استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) یک عفونت ناشی از باکتری استافیلوکوکوس (استاف) است. این نوع باکتری به بسیاری از آنتی بیوتیک های مختلف مقاوم است. این باکتری ها به طور طبیعی در بینی و روی پوست زندگی می کنند و به طور کلی در حالت عادی هیچ آسیبی ندارند. با این حال، هنگامی که آنها شروع به تکثیر غیرقابل کنترل می کنند، عفونت رخ می دهد.
عفونت MRSA معمولاً زمانی اتفاق می افتد که بریدگی یا خراش در پوست ایجاد شود. عفونت استافیلوکوکوس(mrsa) بسیار مسری است و می تواند از طریق تماس مستقیم با فرد مبتلا به عفونت سرایت کند. همچنین می تواند با تماس با جسم یا سطحی که توسط فرد مبتلا به لمس شده است، نیز منتقل شود. اگرچه این عفونت می‌تواند یک بیماری جدی باشد، اما با آنتی‌بیوتیک‌های خاصی درمان می شود.
انواع مختلف عفونت استافیلوکوکوس(mrsa) چیست؟
این عفونت به دو دسته اکتسابی بیمارستانی (HA-MRSA) یا اکتسابی از جامعه (CA-MRSA) طبقه بندی می شوند.
HA-MRSA
HA-MRSA با عفونت هایی مرتبط است که افراد در مراکز پزشکی مانند بیمارستان ها یا خانه های سالمندان به آن مبتلا می شوند. می توانید این نوع عفونت را از طریق تماس مستقیم با زخم عفونی یا دست های آلوده دریافت کنید. همچنین ممکن است عفونت را از طریق تماس با ملحفه های آلوده یا ابزارهای جراحی که ضد عفونی نشده اند نیز، دریافت کنید. HA-MRSA می تواند مشکلات شدیدی مانند عفونت خون و ذات الریه ایجاد کند.
CA-MRSA
CA-MRSA با عفونت هایی همراه است که از طریق تماس شخصی نزدیک با فردی که عفونت دارد یا از طریق تماس مستقیم با زخم عفونی منتقل می شوند. همچنین این نوع عفونت می تواند به دلیل رعایت بهداشت ضعیف مانند شستشوی ناکافی یا نادرست دست ایجاد شود.
علائم عفونت استافیلوکوکوس(mrsa) چیست؟
علائم MRSA بسته به نوع عفونت می تواند متفاوت باشد.
علائم HA-MRSA
بیشتر احتمال دارد که HA-MRSA عوارض جدی مانند ذات الریه، عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) و سپسیس یا عفونت خون ایجاد کند. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر فوراً به پزشک خود مراجعه کنید:
- راش
- سردرد
- دردهای عضلانی
- لرز
- تب
- خستگی
- سرفه
- تنگی نفس
- درد قفسه سینه
علائم CA-MRSA
CA-MRSA معمولا باعث عفونت های پوستی می شود. مناطقی از بدن که دارای موهای زائد هستند، مانند زیر بغل یا پشت گردن، بیشتر در معرض ابتلا هستند. مناطقی که بریده شده اند، خراشیده شده یا ساییده شده اند نیز در برابر عفونت آسیب پذیر هستند زیرا بزرگترین مانع در برابر میکروب ها یعنی پوست شما آسیب دیده است.
این عفونت معمولاً باعث ایجاد یک برآمدگی متورم و دردناک روی پوست می شود. این برآمدگی ممکن است شبیه نیش عنکبوت یا جوش باشد. برآمدگی اغلب دارای یک مرکز زرد یا سفید و یک سر مرکزی است. گاهی اوقات ناحیه عفونی با ناحیه ای از قرمزی و گرما احاطه می شود که به عنوان سلولیت شناخته می شود. همچنین چرک و سایر مایعات ممکن است از ناحیه آسیب دیده تخلیه شود. برخی افراد نیز تب را تجربه می کنند. در مقاله سلولیت چیست به بررسی این عفونت پوستی پرداخته‌ایم
چه کسانی در معرض خطر ابتلاء به عفونت استافیلوکوکوس(mrsa) هستند؟
عوامل خطر بسته به نوع عفونت متفاوت هستند.
