در دنیای پرتنش امروز، افراد بسیاری با اضطرابها و ترسهایی زندگی میکنند که گاهی آنقدر شدید میشوند که کیفیت زندگی را بهطور جدی تحتتأثیر قرار میدهند. آگورافوبیا یکی از همین اختلالات اضطرابی است؛ حالتی که در آن فرد از قرار گرفتن در مکانها یا موقعیتهایی میترسد که تصور میکند امکان فرار سریع یا دریافت کمک برایش دشوار است. این ترس میتواند آنقدر ناتوانکننده باشد که فرد را از حضور در فضاهای عمومی، سفر، خرید یا حتی خروج از خانه بازدارد. در این مقاله بررسی میکنیم که آگورافوبیا چیست، چه عواملی در بروز آن نقش دارند، چه نشانههایی دارد و چگونه میتوان با روشهای علمی و درمانهای مؤثر آن را مدیریت یا درمان کرد. اگر شما یا یکی از نزدیکانتان با این مشکل درگیر هستید، شناخت ابعاد مختلف آن میتواند اولین قدم برای کنترل و بهبود باشد.
معنی و تعریف آگورافوبیا در روانشناسی
اغلب تصور میشود که بیماری آگورافوبیا بهمعنی ترس از ترک خانه است، اما این اختلال بسیار پیچیدهتر از این است. آگورافوبیا یکی از اختلالات اضطرابی است که در آن فرد از احاطهشدن، ناتوانی در فرار یا دریافت کمک، دچار ترس شدید میشود. در برخی افراد این ترس به حدی میرسد که حتی از ترک خانه خود نیز اجتناب میکنند. با این حال، آگورافوبیا قابلمدیریت است و درمان آن معمولاً شامل دارودرمانی، درمان شناختیرفتاری و تغییرات سبک زندگی است. هرچه تشخیص و درمان زودتر انجام شود، احتمال موفقیت درمان بیشتر خواهد بود.
به دلیل این ترس و اضطراب، افراد مبتلا معمولاً از مکانها و وضعیتهای جدید یا ناآشنا دوری میکنند، مکانهایی مانند:
- فضاهای بسیار باز یا مکانهای بسته؛
- جمعیت؛
- مکانهایی خارج از خانه؛
- سیستمهای حملونقل عمومی.
سالانه تا حدود ۲ درصد از مردم ممکن است به آگورافوبیا مبتلا شوند. با این حال، برخی پژوهشگران معتقدند که این اختلال در افراد کمتر از حد واقعی تشخیص داده و درمان میشود، بنابراین احتمالاً شیوع واقعی آن بالاتر است.
احتمال تشخیص آگورافوبیا در زنان یا افرادی که جنسیت آنها در بدو تولد مؤنث ثبت شده، بیشتر از مردان یا افرادی است که جنسیت آنها مذکر ثبت شده است.
علت آگورافوبیا چیست
پژوهشگران هنوز علت دقیق بروز آگورافوبیا را نمیدانند. با این حال، این اختلال اغلب با اختلال پانیک همراه است. اختلال پانیک موجب بروز حملات کوتاه و شدید ترس بدون دلیل مشخص میشود. تقریباً یکسوم افرادی که دچار اختلال پانیک هستند، به آگورافوبیا نیز مبتلا میشوند. البته آگورافوبیا میتواند بهتنهایی و بدون وجود اختلال پانیک نیز رخ دهد.
مجموعهای از عوامل خطر میتوانند احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش دهند. این عوامل شامل عبارتاند از:
- داشتن اختلال اضطرابی دیگر، مانند اختلال اضطراب فراگیر یا اختلال اضطراب اجتماعی؛
- وجود یک فوبیای دیگر؛
- سابقه خانوادگی آگورافوبیا؛
- تجربه سوءاستفاده یا تروما؛
- ترکیبهای شیمیایی مغز؛
- عزتنفس پایین یا افسردگی.
ارتباطات آموختهشده نیز ممکن است در شکلگیری آگورافوبیا نقش داشته باشند. تجربه حمله پانیک در یک موقعیت یا مکان خاص میتواند باعث شود فرد از تکرار چنین واکنشی در آینده ترس داشته باشد.
در برخی موارد، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) میتواند بروز آگورافوبیا را تسهیل کند. PTSD ممکن است پس از یک رویداد آسیبزا ایجاد شود و منجر به بیشهوشیاری و علائم اضطرابی گردد؛ موضوعی که میتواند شروع آگورافوبیا را تسهیل کند.
