یکی از اختلالات خودایمنی که موجب ضعف عضلانی می شود بیماری میاستنی گراویس است. در واقع میاستنی گراویس یک اختلال عصبی عضلانی است که باعث ضعف در عضلات اسکلتی می شود. این اتفاق زمانی می افتد که ارتباط بین سلول های عصبی و عضلات دچار اختلال می شود. این اختلال مانع انقباضات عضلانی شده و در نتیجه منجر به ضعف عضلانی می شود.
علائم میاستنی گراویس چیست؟
علامت اصلی میاستنی گراویس ضعف در عضلات اسکلتی است که عضلات تحت کنترل شما هستند. شکست عضلات در انقباض معمولاً به این دلیل رخ می دهد که نمی توانند به تکانه های عصبی پاسخ دهند. بدون انتقال مناسب تکانه، ارتباط بین عصب و عضله مسدود می شود و ضعف ایجاد می شود.
ضعف مرتبط با این بیماری معمولا با فعالیت بیشتر بدتر می شود و با استراحت بهبود می یابد.
علائم میاستنی گراویس می تواند شامل موارد زیر باشد:
- مشکل در صحبت کردن
- مشکلات بالا رفتن از پله ها یا بلند کردن اشیاء
- فلج صورت
- مشکل در تنفس به دلیل ضعف عضلانی
- مشکل بلع یا جویدن
- خستگی
- صدای خشن
- افتادگی پلک ها
- دوبینی
ممکن است همه این نشانه ها باهم اتفاق نیفتند و میزان ضعف عضلانی می تواند از روزی به روز دیگر تغییر کند. شدت علائم معمولا در طول زمان اگر درمان نشود افزایش می یابد.
چه چیزی باعث میاستنی گراویس می شود؟
MG یک اختلال عصبی عضلانی است که معمولاً به دلیل یک مشکل خود ایمنی ایجاد می شود. اختلالات خود ایمنی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه به بافت های سالم حمله می کند. در این شرایط، آنتی بادی ها، که پروتئین هایی هستند که به طور معمول به مواد خارجی و مضر بدن حمله می کنند، به اتصال عصبی عضلانی بدن حمله می کنند. آسیب به غشای عصبی عضلانی اثر ماده انتقال دهنده عصبی استیل کولین را که یک ماده حیاتی برای ارتباط بین سلول های عصبی و عضلات است، کاهش می دهد. این امر منجر به ضعف عضلانی می شود.
علت دقیق این واکنش خود ایمنی برای دانشمندان نامشخص است. یک نظریه این است که برخی پروتئین های ویروسی یا باکتریایی ممکن است بدن را وادار به حمله علیه استیل کولین کنند.
MG معمولاً در افراد بالای 40 سال رخ می دهد و زنان بیشتر در سنین جوانی درگیر آن می شوند، در حالی که مردان اغلب در 60 سالگی یا بالاتر مبتلا به این بیماری می شوند.
چگونه میاستنی گراویس تشخیص داده می شود؟
پزشک یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد و همچنین تاریخچه دقیقی از علائم شما می گیرد و یک معاینه عصبی انجام می دهد. این معاینه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بررسی رفلکس های شما
- بررسی ضعف عضلانی
- بررسی انقباض عضلانی
- اطمینان از اینکه چشمان شما به درستی حرکت می کند
- تست حسی در مناطق مختلف بدن شما
- آزمایش عملکردهای حرکتی، مانند لمس بینی با انگشت
- تست های دیگر که می تواند به پزشک شما کمک کند، وضعیت را تشخیص دهد:، عبارتند از
- تست تحریک عصبی تکراری
- آزمایش خون برای آنتی بادی های مرتبط با میاستنی گراویس
- تست ادروفونیوم: دارویی به نام تنسیلون (یا دارونما) به صورت داخل وریدی تجویز می شود و از شما خواسته می شود تا حرکات ماهیچه ای را تحت نظر پزشک انجام دهید.
