کاردیومیوپاتی یا cardiomyopathy یک بیماری عضلانی قلب است که در آن به علت درگیری و بیماری عضله قلبی، قلب نمی تواند جریان خون کافی را برای بدن فراهم سازد و بیمار دچارعلائم نارسایی قلبی می‌شود. کاردیومیوپاتی ناشی از التهاب عضله قلب است که می تواند بر هر گروه سنی تأثیربگذارد. درمان کاردیومیوپاتی بستگی به نوع آن و شدت بیماری دارد.
كارديوميوپاتي بيماري پيشرونده ميوكارد يا عضله قلب است. در اغلب موارد، عضله قلب ضعیف تر می شود و توانایی پمپاژ خون به سایر نقاط بدن کاهش پیدا می کند. کاردیومیوپاتی می تواند منجر به ضربان نامنظم قلب، نارسایی احتقان قلبی، اختلال و بیماری دریچه های قلب یا سایر عوارض شود. برای جلوگیری از گسترش بیماری و عوارض آن، درمان کاردیومیوپاتی و مراقبت پیگیری ضروری است.
انواع كارديوميوپاتي
کاردیومیوپاتی به طور کلی می توان به چهار نوع مختلف تقسیم کرد،
كارديوميوپاتي كامل
شایعترین شکل این بیماری است، هنگامی اتفاق می افتد که عضله قلب شما کشیده می شود و در اثر این کشش پمپاژ خون بسیار ضعیف می شود. عضلات کشیده باعث ضعیف تر شدن عضله قلب شده که منجر به بزرگ شدن قلب می شود.
کاردیومیوپاتی هیپرتروفی
اعتقاد بر این است که کاردیومیوپاتی هیپرتروفی ژنتیکی است. زمانی که دیواره های قلب ضخیم می شود و از جریان خون از طریق قلب جلوگیری می شود این نوع کاردیومیوپاتی اتفاق می افتد. این نوع کریومیوپاتی می تواند ناشی از فشار خون بالا یا پیری باشد. دیابت یا بیماری تیروئید همچنین می تواند باعث ایجاد اختلال در کاردیومیوپاتی هیپرتروفی شود.
دیستپلازی بطن راست راست (ARVD)
دیسپلازی بطن راست راست (ARVD) یک نوع بسیار نادر از کاردیومیوپاتی است، اما علت اصلی مرگ ناگهانی در ورزشکاران جوان است. در این نوع کاردیومیوپاتی ژنتيكي، بافت چربي و فيبروز اضافي جایگزین عضله بطن راست می شود؛ که این اتفاق باعث ضربان نامنظم قلب می شود.
كارديوميوپاتي محدود كننده
نادرترین نوع كارديوميوپاتي محدود كننده است. اغلب پس از پیوند قلب این نوع کاردیومیوپاتی رخ می دهد.
علائم کاردیومیوپاتی
در مراحل اوليه كارديوميوپاتي علائم یا نشانه های خاصی وجود ندارد؛ اما با پیشرفت بیماری، علائم و نشانه ها معمولا ظاهر می شود، از جمله:
- تنفس سخت حتی در حالت استراحت
- تورم پاها و مچ پاها
- التهاب شکم به علت جمع شدن مایع
- سرفه در حالت دراز کشیده
- خستگی
- ضربان سریع قلب
- ناراحتی یا فشار روی قفسه سینه
- سرگیجه و غش کردن
چه کسی در معرض ابتلا به كاردیومیوپاتی هستند؟
كارديوميوپاتي مي تواند در همه سنین تأثير بگذارد. افراد که دارای یکی از بیماری ها و علائم زیر هستند، در خطر بیشتر برای مبتلا شدن به این بیماری هستند:
- سابقه خانوادگی كارديوميوپاتي
- حمله قلبي ناگهاني يا نارسايي قلبي
- بیماری قلبی عروقی
- دیابت
- چاقی شدید
- فشار خون بالا بلند مدت
- مصرف مشروبات الکلی
- عفونت های خاص
علل کاردیومیوپاتی
اغلب علت كارديوميوپاتي ناشناخته است. با این حال، در برخی از افراد، این بیماری نتیجه یک بیماری قلبی یا ژنتیکی است. علل ایجاد کاردیومیوپاتی عبارتند از:
- عوامل ژنتیکی
- داشتن فشار خون بالا دراز مدت
- آسیب بافت قلب از یک حمله قلبی پیشین
- ضربان نامنظم قلب
- بیماری های دریچه قلب
- اختلالات متابولیک، مانند چاقی، بیماری تیروئید یا دیابت
- کمبودهای تغذیه ای ویتامین های ضروری و یا مواد معدنی، مانند تیامین (ویتامین B-1)
- عوارض بارداری
- استفاده از برخی داروهای شیمی درمانی و پرتودرمانی برای درمان سرطان
تشخیص کاردیومیوپاتی یا بیماری التهاب عضله قلب
برای شروع درمان كارديوميوپاتي پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی را انجام می دهد و از ی سابقه پزشکی و خانوادگی شما مطلع می شود. اگر پزشک شما فکر می کند که شما دارای كاردیومیوپاتی هستید، ممکن است لازم باشد چندین آزمایش انجام دهید تا تشخیص را تایید و درمان كارديوميوپاتي بسته به نوع بیماری شروع کنید. آزمایشات معمول برای تشخیص این بیماری عبارتند از:
اشعه ایکس قفسه سینه یک تصویر از قلب شما نشان خواهد داد که آیا بزرگ شده است.
