تنگی کانال نخاعی؛ خطری برای دیسک و مهره‌های بدن

تنگی کانال نخاعی وضعیتی است که بیشتر در بزرگسالان 50 سال به بالا دیده می شود و در آن کانال نخاعی شروع به باریک شدن می کند. این امر می تواند باعث درد و مشکلات دیگر شود. ستون فقرات از یک سری استخوان های متصل (یا مهره ها) و دیسک های ضربه گیر تشکیل شده است و از نخاع ، بخش کلیدی سیستم عصبی مرکزی که مغز را به بدن متصل می کند، محافظت می کند.

تنگی کانال نخاعی

نخاع در کانالی که توسط مهره ها تشکیل شده است قرار دارد. دو نوع مختلف تنگی نخاعی وجود دارد. نوع تنگی کانال نخاعی بستگی به وضعیت ستون فقرات دارد. این مشکل از مصادیق آسیب های ستون فقرات است.

تنگی کانال نخاعی گردن زمانی است که ناحیه گردن ستون فقرات باریک باشد.تنگی کمر نیز همچنین زمانی اتفاق می افتد که قسمت پایین کمر ستون فقرات باریک باشد.

ممکن است یک یا هر دو نوع تنگی کانال نخاعی را داشته باشید اما تنگی کمر شایع ترین نوع است.

برای بیشتر افراد، تنگی کانال نخاعی ناشی از تغییرات ناشی از آرتریت است. با باریک شدن کانال نخاعی، فضاهای باز بین مهره‌ها شروع به کوچک‌تر شدن می‌کنند. سفتی می تواند نخاع یا اعصاب اطراف آن را تحت فشار قرار دهد و باعث درد، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در پاها، بازوها یا بالا تنه شود.

هیچ درمانی وجود ندارد، اما انواع درمان‌ها و تمرین‌های غیرجراحی برای کاهش درد وجود دارد. اکثر افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی زندگی عادی دارند.

علائم تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی معمولاً گردن یا کمر را درگیر می کند. همه افراد علائم ندارند، اما گر این علائم را داشته باشید، علائم مشابهی هستند: سفتی، بی حسی و کمردرد. علائم خاص تر عبارتند از:

سیاتیک: این دردها در پایین ساق پا به صورت درد در ناحیه کمر یا باسن شروع می شود.

افت پا: ضعف دردناک ساق پا ممکن است باعث شود که پای خود را روی زمین بکشید.

ایستادن یا راه رفتن سخت است: هنگامی که شما ایستاده هستید، مهره ها فشرده شده و باعث درد می شود.

از دست دادن کنترل مثانه یا روده: در موارد شدید، اعصاب مثانه یا روده ضعیف می شود.

درد رادیکولار: دردی که از ستون فقرات به بازوها و پاها می زند.

رادیکولوپاتی: تنگی کانال نخاعی که به ریشه اعصاب نخاعی فشار می آورد می تواند باعث بی حسی، گزگز یا ضعف در بازوها و پاها شود.

میلوپاتی: هنگامی که تنگی کانال نخاعی به نخاع فشار وارد می کند، ممکن است احساس بی حسی، گزگز یا ضعف در بازوها و پاهای خود داشته باشید.

این می تواند سایر قسمت های بدن مانند مثانه و روده را تحت تاثیر قرار دهد.

سندرم دم اسبی: این بخش از اعصاب در پایین نخاع قرار دارد. اگر تنگی ستون فقرات این قسمت را فشرده کند، ممکن است احساس خود را در ناحیه لگن از دست بدهید یا با بی اختیاری دچار مشکل شوید. اگر آن را درمان نکنید، می تواند باعث آسیب دائمی عصبی شود. این وضعیت یک مورد اورژانسی پزشکی است.

اگر علائمی دارید، آنها را با پزشک در میان بگذارید. همچنین اگر کنترل مثانه یا روده را از دست داده اید، فوراً با پزشک تماس بگیرید. برای این کار می توانید از طریق سایت نوبت دهی پزشکان اقدام کنید.

