سیفلیس؛ عفونتی مقاربتی با زخم‌های کوچک و عمیق

عدم رعایت نکات ایمنی و بهداشتی در روابط جنسی، گاهی نتایج فاجعه باری مثل ابتلا به بیماری سفلیس به وجود می‌آورد. سیفلیس  نوعی عفونت مقاربتی است که به وسیله باکتری به نام تریپونما پالیدوم در بدن ایجاد می‌شود. سیفلیس با ایجاد زخم‌های کوچک، عمیق و نسبتا بدون درد در داخل دهان، اندام‌های جنسی و راست روده (رکتوم) خودش را نشان می‌دهد و در صورت عدم درمان به وسیله دکتر عفونی، امکان دارد که به نواحی دیگر بدن نیز سرایت کرده و عوارض بدتری برای بیمار داشته باشد. در ادامه این مطلب از مجله دکتردکتر با ما همراه باشید زیرا قرار است تا در ادامه درباره علائم سیفلیس، علت به وجود آمدن آن و درمانش برایتان بگوییم.

بیماری سیفلیس چیست و چه علائمی دارد؟

سیفلیس (syphilis) یک عفونت باکتریایی است که معمولا از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شودد. این بیماری با یک زخم بدون درد روی آلت تناسلی، راست روده (قسمت انتهایی روده بزرگ) یا دهان ایجاد می‌شود. سیفلیس از طریق تماس پوست یا غشای مخاطی با این زخم‌ها از فردی به فرد دیگر انتقال پیدا می‌کند.

سیفلیس به عنوان یکی بیماری مقاربی در نظر گرفته می‌شود و از این رو پیشنهاد می‌کنیم تا حتما در مطلبی تحت همین عنوان در مجله دکتردکتر درباره آن مطالعه کنید. 

پس از ایجاد عفونت اولیه و آلوده‌ شدن به این بیماری عفونی، باکتری سیفلیس می‌تواند سال‌ها به صورت غیرفعال و خاموش در بدن فرد باقی بماند. در صورتی که بیماری سیفلیس در مرحله اولیه خود باشد، قابل درمان است و گاهی اوقات حتی با یک بار تزریق پنی‌سیلین می‌توان آن را برطرف کرد. در صورتی که سیفلیس درمان نشود، می‌تواند آسیب‌های جدی به قلب، مغز یا سایر ارگان‌های بدن وارد کند و جان بیمار را به خطر بیندازد. بیماری سیفلیس این توانایی را دارد که از طریق مادر به جنین نیز انتقال پیدا کند. 

علائم سیفلیس چیست؟

بیماری سیفلیس دارای مراحل مختلفی است که در هر مرحله بیمار علائم متفاوتی را تجربه می‌کند. نکته مهمی درباره علائم سفلیس وجود دارد و آن این است که در روند پیشرفت این بیماری، امکان دارد که مراحل با یکدیگر همپوشانی داشته باشند، بنابراین علائم به وجود آمده در بدن بیمار همیشه در یک ترتیب مشخص به وجود نمی‌آیند. برای همین ممکن است شخصی به این بیماری مبتلا شود، اما تا چندین سال هیچ علائمی در بدن او پدیدار نشود. 

در ادامه به بررسی علائم این بیماری در هر سطح خواهیم پرداخت:

علائم سیفلیس اولیه

 نخستین علامت بیماری سفلیس، ایجاد زخم‌های کوچکی است که آن‌ها را با نام شانکر (Chancre) می‌شناسند. این زخم در محلی به وجود می‌آید که باکتری از آنجا وارد بدن شده است. با اینکه در اکثر افراد مبتلا به این بیماری تنها یک شانکر به وجود می‌آید، اما در مواردی نیز ممکن است چندین شانکر در بدن بیمار مشاهده شود.

شانکر معمولا سه هفته پس از قرارگرفتن در معرض باکتری سیفلیس به وجود می‌آید. بسیاری از افراد متوجه وجود شانکر در بدنشان نمی‌شوند زیرا این زخم علاوه بر اینکه با هیچ گونه دردی همراه نیست، ممکن است در نقاطی مخفی مانند داخل واژن یا راست روده ایجاد شود. زخم ایجاد شده به صورت خودکار پس از گذشت سه تا شش هفته از بین خواهد رفت. 