دورههای طولانی انزوا نیز ممکن است خطر ابتلا به آگورافوبیا را افزایش دهند. برای مثال، ترس ناشی از همهگیری کرونا همراه با انزوای ناشی از فاصلهگذاری اجتماعی و قرنطینه باعث افزایش اضطراب در بسیاری از مردم جهان شد. متخصصان سلامت روان معتقدند پیامدهای این رویدادها میتواند سالها بر سلامت روانی بزرگسالان و کودکان تأثیر ماندگار بگذارد.
آگورافوبیا در مقایسه با فوبیاهای دیگر
رفتارهای اجتنابی مشاهدهشده در بیماری آگورافوبیا با معیارهای تشخیصی فوبیاهای خاص دیگر تفاوت دارد. برای مثال فرد مبتلا به آگورافوبیا ممکن است از سفر با هواپیما خودداری کند، نه بهدلیل ترس از پرواز، بلکه بهدلیل ترس از بروز حمله پانیک در هواپیما و ناتوانی در فرار از موقعیت.
فرد مبتلا به آگورافوبیا ممکن است از حضور در جمعیت دوری کند، زیرا از این خجالت میکشد که ممکن است در برابر جمعیت دچار حمله پانیک شود. این ترس با اختلال اضطراب اجتماعی متفاوت است؛ اختلالی که شامل نگرانی از ارزیابی منفی دیگران است و ماهیت جداگانهای دارد.
آگورافوبیا در برابر اضطراب اجتماعی
آگورافوبیا میتواند در موقعیتهای اجتماعی باعث وحشت شدید شود. اما در اختلال اضطراب اجتماعی، فرد بیشتر احساس عصبی بودن، نگرانی از شرمندگی اجتماعی یا قضاوت شدن دارد، نه ترس از خطر یا تهدید برای ایمنی.
موقعیتهایی که احتمالاً اضطراب اجتماعی را تحریک میکنند شامل موارد زیر هستند:
- سخنرانی در برابر جمع؛
- رفتن به مهمانیای که هیچکس را در آن نمیشناسید؛
- غذا خوردن در مکانهای باز مانند رستوران؛
- صحبت کردن با صندوقدار هنگام خرید.
اختلال اضطراب اجتماعی شایعتر از آگورافوبیا است و حدود ۱۳ درصد از مردم را تحتتأثیر قرار میدهد. هر دو اختلال میتوانند علائمی شبیه حمله پانیک ایجاد کنند، مانند تپش قلب، تنگی نفس و تعریق.
آگورافوبیا در کودکان و نوجوانان
بیماری آگورافوبیا ممکن است ناگهانی در کودکان بروز کند و کودک ممکن است به آن آگاه باشد یا نباشد و نداند چه اتفاقی در حال رخدادن است. او فقط میداند که اضطرابش احساس ناخوشایندی دارد، اما اگر بتواند از چیزی که محرک آگورافوبیاست اجتناب کند، احساس بهتری پیدا میکند؛ البته بهطور موقت. این مشکل معمولاً برای والدین واضحتر است.
بیشتر بخوانید:ترومای کودکی چیست؟ بررسی اثرات و چگونگی درمان تروما کودکی
کودکان معمولاً نمیتوانند نیازشان به کمک را بیان کنند. مثلاً نمیگویند «کمکم کنید، نمیخوام از خانه بیرون برَم.» مسئله بیشتر به شکل مشکلی آزاردهنده و مختلکننده ظاهر میشود، چون باعث اختلال در کارکرد خانواده میشود. در ذهن والدین اینطور میگذرد که «یعنی چی که باید از مسیر دیگهای برویم چون تو نمیتونی از روی پل رد بشی؟»
آگورافوبیا در کودکان گاهی با سایر مشکلات سلامت روان اشتباه گرفته میشود؛ بنابراین ارزیابی دقیق برای تشخیص علت اصلی رفتارهای اجتنابی کودک ضروری است.
در کودکان کمسن، آگورافوبیا ممکن است شبیه امتناع از مدرسه یا اضطراب جدایی به نظر برسد، زیرا کودک اصرار دارد در خانه بماند، به خانه برگردد یا کنار مادرش باشد. اما درحالیکه کودکی با اضطراب جدایی در صورت حضور والد یا مراقب در مهمانی یا تمرین ورزشی آرام میشود، کودک مبتلا به آگورافوبیا حتی در حضور مراقب نیز ممکن است همچنان مضطرب باشد.