علل و عوامل خطر تنگی کانال نخاعی:

دلیل اصلی تنگی کانال نخاعی، آرتریت است یعنی وضعیتی که ناشی از تجزیه غضروف (مواد بالشتکی بین استخوان‌ها) و رشد بافت استخوانی است. استئوآرتریت می تواند منجر به تغییرات دیسک، ضخیم شدن رباط های ستون فقرات و خارهای استخوانی شود. این امر می تواند به نخاع و اعصاب نخاعی فشار وارد کند.

علل دیگر عبارتند از:

فتق دیسک: اگر این بالشتک ها ترک خورده باشند، مواد می توانند به بیرون نشت کنند و روی نخاع یا اعصاب فشار بیاورند.

صدمات: یک تصادف ممکن است باعث شکستگی یا التهاب بخشی از ستون فقرات شود.

تومورها: اگر توده های سرطانی با نخاع در تماس باشند، ممکن است موجب تنگی شوند.

بیماری پاژه: در این شرایط، استخوان ها به طور غیر طبیعی بزرگ و شکننده می شوند. نتیجه این امر باریک شدن کانال نخاعی و مشکلات عصبی است.

رباط های ضخیم: وقتی طناب‌هایی که استخوان‌ها را در کنار هم نگه می‌دارند سفت و ضخیم می‌شوند، می‌توانند به کانال نخاع فشار وارد کنند.

برخی از افراد با تنگی کانال نخاعی یا بیماری هایی که منجر به آن می شود به دنیا می آیند. برای آنها، این بیماری معمولاً در سنین 30 تا 50 سالگی شروع به ایجاد مشکلات می کند.

خطرات تنگی نخاع با سن متفاوت است. مثلا:

• آسیب ساییدگی و پارگی ستون فقرات در بزرگسالان بالای 50 سال.
• تروما، اسکولیوز یا بیماری های ژنتیکی در بزرگسالان جوان تر.

تشخیص و آزمایشات تنگی نخاعی

پزشک در مورد سابقه پزشکی شما سوالاتی می پرسد. پس از آن، آنها ممکن است حداقل یکی از آزمایش های زیر را برای تشخیص اینکه آیا شما این بیماری را دارید یا خیر، درخواست کنند:

بررسی تاریخچه پزشکی:

پزشک در مورد سابقه سلامتی و عوامل خطر سوال خواهد کرد.

اشعه ایکس:

میتواند نشان دهند که چگونه شکل مهره های شما تغییر کرده است.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) با استفاده از امواج رادیویی:

MRI تصویری سه بعدی از ستون فقرات ایجاد می کند. می تواند تومور، رشد و حتی آسیب به دیسک ها و رباط ها را نشان دهد.

توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن):

سی تی اسکن از اشعه ایکس برای ایجاد یک تصویر سه بعدی استفاده می کند. با کمک رنگی که به بدن تزریق می شود، می تواند آسیب به بافت نرم و همچنین مشکلات استخوانی را نشان دهد.

درمان تنگی کانال نخاعی

درمانی که برای تنگی کانال نخاعی نیاز دارید بستگی به محل تنگی و شدت علائم شما دارد. شاید به درمان های زیر نیاز پیدا کنید:

دارو

درمان درد بدون نسخه: داروهای رایج درد مانند آسپرین، استامینوفن (تیلنول)، ایبوپروفن (ادویل، موترین) و ناپروکسن می توانند تسکین کوتاه مدتی را ارائه دهند. همه آنها در دوزهای پایین بدون نسخه در دسترس هستند.

داروهای ضد افسردگی: مصرف داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند آمی تریپتیلین، می تواند به کاهش درد مزمن کمک کند.

مواد افیونی: برای تسکین درد کوتاه مدت، پزشک ممکن است داروهای حاوی کدئین مانند اکسی کدون و هیدروکودون را تجویز کند. این داروها می توانند اعتیاد آور باشند و عوارض جانبی جدی داشته باشند.

