تحریک یا بدتر شدن آن شود.
علائم اگزمای دست (درماتیت دست)
علائم اگزمای دست بسته به سن، سابقه پزشکی و عوامل مختلف زندگی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اغلب اولین علامتی که منجر به تشخیص می شود، پوست خشک و ترک خورده است. سایر علائم رایج اگزمای دست عبارتند از:
- خون ریزی
- ترک خوردن
- خشکی
- خارش
- التهاب
- تاول
- لکه های تیره یا بی رنگ
- احساس سوزش
- ورم
- تاول چرک دار
- درد
- خونریزی یا ترشح از پوست
بسیاری از این علائم با بیماری درماتیت پوستی مشترک هتسند.
علل اگزمای دست (درماتیت دست)
“اگزما” به گروهی از اختلالات پوستی اطلاق می شود که باعث التهاب، خارش و تحریک پوست می شود. در واقع این بیماری ناشی از واکنش بیش از حد سیستم ایمنی است. هنگامی که چیزی سیستم ایمنی را به واکنش بیش از حد تحریک می کند، بثورات پوستی ایجاد می شود.
یک مطالعه در سال 2016 نشان داد که افراد مبتلا به اگزما بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های پوستی، مانند عفونت‌هایی که باعث زگیل، عفونت پای ورزشکاران و تبخال می‌شوند، هستند.
محققان خاطرنشان می کنند دلیل این امر این است که بدن به اندازه کافی فیلاگرین، یعنی پروتئینی که سد محافظ پوست را حفظ می کند، ندارد. علت اگزما ناشناخته است. محققان بر این باورند که عوامل ژنتیکی و محیطی در آن دخیل هستند.
مواد شیمیایی و محرک
افرادی که کارشان مستلزم قرار گرفتن مداوم در معرض آب، حلال‌ها، مواد شوینده، سایر مواد شیمیایی، گرما، سرما یا اصطکاک است، بیشتر در معرض اگزمای دست هستند.
به عنوان مثال، این وضعیت در کارکنان مراقبت های بهداشتی، آرایشگران، نظافتچی ها، کارگران ساختمانی، آشپزها و افرادی که در تولیدی کار می کنند، شایع تر است.
آب
شستن و خشک کردن مکرر دست ها ممکن است خطر ابتلا به اگزمای دست را افزایش دهد. حتی زمانی که فرد دست های خود را خشک می کند، مقداری آب روی پوست باقی می ماند و همانطور که این آب تبخیر می شود، چربی طبیعی پوست را کاهش می دهد.
شستشوی مداوم با آب داغ می تواند منجر به کاهش بیشتر این چربی ها و ایجاد اگزما شود. در نتیجه فرد باید به جای آب داغ، آب ولرم را برای شستشو انتخاب کند.
علاوه بر این، شستن مداوم دست‌ها و داشتن یک سد پوستی ضعیف می‌تواند فرد رابیشتر مستعد ابتلا به آلرژی با مواد شوینده کند.
استرس
زمانی که فرد استرس دارد، بدن دو هورمون به نام‌های کورتیزول و اپی نفرین تولید می‌کند. این هورمون ها سیستم ایمنی بدن را سرکوب کرده و باعث التهاب پوست می شوند.
گاهی اوقات سطح بالای استرس می تواند باعث ایجاد اگزمای دیسیدروتیک در فرد شود. این بیماری یک شکل رایج از اگزما است که باعث ایجاد تاول های خارش دار روی پوست می شود.
دمای سرد و کم آبی بدن
هوای خشک و تغییرات ناگهانی دما در زمستان می تواند پوست را کم آب کرده و باعث تشدید اگزما شود. برای مثال، زمانی که افراد از فضای سرد خارج از منزل به داخل منزل یا سایر فضاهایی که گرم است می روند و لباس های خود را در می آورند، این اتفاق می افتد. هوای بخاری می تواند پوست را بیشتر خشک کند.
درمان اگزمای دست (درماتیت دست)
هیچ درمانی برای اگزمای مزمن دست وجود ندارد و علائم آن می تواند دردناک باشد. گاهی اوقات، هفته ها طول می کشد تا راش های پوستی ناپدید شوند. یک قدم کلیدی اولیه، برای درمان کشف محرک‌ها یا آلرژن‌ها و اجتناب از آنهاست.
یک پزشک می تواند برای کمک به شناسایی این محرک ها، آزمایش پچ را انجام دهد. پزشکان همچنین می توانند یک برنامه درمانی را با در نظر گرفتن سن، علائم و سابقه پزشکی فرد توصیه کنند. در زیر برخی از داروها و درمان های طبیعی که ممکن است برای اگزمای دست توصیه شود، آورده شده است.
داروها
برخی از داروهایی که می توانند به درمان اگزمای دست کمک کنند عبارتند از:
کورتیکواستروئیدهای موضعی:
این کرم ها یک گزینه درمانی رایج برای افراد مبتلا به بسیاری از انواع اگزما هستند. با این حال، برخی از آنها بسیار قوی هستند و می توانند عوارض جانبی ناخواسته ای مانند نازک شدن پوست ایجاد کنند. فرد فقط باید از این داروها طبق تجویز استفاده کند.
مهارکننده های کلسینورین:
این داروها می توانند برای کاهش التهاب و خارش، سیستم ایمنی را سرکوب کنند. برخلاف کورتیکواستروئیدهای موضعی، آنها باعث نازک شدن پوست یا عوارض جانبی مشابه نمی شوند.