- تصویربرداری از قفسه سینه با استفاده از سی تی اسکن یا ام آر آی
گزینه های درمانی برای میاستنی گراویس
به طور کلی هیچ درمان قطعی برای میاستنی گراویس وجود ندارد. هدف درمان، مدیریت علائم و کنترل فعالیت سیستم ایمنی بدن است.
داروهای مورد نیاز
کورتیکواستروئیدها و سرکوب کننده های ایمنی برای سرکوب سیستم ایمنی استفاده می شود. این داروها به کاهش پاسخ ایمنی غیر طبیعی که در میاستنی گراویس رخ می دهد کمک می کند.
علاوه بر این، مهار کننده های کولین استراز، مانند پیریدوستیگمین می تواند برای افزایش ارتباط بین اعصاب و عضلات استفاده شود.
برداشتن غده تیموس
برداشتن غده تیموس، که بخشی از سیستم ایمنی است، ممکن است برای بسیاری از بیماران مبتلا به این بیماری مناسب باشد. پس از برداشتن تیموس، بیماران معمولاً ضعف عضلانی کمتری نشان می دهند.
تبادل پلاسما
پلاسمافرزیس به عنوان تبادل پلاسما نیز شناخته می شود. این فرآیند آنتی بادی های مضر را از خون حذف می کند، که این امرممکن است منجر به بهبود قدرت عضلانی شود.
پلاسمافرزیس یک درمان کوتاه مدت است. بدن به تولید آنتی بادی های مضر ادامه می دهد و ضعف ممکن است عود کند. تعویض پلاسما قبل از جراحی یا در مواقع ضعف شدید در این بیماری مفید است.
گلوبولین ایمنی داخل وریدی
گلوبولین ایمنی داخل وریدی فرآورده خونی است که از اهداکنندگان به دست می آید و برای درمان میاستنی گراویس استفاده می شود. اگرچه کاملاً مشخص نیست که چگونه کار می کند، اما بر ایجاد و عملکرد آنتی بادی ها تأثیر می گذارد.
تغییر سبک زندگی
برخی از اقداماتی که برای کمک به کاهش علائم بیماری وجود دارد، می توانید در خانه انجام دهید:
- برای کمک به کاهش ضعف عضلانی، استراحت کافی داشته باشید.
- اگر دوبینی شما را آزار می دهد، به یک پزشک مراجعه و یا از طریق مشاوره تلفنی پزشک صحبت کنید.
- از استرس و قرار گرفتن در معرض گرما اجتناب کنید، زیرا هر دو می توانند علائم را بدتر کنند.
توجه داشته باشید که موارد ذکر نمی توانند درمان قطعی بیماری باشند؛ با این حال، معمولاً بهبودهایی را در علائم پدیدار می کنند.
با پزشک خود در مورد دارو ها یا مکمل هایتان مشورت کنید. برخی از داروها می توانند علائم بیماری را بدتر کنند. قبل از مصرف هر دارو جدید، موضوع را با پزشک خود چک کنید تا مطمئن شوید که ایمن است.
عوارض میاستنی گراویس
یکی از خطرناک ترین عوارض احتمالی MG بحران میاستنی است. این بحران شامل ضعف عضلانی است که می تواند شامل مشکلات تنفسی نیز بشود. اگر مشکل در تنفس یا بلع داشتید، فورا با اورژانس تماس بگیرید.
همچنین افراد مبتلا به میاستنی گراویس در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سایر اختلالات خودایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید هستند.
چشم انداز بلند مدت
چشم انداز طولانی مدت MG بستگی به عوامل زیادی دارد. بعضی از مردم فقط علائم خفیف دارند و برخی دیگر ممکن است در نهایت ناچار به استفاده از صندلی چرخدار شوند. توجه کنید که درمان اولیه و مناسب می تواند پیشرفت بیماری را در بسیاری از افراد محدود کند.
منبع: healthline