علائم سیفلیس ثانویه

چند هفته بعد از محو شدن شانکر، ممکن است راش‌های پوستی در قسمت میانی بدنتان ایجاد شود. این راش‌ها در نهایت به کل بدن، حتی کف دست‌ها و کف پاها نیز سرایت می‌کند. معمولا راش‌ها بدون خارش هستند و ممکن است با ایجاد زخم‌های زگیل مانند در دهان یا ناحیه تناسلی همراه باشند.

بعضی از بیماران ممکن است در این سطح از بیماری، ریزش مو، دردهای عضلانی، تب، گلودرد و تورم غدد لنفاوی را هم تجربه کنند. این علائم ممکن است در طول چندین هفته از بین بروند یا اینکه به صورت مداوم حدود یک سال رفت و آمد داشته باشند. 

تورم غدد لنفاوی در این بیماری خطرناک نیست و نمی‌توان آن را جزو علائم سرطان غدد لنفاوی دانست.

علائم سیفلیس نهفته

 در صورتی که بیماری سیفلیس در بدن فرد بیمار درمان نشود، از مرحله سفلیس ثانویه وارد مرحله سیفلیس نهفته می‌شود که در آن هیچ گونه علائمی از خود نشان نمی‌دهد.

مرحله سیفلیس نهفته می‌تواند تا سال‌ها ادامه پیدا کند. هنگامی که بیمار در این مرحله قرار می‌گیرد، علائم و نشانه‌های بیماری ممکن است بازگشت نداشته باشند یا اینکه بیماری به مرحله سوم خود وارد شود.

علائم مرحله سوم سیفلیس

حدود 15 تا 30 درصد افرادی که به سیفلیس مبتلا می‌شوند و آن را درمان نمی‌کنند، وارد مرحله سوم این بیماری می‌شوند. در مرحله سوم که مرحله آخر سیفلیس نیز هست، بیماری می‌تواند به مغز، اعصاب، چشم، قلب، رگ‌های خونی، کبد، استخوان‌ها و مفاصل آسیب وارد کند. این مشکلات ممکن است سال‌ها پس از گرفتن بیماری و درمان نکردن آن در بدن فرد ایجاد شوند. 

علائم نوروسفلیس

بیماری سیفلیس در هر مرحله‌ای می‌تواند در بدن گسترش یافته و در کنار سایر آسیب‌هایی که به بدن وارد می‌کند، باعث آسیب دیدگی مغز، اعصاب (نوروسفلیس) و چشم‌ها (سیفلیس چشمی) شود. 

علائم سیفلیس مادرزادی

در کودکانی که مادر آن‌ها به بیماری سیفلیس مبتلا است، ممکن است این بیماری از طریق جفت جنین (عضوی که با بند ناف به جنین متصل است) یا هنگام زایمان به آن‌ها منتقل شود. اکثر نوزادانی که به سیفلیس مادرزادی مبتلا هستند هیچ‌ گونه علائمی از این بیماری ندارند، اگرچه در مواردی وجود راش‌های پوستی در کف دست یا کف پا به عنوان علائم سیفلیس در نوزادان گزارش شده است.

از جمله علائمی که بعدها ممکن است به سراغ این بیماران بیاید می‌توان به ناشنوایی، تغییر شکل دندان‌ها و بینی زینی شکل اشاره نمود. در کودکان مبتلا به سیفلیس مادرزادی، زایمان زودرس، مرگ هنگام زایمان و مرگ پس از زایمان نیز مشاهده می‌شود.

علت سفلیس و ابتلای به آن

همانطور که بالا اشاره کردیم؛ علت ایجاد بیماری سفلیس، یک باکتری به نام ترپونما پالیدوم است. رایج‌ترین حالت انتقال این بیماری از طریق تماس با زخم فرد مبتلا حین رابطه جنسی است. باکتری‌های بیماری، از طریق زخم‌های کوچک، خراش‌های پوستی یا غشای مخاطی وارد بدن فرد می‌شوند. بیماری سیفلیس در مرحله اولیه، ثانویه و گاهی اوقات اوایل دوره نهفته خود مسری بوده و می‌تواند از فرد بیمار به فرد دیگری منتقل گردد و اگر درمان نشود، باعث اتفاقاتی همچون ناباروری مردان می‌شود.

یکی دیگر از راه‌های نه چندان رایج انتقال بیماری سفلیس، تماس مستقیم و نزدیک محافظت نشده با شخصی است که در مرحله فعال و قابل انتقال این بیماری قرار دارد؛ به عنوان مثال هنگام بوسه یا هنگام بارداری و زایمان این بیماری نیز منتقل می‌شود. 