عوامل خطر برای HA-MRSA
اگر دارای شرایط زیر هستید، در معرض خطر HA-MRSA قرار دارید:
- طی سه ماه گذشته در بیمارستان بستری شدید
- به طور منظم تحت همودیالیز قرار می گیرید
- به دلیل شرایط پزشکی دیگر، سیستم ایمنی ضعیفی دارید
- در خانه سالمندان زندگی می کنید
- عوامل خطر برای CA-MRSA
اگر دارای شرایط زیر هستید، در معرض خطر ابتلا به CA-MRSA قرار دارید:
- تجهیزات ورزشی، حوله یا تیغ را با افراد دیگر به اشتراک بگذارید
- در ورزش های تماسی شرکت کنید
- در یک مرکز مراقبت کار کنید
- در شرایط شلوغ یا غیربهداشتی زندگی کنید
MRSA چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص بیماری با ارزیابی سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شروع می شود. از محل عفونت نیز نمونه برداری خواهد شد. انواع نمونه های به دست آمده برای کمک به تشخیص شامل موارد زیر است:
کشت زخم
نمونه های زخم را با یک سواب پنبه ای استریل گرفته و در ظرفی قرار می دهند. سپس آنها را برای بررسی وجود باکتری استاف به آزمایشگاه می برند.
کشت خلط
خلط ماده ای است که هنگام سرفه از مجرای تنفسی خارج می شود. این آزمایش، خلط را از نظر وجود باکتری، قطعات سلولی، خون یا چرک تجزیه و تحلیل می کند. افرادی که می توانند سرفه کنند معمولاً می توانند به راحتی نمونه خلط تهیه کنند. کسانی که قادر به سرفه نیستند یا از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند، برای گرفتن نمونه خلط نیاز به شستشوی تنفسی یا برونکوسکوپی دارند.
شستشوی تنفسی و برونکوسکوپی شامل استفاده از برونکوسکوپی که یک لوله نازک با دوربین متصل است، می باشد. تحت شرایط کنترل شده، پزشک برونکوسکوپ را از طریق دهان و داخل ریه ها وارد می کند. برونکوسکوپ به پزشک اجازه می دهد تا ریه ها را به وضوح ببیند و نمونه خلط را برای آزمایش جمع آوری کند.
کشت ادرار
در بیشتر موارد، نمونه ای برای کشت ادرار جمع اوری می شود. برای انجام این کار، ادرار در یک فنجان استریل در هنگام ادرار، جمع آوری می شود. سپس فنجان به پزشک داده می شود و او آن را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد. گاهی اوقات، ادرار باید مستقیماً از مثانه جمع آوری شود. برای انجام این کار، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یک لوله استریل به نام کاتتر را وارد مثانه می کند. سپس ادرار از مثانه به یک ظرف استریل تخلیه می شود.
کشت خون
کشت خون مستلزم گرفتن خون و قرار دادن آن روی ظرف در آزمایشگاه است. اگر باکتری روی ظرف رشد کند، پزشکان می توانند راحت تر تشخیص دهند که کدام نوع باکتری باعث عفونت شده است. نتایج حاصل از کشت خون معمولاً حدود 48 ساعت طول می کشد. نتیجه آزمایش مثبت می تواند نشان دهنده عفونت خونی سپسیس باشد. باکتری ها می توانند از عفونت هایی که در سایر قسمت های بدن مانند ریه ها، استخوان ها و مجاری ادراری قرار دارند وارد خون شوند.
