زگیل آبکی یک عفونت پوستی است که توسط ویروسی به نام مولوسکوم ایجاد می شود. در این بیماری برجستگی های خوش خیم یا ضایعاتی در لایه های بالایی پوست ایجاد می شود. برجستگی های کوچک معمولا بدون درد هستند. آنها بدون درمان برطرف می شوند و به ندرت جای زخم باقی می مانند. مدت زمان ماندگاری ویروس برای هر فرد متفاوت است، اما برجستگی ها می توانند از 2 ماه تا 4 سال باقی بمانند. زگیل آبکی از طریق تماس مستقیم پوست با فردی که ویروس را دارد یا با لمس جسم آلوده به ویروس، مانند حوله یا یک تکه لباس، بین افراد منتقل می شود. برای درمان این بیماری درمان های دارویی و جراحی در دسترس هستند، اما در بیشتر مواقع به آنها نیاز نخواهید داشت. اگر سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشید، درمان ویروس ممکن است دشوارتر باشد یا عوارض شدیدتری ایجاد کند. برای آشنایی با علائم، علل و درمان بیماری زگیل آبکی ادامه مطلب را بخوانید.
علائم زگیل آبکی (مولوسکوم) چیست؟
اگر شما یا فرزندتان با ویروس زگیل آبکی تماس پیدا کنید، ممکن است تا 6 ماه علائم عفونت را مشاهده نکنید. از لحظه ابتلا به ویروس زگیل آبکی معمولاً بین 2 تا 7 هفته طول می کشد تا این علائم ظاهر شوند. ممکن است متوجه ظهور گروه کوچکی از ضایعات بدون درد شوید. این برجستگی ها می توانند به تنهایی یا به صورت تکه ای تا 20 عدد ظاهر شوند.
آنها معمولاً به شکل زیر هستند:
- بسیار کوچک، براق و از نظر ظاهری صاف
- به رنگ گوشت، سفید یا صورتی
- سفت و به شکل گنبدی با فرورفتگی یا گودی در وسط
- پر شده با یک هسته مرکزی از مواد مومی شکل
- قطر بین 2 تا 5 میلیمتر یا در اندازه ای بین اندازه سر یک سنجاق و پاک کن بالای یک مداد
- در هر جایی به جز در کف دست یا کف پا، به ویژه روی صورت، شکم، تنه، بازوها و پاهای کودکان، یا داخل ران، اندام تناسلی و شکم بزرگسالان وجود دارد.
عوارض زگیل آبکی چیست؟
بیشتر زگیل های آبکی بدون درمان بهبود می یابند. اما برخی از افراد عوارضی از جمله موارد زیر را تجربه می کنند:
زرد زخم یا عفونت پوستی که پس از خاراندن ضایعات ایجاد می شود
ورم ملتحمه یا عفونت چشمی که در صورت ایجاد ضایعات روی پلک، ممکن است ایجاد شود
اگزمای ثانویه منتشر شده، که ممکن است در نتیجه واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به ویروس ایجاد شود.
زگیل هایی که بزرگتر از حد معمول هستند و اغلب روی صورت ایجاد می شود (این مورد اغلب در افراد با ایمنی ضعیف ایجاد می شود)
اسکار ناگهانی با ظاهر حفره دار، خود به خود یا به دلیل جراحی برداشتن ضایعه
علل ایجاد زگیل آبکی چیست؟
زگیل آبکی زمانی رخ می دهد که شما ویروس آن، که یک نوع ویروس آبله است را دریافت کنید. این ویروس می تواند بین افراد در حالی که ضایعات بر روی پوست آن ها قابل مشاهده هستند، منتقل شود. همچنین امکان انتقال ویروس از یک ناحیه از پوست بدن به قسمت دیگر وجود دارد.راه های انتقال ویروس زگیل آبکی بین افراد:
تماس پوستی با فردی که ناقل عفونت است. شما می توانید با لمس ضایعات روی پوست فردی که این عفونت را دارد به زگیل آبکی مبتلا شوید. کودکان می توانند ویروس را در طول بازی معمولی با کودکان دیگر منتقل کنند. نوجوانان و بزرگسالان بیشتر از طریق تماس جنسی به آن مبتلا می شوند. شما همچنین می توانید در طول ورزش های تماسی که شامل لمس پوست برهنه مانند کشتی یا فوتبال است، به این بیماری مبتلا شوید.
تماس با سطوحی که فرد مبتلا به زگیل آبکی آنها را لمس کرده است. این ویروس می تواند روی سطوحی که با پوست تماس پیدا کرده است زنده بماند. امکان ابتلا به ویروس با دست زدن به حوله، لباس، اسباب بازی یا سایر موارد آلوده وجود دارد.