بیماری سیفلیس از طریق استفاده از یک سرویس بهداشتی، وان حمام، لباس، دستگیره در، استخر و غذا خوردن در ظروف مشترک منتقل نمی‌شود. این بیماری پس از درمان کاملا در بدن شما از بین رفته و دیگر ظاهر نخواهد شد، اما همچنان این امکان وجود دارد که باکتری آن از طریق تماس با زخم سیفلیس یک فرد مبتلا وارد بدنتان شده و دوباره به آن مبتلا شوید. 

چه عواملی باعث افزایش خطر ابتلا به سیفلیس می‌شود؟

مواردی هستند که خطر ابتلا به سفلیس را در هر کسی بالا می‌برند. این موارد عبارتند از:

• انجام رابطه جنسی پرخطر (بدون محافظت و رعایت مسائل بهداشتی)
• رابطه جنسی با چندین شخص مختلف
• مردانی که با هم‌جنس خود رابطه جنسی دارند.
• افرادی که به بیماری ایدز مبتلا هستند.

عوارض بیماری سفلیس

سیفلیس بیماری است که اگر رها شده و درمان نشود می‌تواند آسیب‌های شدیدی را به بدن شما وارد کند. این بیماری می‌تواند شانس ابتلای شما به ایدز را افزایش دادن و برای زنان در دوران بارداری مشکلات مختلفی به وجود آورد. درمان بیماری باعث جلوگیری از آسیب رساندن آن به بدنتان در آینده خواهد شد، اما نمی‌تواند آسیب‌هایی که تاکنون به بدنتان وارد شده است را از بین ببرد. در ادامه به عوارض و آسیب‌های این بیماری خواهیم پرداخت:

غدد و برجستگی‌های کوچک

در مرحله نهایی سفلیس، غدد و برجستگی‌های کوچکی به نام گوم (Gumma) در پوست، استخوان‌ها، کبد یا سایر ارگان‌های بدن فرد مبتلا ایجاد می‌شود. معمولا گوم‌ها پس از درمان بیماری با آنتی‌بیوتیک از بین خواهند رفت.

مشکلات عصبیی

بیماری سیفلیس می‌تواند برای سیستم عصبی بدن شما مشکلاتی ایجاد کند که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: 

• سردرد
• سکته
• مننژیت (سرسام)
• از دست دادن شنوایی
• مشکلات بینایی، از جمله نابینایی
• زوال عقل
• از دست دادن احساس درد و دما
• بی‌اختیاری مثانه

مشکلات قلبی عروق

یکی از مشکلاتی که این بیماری در بدن شما به وجود می‌آورد، برآمدگی آئورت (مهمترین شریان بدن) یا سایر رگ‌های خونی بوده که به آن رگ برآمدگی یا آنوریسم نیز می‌گویند. همچنین بیماری سیفلیس می‌تواند به دریچه‌های قلب شما نیز آسیب وارد کند.

ابتلا به ایدز

 افراد بزرگسالی که به بیماری‌ مقاربتی سیفلیس یا سایر زخم‌های تناسلی مبتلا هستند، به صورت تخمینی بین دو تا پنج برابر بیشتر از سایر افراد در خطر ابتلا به ایدز هستند. زخم ناشی از بیماری سیفلیس می‌تواند به راحتی خونریزی کرده و در نتیجه، بستر مناسبی برای ورود بیماری ایدز حین رابطه جنسی ایجاد کند. 

مشکلات بارداری و زایمان

اگر علائم سیفلیس در بارداری را دارید، می‌‍توانید بیماری سیفلیس را به جنین درون رحم خود منتقل کنید. سیفلیس مادرزادی به شدت خطر سقط جنین، مرگ نوزاد هنگام زایمان یا چند روز پس از زایمان را افزایش می‌دهد. 