اکوکاردیوگرام این از امواج صوتی برای تولید تصاویری از قلب استفاده می کند که اندازه آن و حرکات آنرا نشان می دهد.
الکتروکاردیوگرام (ECG). در این آزمایش غیر تهاجمی، تکه های الکترودهای به پوست شما متصل می شوند تا ضربان قلب را اندازه گیری کند.
آزمون استرس تردمیل ریتم قلب، فشار خون و تنفس در حالی که شما بر روی یک تردمیل راه می روند نظارت می شود.
MRI قلبی این آزمایش از زمینه های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از قلب شما استفاده می کند. MRI قلب ممکن است به علاوه اکوکاردیوگرافی مورد استفاده قرار گیرد، به خصوص اگر تصاویری ا اکوکاردیوگرام برای تشخیص مفید نباشد.
سی تی اسکن قلبی
آزمایش خون
تست ژنتیک یا غربالگری
درمان كارديوميوپاتي
درمان كارديوميوپاتي بسته به نوع كارديوميوپاتي و شدت علائم آن متفاوت است. برخی از افراد ممکن است نیاز به درمان كارديوميوپاتي نداشته باشند تا علائم ظاهر شوند. در برخی از افراد درمان كارديوميوپاتي شامل استفاده از دارو است. اصول کلی درمان كارديوميوپاتي شامل انواع دارو های مورد استفاده در نارسایی قلب، کاشت وسایل کمکی قلب مثل CRT و در موارد شدید تر پیوند قلب است. اهداف درمان كارديوميوپاتي عبارتند از:
کاهش علائم بیماری
افزایش طول عمر
جلوگیری از نارسایی قلب
کنترل و کاهش عوارض بیماری
عوارض جانبی كارديوميوپاتي
كارديوميوپاتي مي تواند منجر به ساير اختلالات قلبي شود، از جمله:
نارسایی قلبی: قلب شما نمیتواند به اندازه کافی خون پمپ کند تا نیاز بدن را برآورده کند. نارسایی قلبی می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
لخته شدن خون از آنجا که قلب شما نمی تواند به طور موثر پمپ کند، لخته های خون ممکن است در قلب شما ایجاد شود. اگر لخته ها وارد جریان خون شما شوند، می توانند جریان خون را به سایر اعضا، از جمله قلب و مغز شما متوقف کنند.
مشکلات دریچه های قلب از آنجایی که كاردیومیوپاتی قلب را بزرگ می كند، دریچه های قلب ممكن است به درستی بسته نشوند که می تواند منجر به جریان برگشتی خون شود.
سکته قلبی و مرگ ناگهانی. کاردیومیوپاتی می تواند منجر به ریتم های غیر طبیعی قلب شود. این ضربان قلب غیر طبیعی ممکن است موجب خفگی یا بعضی موارد مرگ ناگهانی شود.
جلوگیری از كارديوميوپاتي
در بسیاری از موارد، شما نمی توانید از کاردیومیوپاتی جلوگیری کنید. اگر سابقه خانوادگی این بیماری دارید به جهت درمان كارديوميوپاتي به پزشک مراجعه کنید. شما می توانید شانس ابتلا به كاردیومیوپاتی و انواع دیگر بیماری های قلبی را با انتخاب زندگی سالم و قلب سالم کاهش دهید از جمله:
- اجتناب از مصرف الکل
- کنترل فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت
- خوردن یک رژیم سالم
- ورزش منظم
- خواب کافی
- کاهش استرس
- ترک سیگار