اشتراک گذاری وسایل ورزشی که فرد مبتلا به زگیل آبکی، با این وسایل تماس داشته است. ویروس می تواند روی تجهیزات ورزشی برای انتقال به فرد دیگر باقی بماند. این وسایل شامل مواردی مانند دستکش بیسبال، تشک کشتی، و کلاه ایمنی فوتبال است.
گسترش داخلی. اگر زگیل آبکی دارید، ممکن است عفونت را در سراسر بدن خود پخش کنید. می توانید با لمس کردن، خراشیدن یا تراشیدن یک برآمدگی و سپس لمس قسمت دیگری از بدن خود ویروس را از قسمتی از بدن به قسمت دیگر منتقل کنید. به نظر می رسد که انتقال بیشتر در محیط های مرطوب مانند کلاس های مشترک شنای کودکان اتفاق می افتد. اگر ضایعات پوستی دیگر قابل مشاهده نباشند، ویروس دیگر نمی تواند از بدنی به بدن شخص دیگر منتقل شود.
عوامل خطر برای زگیل آبکی چیست؟
هرکسی ممکن است به زگیل آبکی مبتلا شود، اما گروههای خاصی از افراد بیشتر از دیگران به ویروس مبتلا میشوند و علائم را تجربه میکنند. این گروه ها عبارتند از:
- کودکان بین 1 تا 10 سال
- افرادی که در آب و هوای گرمسیری زندگی می کنند
- افراد با سیستم ایمنی ضعیف به دلیل پیوند عضو، درمان سرطان، یا زندگی با مشکلات سلامتی مانند HIV که بر سیستم ایمنی تأثیر می گذارد
- افرادی که به درماتیت آتوپیک مبتلا هستند، شکل رایج اگزما که باعث ایجاد بثورات پوستهدار و خارشدار میشود
- افرادی که در ورزش های تماسی مانند کشتی یا فوتبال شرکت می کنند که در آنها تماس پوست با پوست رایج است
تشخیص زگیل آبکی
برجستگی های پوستی ناشی از زگیل آبکی ظاهری مشخص دارند. به همین دلیل، پزشک اغلب می تواند با معاینه فیزیکی ناحیه آسیب دیده، بیماری را تشخیص دهد. همچنین آنها ممکن است تشخیص را با استفاده از خراش دادن پوست یا بیوپسی تایید کنند. شما همیشه باید از پزشک خود بخواهید ضایعات پوستی را که بیش از چند روز طول بکشد معاینه کند، حتی اگر زگیل آبکی به درمان نیاز نداشته باشد. تشخیص تایید شده بیماری زگیل آبکی سایر علل ضایعات مانند موارد زیر را رد می کند:
- سرطان پوست
- ابله مرغان
- زگیل
نحوه درمان زگیل آبکی
اکثر افراد با سیستم ایمنی سالم نیازی به درمان برای زگیل آبکی ندارند. این برجستگی ها معمولاً بدون مداخله پزشکی محو می شوند.
چه زمانی در مورد زگیل آبکی به پزشک مراجعه کنیم؟
در صورت داشتن شرایط زیر به دکتر برداشتن زگیل مراجعه کنید:
- ضایعات شما بزرگ هستند و روی صورت و گردن قرار دارند
- یک مشکل سلامتی دارید که باعث عوارض پوستی مانند درماتیت آتوپیک می شود
- در مورد انتشار ویروس نگرانی دارید
- تحت درمانی قرار گرفته اید یا مشکلی دارید که سیستم ایمنی شما را ضعیف کرده است
درمان های پزشکی برای زگیل آبکی
یک پزشک می تواند یکی از چندین درمان موثر برای درمان زگیل آبکی را انجام دهد.درمان ها شامل موارد زیر است:
سرما درمانی
پزشک هر برآمدگی را با نیتروژن مایع منجمد می کند.
کورتاژ
پزشک برآمدگی را سوراخ کرده و با یک ابزار کوچک آن را از روی پوست می تراشد.
لیزر درمانی
پزشک برای از بین بردن هر برآمدگی از لیزر استفاده می کند.
درمان موضعی
پزشک از کرم های حاوی اسید یا مواد شیمیایی روی برجستگی ها استفاده می کند تا لایه های بالایی پوست را تحریک کند. کرمهای درمان موضعی ممکن است حاوی ید و اسید سالیسیلیک، ترتینوئین، کانتاریدین (یک عامل تاولزا که معمولاً پزشک از آن استفاده میکند) و ایمیکیمود (تغییردهنده سلولهای T ) باشد. این تکنیکها میتوانند دردناک باشند و برای برخی افراد جای زخم ایجاد کنند. بیهوشی نیز ممکن است در طول عمل ضروری باشد. از آنجایی که این روش ها شامل درمان هر برآمدگی پوستی می شود، یک روش ممکن است به بیش از یک جلسه درمان نیاز داشته باشد. اگر برآمدگی های بزرگ زیادی دارید، تا زمانی که برجستگی ها ناپدید شوند، ممکن است هر 3 تا 6 هفته یکبار درمان اضافی لازم باشد. همچنین ممکن است با بهبودی برجستگی های موجود، برآمدگی های جدید ظاهر شوند.