روش‌های پیشگیری از ابتلا به سفلیس

در حال حاضر هیچ گونه واکسنی برای بیماری سیفلیس وجود ندارد و برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری می‌توانید موارد زیر را انجام دهید:

• پرهیز از رابطه جنسی یا ازدواج؛ تنها راه مطمئنی که برای پیشگیری از ابتلا به سیفلیس وجود دارد، خودداری از انجام رابطه جنسی است. دومین راه امنی که برای پیشگیری از این بیماری وجود دارد، داشتن رابطه جنسی تنها با یک نفر، به صورتی که هر دو نفر تنها با شریک خود رابطه جنسی داشته و هیچکدام از آن‌ها به سیفلیس مبتلا نباشند؛ است.
• استفاده از کاندوم لاتکس؛ استفاده از کاندوم حین رابطه جنسی، خطر قرار گرفتن در معرض باکتری سیفلیس را کاهش می‌دهد، به شرطی که زخم در محلی باشد که توسط کاندوم پوشیده شود. 
• پرهیز از مصرف مواد روان‌گردان؛ سوء مصرف مشروبات الکلی و مواد روانگردان توانایی تصمیم گیری صحیح شما را کاهش داده و می‌توانند شما را به سمت رفتارهای جنسی ناامن سوق دهد.
• اطلاع رسانی به شریک جنسی و اقدامات پیشگیرانه؛ در صورتی که نتیجه تست سیفلیس شما مثبت شد، تمامی شریک‌های جنسی شما در سه ماه تا یک‌ سال گذشته (از جمله شریک جنسی کنونی) باید از این جریان باخبر شده و تست این بیماری را انجام دهند؛ در صورتی که آن‌ها نیز به این بیماری مبتلا بودند می‌تواند آن را درمان کرده و دچار عوارض سنگین نشوند. هشدار دادن به شریک‌های جنسی، چه به صورت عادی و چه به صورت مخفیانه می‌تواند به جلوگیری از گسترش بیماری سیفلیس کمک کند. همچنین انجام این کار، افراد آلوده را به سمت مشورت با پزشک و انجام روند درمانی صحیح برده و از آنجایی که امکان ابتلا دوباره به این بیماری وجود دارد، با خبر دادن به شریک‌های جنسی شانس خود را برای ابتلای مجدد کاهش می‌دهید. 
• غربالگری زنان باردار؛ مردم ممکن است بدون اینکه بدانند به بیماری سیفلیس دچار شوند. با توجه به اثرات اغلب مرگباری که این بیماری روی جنین دارد، جامعه پزشکی در این زمینه پیشنهاد می‌کند که غربالگری ابتلا به سیفلیس برای تمامی زنان باردار انجام شود.  

در صورت مشکوک شدن به سیفلیس چه کنیم؟

در صورتی که فکر می‌کنید به بیماری سیفلیس مبتلا هستید، بهترین کار این است که تا زمان معاینه و صحبت با پزشک از انجام رابطه جنسی خودداری کنید. در صورتی که قصد انجام رابطه جنسی در این مدت زمان را داشتید، مطمئن شوید که رابطه شما با رعایت کامل اصول بهداشتی و موارد پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی (مانند استفاده از کاندوم) انجام شود.

چه زمانی برای بیماری سیفلیس به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر در رابطه جنسی ناپایداری بوده‌اید؛ در صورت مشاهده هرگونه ترشح، زخم یا راش پوستی در بدن شما یا فرزندتان، به خصوص در ناحیه کشاله ران، با پزشک خود تماس گرفته و از او مشورت بگیرید. 

چه سوالاتی را باید در زمان مراجعه به پزشک برای درمان سیفلیس پرسید؟

در ادامه، به نمونه‌ای از سوالات ساده‌ که می‌توانید هنگام مراجعه، از پزشک خود بپرسید اشاره شده است:

• این بیماری دقیقا به چه روشی درمان می‌شود؟
• آیا این بیماری مانع بچه دار شدن من خواهد شد؟
• در صورت باردار شدن، امکان انتقال بیماری به جنین وجود دارد؟
• در صورت درمان، آیا امکان ابتلای دوباره به این بیماری وجود دارد؟
• آیا ممکن است این بیماری از شخصی که تنها یک بار با او رابطه جنسی داشته‌ام به من منتقل شده باشد؟ 
• آیا احتمال انتقال بیماری به شخصی دیگر، تنها با یک بار رابطه جنسی وجود دارد؟
• این بیماری چه مدت است که در بدن من قرار دارد؟
• من مشکلات و شرایط پزشکی دیگری نیز دارم؛ چگونه می‌توانم به بهترین شکل این موارد را همزمان با یکدیگر مدیریت کنم؟ 
• آیا در طول فرآیند درمان می‌توانم رابطه جنسی داشته باشم؟
• آیا شریک جنسی من باید برای معاینه و درمان به پزشک مراجعه کند؟

تشخیص سیفلیس چگونه است؟

در اولین قدم پزشک برای بررسی احتمال ابتلا به سیفلیس، سوالاتی را از شما می‌پرسد. 