به همین ترتیب، کودکی که اضطراب اجتماعی دارد ممکن است از شرکت در مهمانیها یا صحبت با فروشندگان خودداری کند؛ رفتاری که ممکن است با آگورافوبیا اشتباه گرفته شود. اما ترس او متمرکز بر شرمندگی اجتماعی است. بااینحال، بنا بر نظر متخصصان، داشتن همزمان آگورافوبیا و یک اختلال اضطرابی دیگر در کودکان غیرمعمول نیست. اضطراب اجتماعی یعنی نگرانی از اینکه هنگام انجام کارهای روزمره خودت را مضحکه کنی. در کودکی که هم اضطراب اجتماعی دارد و هم آگورافوبیا، این ترس به شکل این فکر ظاهر میشود که «خودم را مضحکه میکنم و بعد دیگر نمیتوانم از موقعیت فرار کنم.»
در کودکانی که سابقه حمله پانیک دارند، تشخیص همزمان اختلال پانیک و آگورافوبیا امری شایع است.
علائم و نشانههای آگورافوبیا چیست
همه افراد گاهی اضطراب را تجربه میکنند، اما در اختلالات اضطرابی، نگرانی و استرس به حدی میرسد که فعالیتهای روزمره را مختل میکند. آگورافوبیا میتواند احساس ترس و فشار شدید ایجاد کند و فرد را به اجتناب از موقعیتهای مختلف وادار سازد. علائم آگورافوبیا شبیه علائم حمله پانیک است. فرد مبتلا هنگام قرار گرفتن در موقعیتها یا فضاهای ترسآور ممکن است این نشانهها را بروز دهد:
- درد قفسه سینه یا تپش قلب شدید؛
- ترس یا احساس لرزش؛
- تنفس سریع یا دشواری در تنفس؛
- سبکی سر یا سرگیجه؛
- احساس ناگهانی سرما یا گرگرفتگی؛
- تعریق شدید؛
- احساس ناراحتی یا دلبههمخوردگی.
علائم آگورافوبیا در کودکان و نوجوانان
علائم آگورافوبیا در کودکان شبیه بزرگسالان است و ممکن است در موقعیتهای مشابه یا متفاوتی ظاهر شود.
اگر کودک شما دچار آگورافوبیاست، ممکن است هنگام قرار گرفتن در موقعیتهای زیر احساس درماندگی، گیر افتادن یا حتی حمله پانیک را تجربه کند:
- ایستادن در صف یا نشستن در ردیف طولانی کنار سایر کودکان؛
- انجام کاری که از نظر او خجالتآور است، مثل زمین خوردن یا استفراغ؛
- قرار گرفتن در وسط یک ردیف در سینما؛
- جدا شدن از والد یا مراقب؛
- عبور از روی پل یا سوار شدن در آسانسور؛
- بودن در فضاهای باز مانند زمین بازی یا محوطههای وسیع؛
- رفتن به فضاهای بسته مانند مراکز خرید.
بیماری آگورافوبیا بیشتر در کودکان بزرگتر، بهویژه نوجوانانی که سابقه حملات پانیک دارند، تشخیص داده میشود. اما اگر فکر میکنید کودک شما دچار این اختلال است، حتماً پزشک را در جریان بگذارید. برای انتخاب درمان صحیح، پزشک باید سایر فوبیاها و اختلالات سلامت روان از جمله افسردگی، اضطراب فراگیر و اضطراب اجتماعی را نیز بررسی و رد کند. در دکتر دکتر سریع و آسان میتوانید با دریافت نوبت ویزیت آنلاین یا حضوری تردیدهایتان را درباره سلامت روان فرزندتان برطرف کنید.
تشخیص آگورافوبیا
اگر فکر میکنید به آگورافوبیا مبتلا هستید و اضطراب، زندگی روزمره شما را مختل کرده است، باید با پزشک عمومی یا متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس صحبت کنید. اگر از مراجعه حضوری به مطب میترسید، میتوانید از طریق تلفن یا ویزیت آنلاین با متخصص گفتگو کنید. دکتر دکتر این امکان را بهراحتی برای شما فراهم میکند.
متخصص سلامت روان میتواند با بررسی علائم، دفعات بروز آنها و شدتشان، آگورافوبیا را تشخیص دهد. صراحت و صداقت در پاسخ به پرسشها بسیار مهم است. برای تشخیص این اختلال، فرد باید در حداقل ۲ مورد از موقعیتهای زیر دچار ترس یا حمله پانیک شدید شود:
- استفاده از حملونقل عمومی؛
- قرار گرفتن در فضای باز؛
- قرار گرفتن در فضای بسته مثل سالن سینما، اتاق جلسات یا فروشگاه کوچک؛
- ایستادن در صف یا حضور در جمعیت؛
- تنها بودن در خارج از خانه.