داروهای تجویز شده برای زگیل آبکی
در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای زیر را تجویز کند:
- کرم هایی که حاوی ید و اسید سالیسیلیک یا هیدروکسید پتاسیم هستند
- تری کلرواستیک اسید
- کرم پودوفیلوتوکسین موضعی (کاندیلوکس)
- کانتاریدین (Cantharone)، که یک عامل تاول زا است که معمولاً پزشک از آن استفاده می کند
- ایمی کوئیمود(آلدارا) یک اصلاح کننده سلول T (اگرچه مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها استفاده از آن را در کودکان توصیه نمی کنند، زیرا اثربخشی آن ثابت نشده است و می تواند عوارض جانبی شدیدی ایجاد کند)
اگر باردار هستید، قصد بارداری دارید، یا در حال شیردهی یا شیردهی هستید، قبل از مصرف این داروها یا سایر داروها، وضعیت خود را به پزشک اطلاع دهید. به عنوان مثال، کرم پودوفیلوتوکسین ممکن است برای سایر افراد بی خطر باشد، اما افرادی که باردار هستند باید از آن اجتناب کنند، زیرا ترکیبات آن ممکن است برای جنین سمی باشد. درمان ضد رتروویروسی (ART) موثرترین درمان برای افرادی است که دچار ایدز هستند و به زگیل آبکی مبتلا شده اند. این درمان می تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن و مبارزه با ویروس کمک کند. قبل از اقدام به هر گونه درمانی، با پزشک خود مشورت کنید.
چشم انداز افراد مبتلا به زگیل آبکی
در افراد دارای سیستم ایمنی سالم، زگیل آبکی معمولاً بدون درمان برطرف می شود. به طور معمول، این درمان خود به خود به تدریج طی 6 تا 12 ماه و بدون ایجاد اسکار اتفاق می افتد. اما برای برخی، ممکن است از چند ماه تا چند سال طول بکشد تا برجستگی ها ناپدید شوند. همچنین این عفونت برای افراد مبتلا به مشکلات سیستم ایمنی می تواند پایدارتر باشد و حتی بیشتر طول بکشد. پس از محو شدن ضایعات، ویروس دیگر در بدن شما وجود ندارد و وقتی درمان شدید، نمیتوانید ویروس را به سایر افراد یا قسمتهای بدن خود منتقل کنید. تنها در صورتی که عفونت دیگری ایجاد شود، برجستگی های بیشتری را مشاهده خواهید کرد. در نظر داشته باشید که اگر یک بار به زگیل آبکی مبتلا شده اید، همچنان ممکن است دوباره به این عفونت مبتلا شوید.
چگونه می توان از مولوسکوم سرایتی جلوگیری کرد؟
بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به زگیل آبکی این است که از دست زدن به پوست فرد مبتلا به عفونت خودداری کنید. پیروی از توصیه های زیر همچنین می تواند به شما در جلوگیری از گسترش عفونت کمک کند:
- شستن موثر دست ها با آب گرم و صابون را تمرین کنید.
- روشهای شستن دستها را به کودکان آموزش دهید زیرا احتمال بیشتری دارد که در بازی با دیگران لمس و تعامل داشته باشند
- از اشتراک گذاری وسایل شخصی خودداری کنید. این وسایل شامل حوله، لباس، برس مو یا صابون می شود.
- از وسایل ورزشی مشترک که ممکن است در تماس مستقیم با پوست برهنه شخص دیگری باشد استفاده نکنید.
- از کندن ضایعات یا دست زدن به قسمتی از پوست که برجستگی ها در آن جا قابل مشاهده است، خودداری کنید.
- برجستگی ها را تمیز و پوشیده نگه دارید تا از تماس خود یا دیگران و انتشار ویروس جلوگیری کنید.
- از تراشیدن یا استفاده از الکترولیز در جایی که برجستگی ها قرار دارند خودداری کنید.
- در صورت وجود برآمدگی در ناحیه تناسلی از تماس جنسی خودداری کنید.
منبع : healthline
سلام من تازه وارده ۱۵ سالگی شدم قدم ۱۷۸ و در ۱۳ سالگی به بلوغ رسیدم قدم از این بیشتر میشه یا نه طی ۶ ماه قدم ۳ سانت رشد کرده از این بیشتر میشم؟
سلام
بله رشد دارین البته کم