قرص های آنتی هیستامین:
برخی از افراد از آنتی هیستامین های آرام بخش برای کمک به کاهش خارش استفاده می کنند. این داروها می توانند باعث خواب آلودگی و اختلال در هماهنگی رفتاری شوند، بنابراین پزشک ممکن است مصرف آنها را فقط قبل از خواب توصیه کند.
آنتی بیوتیک های موضعی:
می توانند ترک های پوستی باز و عفونت های باکتریایی مرتبط با اگزمای دست را درمان کنند. با این حال، آنتی بیوتیک های بدون نسخه خود می توانند باعث اگزما شوند، بنابراین مهم است که ابتدا با پزشک مشورت کنید.
درمان UV:
ایندرمان به کاهش خارش و التهاب اگزمای دستی متوسط در کودکان و بزرگسالان کمک می کند.
پمادهای ضد باکتری:
این پمادها می توانند به درمان عفونت هایی که از اگزمای دست نشات می گیرند کمک کنند. فرد باید آنها را روی زخم ها و پوست ترک خورده اعمال کند.
مرطوب کننده های مبتنی بر نفت یا گلیسیرین:
این مرطوب کننده ها می توانند به بهبود پوست ترک خورده دست کمک کنند. ابتدا دست ها را در آب خیس کنید، سپس آن ها را خشک کنید و از مرطوب کننده استفاده کنید و تا 30 دقیقه بعد دستکش بپوشید.
داروهای بیولوژیک:
تولیدکنندگان این داروها را از مولکول های پیچیده مشتق شده از موجودات زنده می سازند. این داروها شامل gusacitinib و دوپیلوماب هستند.
درمان های طبیعی
درمان های طبیعی زیر ممکن است به برخی از علائم اگزمای دست کمک کند:
کمپرس های مرطوب:
این کمپرس ها می توانند التهاب را کاهش داده و از خارش جلوگیری کنند.
ژل آلوئه ورا:
آلوئه ورا دارای خواص ضد باکتریایی و ضد میکروبی است. یک مطالعه در سال 2019 نشان داد که این ماده به بهبود زخم ها نیز کمک می کند.
عسل:
در سال 2020 مطالعاتی انجام شده که نشان می دهد چگونه عسل، از جمله عسل مانوکا، به کاهش ضایعات اگزما و بهبود سوختگی ها و زخم ها کمک می کند.
مرطوب کردن منظم پوست:
این کار خشکی را از بین می برد و از سد پوستی که می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند، حمایت می کند.
روغن نارگیل:
حاوی اسید لوریک است که می تواند به مبارزه با باکتری ها و ویروس ها کمک کند. ممکن است فرد از روغن نارگیل به عنوان مرطوب کننده استفاده کند.
روغن آفتابگردان:
این روغن دارای خواص ضد التهابی و ترمیم کننده زخم است. همچنین زمانی که فرد آن را روی پوست مرطوب بمالد، به عنوان یک مرطوب کننده عمل می کند.
حمام بلغور جو دوسر:
مردم برای قرن ها از بلغور جو دوسر به عنوان محافظ پوست استفاده می کردند. حمام بلغور جو دوسر می تواند خارش و ناراحتی پوست را کاهش دهد.
مکمل‌های روغن ماهی:
اگرچه داده‌های کلی محدود است، یک مطالعه در سال 2016 نشان داد که مصرف اسیدهای چرب امگا 3 از ماهی‌های چرب مانند سالمون و ساردین می‌تواند پوست ملتهب را تسکین دهد.
پیشگیری از اگزمای دست (درماتیت دست)
پزشک ممکن است این نکات را برای کمک به جلوگیری از عود بیماری اگزما توصیه کند:
- اجتناب از عوامل حساسیت زا و محرک
- پوشیدن دستکش هنگام شستن ظروف
- استفاده از صابون ها و مواد شوینده ملایم بدون عطر
- درآوردن انگشترها هنگام شستن دست ها
- استفاده از وازلین برای محافظت از پوست
- استفاده از دستکش های نخی در زمستان برای جلوگیری از خشکی و ترک خوردگی پوست
- استفاده از مرطوب کننده بعد از شستن دست ها
- استفاده از مرطوب کننده خانگی برای جلوگیری از خشکی و خارش پوست
- حمام کردن و دوش گرفتن در آب گرم (آب داغ نباشد)
- استفاده از ضد آفتاب برای محافظت از پوست در معرض هیدراته ماندن
- داشتن یک رژیم غذایی غنی از غذاهای ضد التهاب مانند سبزیجات، ماهی، لوبیا و سبزیجات برگ دار
برای کودکان کمک به مدیریت اگزمای آن ها و مرطوب نگه داشتن پوستشان در تمام طول سال بسیار مهم است.
چه زمانی با پزشک تماس بگیریم؟
اگر کنترل علائم اگزمای دست برای شما دشوار است، با پزشک تماس بگیرید. در صورتی که برنامه درمانی فعلی بی اثر باشد، پزشک می تواند روش های دیگری را توصیه کند. در صورت عفونی شدن ناحیه ای از اگزما، دریافت مراقبت های حرفه ای از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
خلاصه
اگزما یک بیماری التهابی پوستی است که در هر سنی ممکن است ایجاد شود. این بیماری می تواند باعث تاول های خارش دار، بثورات، ترک خوردن و التهاب در دست ها و نواحی دیگر بدن شود.
این بیماری مسری نیست و در حالی که هیچ درمانی برای آن وجود ندارد، داروها و درمان های طبیعی می توانند به تسکین التهاب و درمان یا پیشگیری از عفونت و شعله ور شدن آن کمک کنند. یک متخصص پوست یا یک پزشک دیگر می تواند برنامه درمانی موثری را به شما توصیه کند.
منبع : medicalnewstoday