توجه داشته باشید که ارائه اطلاعات صحیح از علائم و سابقه جنسی خود، می‌تواند در زمینه تشخیص و درمان بیماری به پزشک کمک بسیاری کند. در ادامه، به سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد اشاره شده است:

• چه علائمی باعث شده است که به پزشک مراجعه کنید؟ چه مدت است که این علائم در بدنتان ظاهر شده است؟
• آیا با مرد، زن یا هردوجنس رابطه جنسی دارید؟
• آیا در حال حاضر یک یا چند شریک جنسی دارید؟
• چه مدت است که با شریک یا شریکان جنسی خود در رابطه هستید؟
• آیا تاکنون تزریق مواد مخدر (یا دارو) به خودتان انجام داده‌اید؟
• آیا تاکنون با شخصی که تزریق مواد مخدر (یا دارو) به خودش انجام داده رابطه جنسی داشته‌اید؟
• برای جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های مقاربتی چه کارهایی انجام می‌دهید؟
• برای پیشگیری از بارداری از چه روشی استفاده می‌کنید؟
• آیا تاکنون پزشک یا پرستاری به شما گفته است که به کلامیدیا (یک نوع بیماری مقاربتی)، تبخال تناسلی، سوزاک، سیفلیس یا ایدز مبتلا هستید؟
• آیا تاکنون به دلیل ترشحات تناسلی، زخم‌های تناسلی، ادرار دردناک یا عفونت دستگاه تناسلی خود تحت درمان قرار گرفته‌اید؟
• در طول یک سال گذشته چند شریک جنسی داشته‌اید؟ در طول دو ماه گذشته چطور؟
• آخرین رابطه جنسی شما چه زمان بوده است؟

علاوه بر بررسی سابقه پزشکی و نشانه‌های ظاهری، پزشک برای تشخیص بیماری سیفلیس از طریق انواع مختلف آزمایش‌ های بیماری‌ های مقاربتی STD زیر اقدام می‌کند:

آزمایش خون

در صورت بررسی نمونه خون بیمار می‌توان آنتی‌بادی‌های ساخته شده توسط بدن برای مقابله با عفونت را مشاهده کرد. آنتی‌بادی‌های ساخته شده توسط بدن برای مبارزه با باکتری‌های عامل سیفلیس تا سال‌ها در بدن شما باقی خواهند ماند.

آزمایش مایع مغزی نخاعی

در صورتی که علائم مشکوک علائم سیفلیس عصبی مشاهده شود، ممکن است پزشک برای شما این آزمایش را تجویز کند. در این آزمایش از مایع مغزی نخاعی بیمار که از طریق روشی به نام پونکسیون کمری انجام می‌گردد، نمونه برداری خواهد شد.  

پس از انجام معاینات لازم، پزشک ممکن است برای شریک جنسی شما نیز آزمایشات لازم را تجویز کند تا هم خیال او از این مسئله راحت گردد و هم اینکه از گشترش این بیماری جلوگیری شود.

روش‌های درمان سفلیس

بیماری سفلیس، در صورتی که در مراحل اولیه خود در بدن شناسایی شود، به راحتی قابل درمان خواهد بود. روش رایج و مورد استفاده در تمامی مراحل این بیماری، استفاده از پنی‌سیلین است. پنی سیلین یک ماده آنتی بیوتیک بوده که می‌تواند باکتری‌های عامل ایجاد سیفلیس در بدن شما را از بین ببرد. در صورت حساسیت به پنی سیلین، پزشک شما ممکن است یک آنتی بیوتیک دیگر یا حساسیت زدایی نسبت به پنی‌سیلین را برای شما تجویز کند. 

در صورتی که سفیلیس بدن بیمار در مرحله اولیه، ثانویه یا اوایل دوره نهفته خود (کمتر از یک سال) باشد، پزشک برایتان یک بار تزریق پنی‌سیلین را تجویز می‌کند. در صورتی که این بیماری بیش از یک سال در بدن فرد باشد، به دوز بالاتری از دارو نیاز خواهد بود.

تنها تجویزی که برای زنان باردار مبتلا به سیفلیس انجام می‌شود، پنی‌سیلین است. زنانی که بدن آن‌ها به این دارو حساسیت دارد، برای درمان ابتدا تحت فرآیند حساسیت زدایی پنی‌سیلسین قرار خواهند گرفت. حتی در صورتی که سیفلیس موجود در بدن شما در دوران بارداری درمان شود، پس از به دنیا آمدن نوزاد آزمایش سیفلیس از او گرفته شده و در صورت ابتلا، آنتی‌بیوتیک‌های لازم برایش تجویز خواهد شد. 