شل کننده های عضلانی: این ها می توانند به کنترل اسپاسم عضلانی کمک کنند.

داروهای ضد تشنج: می توانید از این داروها برای کاهش درد ناشی از اعصاب آسیب دیده استفاده کنید.

تزریق کورتیکواستروئید: پزشک استروئیدی مانند پردنیزون را به پشت یا گردن تزریق می کند. استروئیدها باعث کاهش التهاب می شوند. با این حال، به دلیل عوارض جانبی، از آنها کم استفاده می شود.

داروهای بیهوشی: با استفاده دقیق، تزریق یک «بلاک عصبی» می تواند درد را برای مدتی متوقف کند.

عمل جراحی تنگی کانال نخاعی

اگر یک مورد شدید تنگی نخاعی دارید، ممکن است در راه رفتن مشکل داشته باشید یا مشکلاتی در مثانه و روده خود داشته باشید. پزشک ممکن است نوعی جراحی را برای ایجاد فضای بین استخوان ها توصیه کند تا التهاب کاهش یابد. این جراحی ها شامل انواع زیر است:

لامینکتومی: این روش قسمت پشتی مهره های آسیب دیده را از بین می برد.

لامینوپلاستی: در این روش پزشک سخت افزار فلزی را در مهره های گردن قرار می دهد تا پلی در بخش باز ستون فقرات ایجاد کند.

لامینوتومی: پزشک برای کاهش فشار بخشی از مهره ها را برمی دارد.

جراحی کم تهاجمی: این نوع جراحی با برداشتن استخوان به روشی که آسیب به بافت سالم مجاور را کاهش می‌دهد، به جلوگیری از همجوشی ستون فقرات کمک می‌کند.

روش رفع فشار: پزشک از ابزارهای سوزنی مانند برای برداشتن بخشی از رباط های ضخیم در ستون فقرات شما استفاده می کند. این روش فقط در صورتی انجام می گیرد که دچار تنگی ستون فقرات کمری ناشی از ضخیم شدن رباط ها شده باشید.

جراحی خطرات خاص خود را دارد. قبل از انجام این مرحله با پزشک در مورد میزان کمک، زمان بهبودی و موارد دیگر صحبت کنید.

دستگاه های کمکی

ممکن است از بریس، کرست یا واکر استفاده کنید تا به شما کمک کند حرکت کنید.

درمان خانگی تنگی کانال نخاعی:

برخی از کارهایی که می توانید برای کمک به کاهش علائم تنگی کانال نخاعی انجام دهید عبارتند از:

• ورزش: به اعتدال فکر کنید. فقط یک روز در میان 30 دقیقه پیاده روی کنید. در مورد هر برنامه ورزشی جدید با پزشک خود صحبت کنید.
• گرما و سرما را اعمال کنید. گرما عضلات شما را شل می کند. سرما به بهبود التهاب کمک می کند. یکی یا دیگری را روی گردن یا پایین کمر خود استفاده کنید. دوش آب گرم نیز خوب است.
• وضعیت بدن را مناسب نگه دارید. صاف بایستید، روی یک صندلی تکیه گاه بنشینید و روی یک تشک سفت بخوابید. و هنگامی که اجسام سنگین را بلند می کنید، از روی زانو خم شوید، نه از پشت.
• وزن خود را کاهش دهید. وزن اضافی فشار بیشتری به کمر وارد می کند.

بسیاری از بیماران همچنین درمان های غیر سنتی از جمله کایروپراکتیک، طب سوزنی و ماساژ درمانی را امتحان می کنند.

عوارض تنگی کانال نخاعی

اگر تنگی کانال نخاعی را درمان نکنید، ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. برخی علائم از جمله موارد زیر حتی ممکن است دائمی شوند:

• بی حسی
• ضعف
• مشکلات تعادل
• از دست دادن کنترل مثانه و روده
• فلج شدن

منبع : webmd