عفونت استافیلوکوکوس چگونه درمان می شود؟
پزشکان به طور معمول با HA-MRSA و CA-MRSA متفاوت رفتار می کنند.
درمان HA-MRSA
عفونت های HA-MRSA قابلیت ایجاد عفونت های شدید و تهدید کننده زندگی را دارند. این عفونت ها گاهی اوقات برای مدت طولانی و بسته به شدت عفونت شما، برای درمان به آنتی بیوتیک از طریق IV نیاز دارند.
درمان CA-MRSA
عفونت های CA-MRSA معمولا با آنتی بیوتیک های خوراکی به تنهایی بهبود می یابند. اگر عفونت پوستی بزرگ باشد، پزشک ممکن است تصمیم به انجام یک برش و درناژ بگیرد. برش و درناژ معمولا در مطب و تحت بی حسی موضعی انجام می شود. پزشک از چاقوی جراحی برای بریدن ناحیه عفونت و تخلیه کامل آن استفاده می کند. اگر این کار انجام شود، شاید نیازی به آنتی بیوتیک نیز نداشته باشید.
چگونه می توان از MRSA جلوگیری کرد؟
اقدامات زیر را برای کاهش خطر ابتلا و انتشار CA-MRSA انجام دهید:
دست های خود را به طور منظم بشویید. این اولین خط دفاعی در برابر انتشار است. دست های خود را حداقل به مدت 15 ثانیه بشویید.
برای بستن شیر آب از دستمال استفاده کنید. ضدعفونی کننده دست حاوی 60 درصد الکل را به همراه داشته باشید.تا هنگامی که به آب و صابون دسترسی ندارید از آن برای تمیز نگه داشتن دستان خود استفاده کنید.
زخم های خود را همیشه پوشیده نگه دارید. پوشاندن زخم ها می تواند از انتقال آلودگی چرک یا سایر مایعات حاوی باکتری استاف به سطوحی که افراد ممکن است لمس کنند جلوگیری کند.
وسایل شخصی را به اشتراک نگذارید. این وسایل شامل حوله، ملحفه، تیغ و تجهیزات ورزشی است.
ملحفه های خود را ضد عفونی کنید. اگر بریدگی یا آسیب پوستی دارید، ملحفه‌ها و حوله‌ها را در آب داغ با سفید کننده اضافی بشویید و همه چیز را با حرارت بالا در خشک‌کن خشک کنید. همچنین باید بعد از هر بار استفاده لباس های بدنسازی و ورزشی خود را بشویید.
افراد مبتلا به HA-MRSA معمولاً تا زمانی که عفونت بهبود یابد، در انزوای موقت قرار می گیرند. این جداسازی از گسترش عفونت عفونت استافیلوکوکوس جلوگیری می کند.
پرسنل بیمارستانی که از افراد مبتلا به عفونت استافیلوکوکوس مراقبت می کنند باید از روش های دقیق شستشوی دست پیروی کنند. برای کاهش بیشتر خطر ابتلا به MRSA، کارکنان بیمارستان و بازدیدکنندگان باید از لباس‌های محافظ و دستکش استفاده کنند تا از تماس با سطوح آلوده جلوگیری شود. ملحفه ها و سطوح آلوده همیشه باید به درستی ضد عفونی شوند.
چشم انداز بلند مدت برای افراد مبتلا به MRSA چیست؟
در حالی که بسیاری از مردم برخی از باکتری های MRSA را روی پوست خود دارند، قرار گرفتن در معرض بیش از حد می تواند منجر به عفونت های جدی و تهدید کننده زندگی شود. علائم و درمان بر اساس نوع عفونت MRSA که هر فرد به آن مبتلاست، متفاوت است.
انجام تکنیک های عالی پیشگیری از عفونت، مانند شستن مرتب دست ها، خودداری از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی، و پوشاندن، تمیز و خشک نگه داشتن زخم ها می تواند به جلوگیری از گسترش آن کمک کند.
منبع : healthline