در نخستین روز شروع درمان ممکن است عکس‌العملی تحت عنوان واکنش پاریش-هرکس هایمز (واکنشی که بدن به اندوتوکسین نشان می‌دهد) را در بدن خود تجربه کنید. علائم و نشانه‌های این واکنش شامل تب، لرز، حالت تهوع، درد شدید و سردرد می‌شود. علائم به وجود آمده به دلیل این واکنش، معمولا بیش از یک روز در بدن نمی‌مانند. 

مراقبت‌های پس از درمان سیفلیس شامل چه مواردی می‌شود؟

پس از طی کردن روند درمان، پزشک از شما انجام موارد زیر را می‌خواهد:

• انجام معاینات و آزمایشات دوره‌ای خون برای اطمینان از اینکه بدنتان به دوز معمولی پنی‌سیلین به درستی پاسخ می‌دهد. برنامه دقیق پس از درمان، بستگی به این دارد که بیماری سیفلیس بدن شما در چه مرحله‌ای از پیشرفت قرار داشت. 
• پرهیز از برقراری رابطه جنسی با شریک جنسی جدید، تا زمانی که روند درمان به طور کامل به اتمام برسد. در طول روند درمان، میزان عفونت درمان شده و از بین رفته در بدنتان از طریق آزمایش‌های خون دوره‌ای مشخص خواهد شد.
• به شریک جنسی خود در مورد بیماری‌تان اطلاع دهید تا اوهم آزمایش‌های مربوطه را انجام داده و در صورت ابتلا فرآیند درمان را شروع کند.
• انجام آزمایش ایدز

کنار آمدن با شرایط

فهمیدن اینکه به سیفلیس مبتلا هستید ممکن است برایتان بسیار ناراحت ‌کننده باشد. ممکن است به خاطر اینکه احتمال بدهید شریک جنسی‌تان به شما خیانت کرده است عصبانی شوید یا از اینکه شاید این بیماری از طریق شما به شخصی دیگر منتقل شده باشد احساس شرمساری کنید. نکته مهمی که در این شرایط وجود دارد، مسلط بوده به احساسات خود است. این را بدانید که ابتلای شما به این بیماری لزوما به معنای خیانت شریک زندگیتان نخواهد بود.

مراجعه به مطب پزشک

برای عده زیادی از افراد صحبت کردن در مورد تجربیات جنسی خود، کار چندان راحتی نیست؛ اما شما باید بدانید که با ارائه اطلاعات صحیح و دقیق به پزشک خود، به او در تشخیص صحیح بیماری و تجویز بهترین روند درمانی کمک خواهید کرد. کارهایی که پیش از مراجعه به پزشک باید انجام دهید شامل موارد زیر است:

• در مورد شرایط پیش از مراجعه اطلاعات کسب کنید. از پزشک خود بپرسید که آیا پیش از مراجعه برای معاینه باید کار خاصی انجام دهید یا خیر.
• هرگونه علائمی که در بدنتان به وجود آمده است را یادداشت کنید، حتی علائمی که فکر می‌کنید ممکن است به بیماری ربطی نداشته باشند. 
• لیستی از تمامی داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که در حال مصرف آن‌ها هستید تهیه نمایید.
• سوالاتی که قصد پرسیدن آن‌ها از پزشک را دارید یادداشت کنید.

نشانه‌های ابتلا به سیفلیس را جدی بگیرید و برای درمان سریع‌تر آن اقدام کنید

سیفلیس بیماری سختی است که با این که راحت درمان می‌شود اما بی اعتنایی به آن ممکن است باعث پیشروی هر چه بیشتر آن شود. برای همین توصیه می‌کنیم هر چه زودتر برای درمان آن اقدام کنید. برای دریافت نوبت دکتر هم می‌توانید از دکتردکتر کمک بگیرید. 

در انتها خوشحال می‌شویم که اگر سوالی درباره این بیماری دارید را با ما به اشتراک بگذارید. ضمن این که اگر تجربه‌ای در زمینه ابتلا به سیفلیس و درمان آن دارید، ما و درگ خوانندگان مجله دکتردکتر مشتاق شنیدن آن هستیم.

منبع:

mayoclinic