اگر بترسید، افکار شما معمولاً شامل ترس از این است که نتوانید بهراحتی از موقعیت خارج شوید یا اگر دچار وحشت شدید کسی نتواند به شما کمک کند. به عبارتی، آگورافوبیا باعث میشود احساس کنید گیر افتادهاید و تنها هستید.
برای تشخیص آگورافوبیا باید تمام موارد زیر نیز وجود داشته باشد:
- تقریباً هر بار در موقعیتهای مشخص احساس ترس کنید؛
- بهطور فعال از مکانها یا موقعیتهای ایجادکننده اضطراب دوری کنید.
یا:
- اگر نمیتوانید از موقعیت اجتناب کنید، مجبور شوید فردی را همراه خود داشته باشید؛
- شدت ترس شما بیشتر از تهدید واقعی باشد؛
- احساس کنید باید از مکانهایی که باعث ناراحتی شدیدتان میشوند دوری کنید.
یا:
- دوری از مکانها/موقعیتها باعث اختلال در کار، تحصیل یا روابط اجتماعی شود؛
- اگر مشکل جسمی دارید، نگرانیتان درباره آن بیش از حد باشد (بنا بر نظر پزشک).
پزشک ممکن است از شما بخواهد اضطراب خود را در موقعیتهای مختلف رتبهبندی کنید، مانند قرار گرفتن در جمعیت، مکانهای عمومی یا استفاده از وسایل نقلیه عمومی؛ در قالب سؤالاتی مانند:
در ۷ روز گذشته، من چند بار (هرگز، گاهی، نیمی از مواقع، بیشتر مواقع، همیشه):
- ناگهان از جمعیت یا فضای عمومی ترسیدهام؟
- در مورد ورود به بعضی موقعیتها احساس نگرانی یا اضطراب داشتهام؟
- فکر کردهام ممکن است دچار حمله پانیک شوم؟
- تپش قلب، تعریق یا مشکل تنفس داشتهام؟
- اگر بیرون رفتهام، نزدیک خروجیها ماندهام؟
- از دارو، الکل یا مواد دیگری برای کنترل علائم شبیه پانیک استفاده کردهام؟
اگر بیماری آگورافوبیا تشخیص داده شود، پزشک ممکن است بخواهد علائم خود را ثبت کنید تا بفهمد وضعیت چقدر جدی است و آیا درمان مؤثر است یا خیر.
آگورافوبیا اختلال شایعی نیست و علائمی ایجاد میکند که ممکن است شبیه سایر مشکلات جسمی یا روانی باشند. به همین دلیل، ممکن است پزشک فوراً این اختلال را تشخیص ندهد.
برای بررسی سایر مشکلات پزشکی، پزشک ممکن است:
- معاینه فیزیکی انجام دهد و درباره تمام علائم شما سؤال کند؛
- آزمایش خون بگیرد تا مشکلات جسمی ایجادکننده اضطراب را بررسی کند؛
- آزمایشهایی برای ارزیابی سلامت قلب انجام دهد؛
- ریهها و مجاری تنفسی را بررسی کند؛
- تاریخچه کامل سلامت جسمی و روانی شما را بررسی کند.
آزمایش واحد و مشخصی برای تشخیص آگورافوبیا وجود ندارد. اگر پزشک علت جسمی برای علائم پیدا نکند، ممکن است از شما بپرسد که اضطراب شما چگونه بر زندگی روزمرهتان تأثیر میگذارد. پزشک ممکن است شما را به روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهد. این متخصصان اختلالات روانی از جمله آگورافوبیا و سایر اختلالات اضطرابی را دقیقتر تشخیص میدهند.
بهترین و سریع ترین راه درمان آگورافوبیا
برای دستیابی به بهترین نتایج در کنترل آگورافوبیا و علائم پانیک، ضروری است که به محض بروز علائم، برای درمان اقدام شود. درمان آگورافوبیا معمولاً ترکیبی از چند روش است:
- رواندرمانی؛
- دارودرمانی؛
- تغییرات در سبک زندگی.
رواندرمانی؛ راه درمان آگورافوبیا بدون دارو
درمانگر به شما کمک میکند ترسهای خود را مدیریت کنید. در درمان شناختیرفتاری (CBT)، متخصص سلامت روان به شما کمک میکند افکاری را که موجب اضطراب میشوند شناسایی کرده و واکنشهای سازندهتری نسبت به آنها داشته باشید.
با استفاده از تکنیکهای آرامسازی و مواجهه تدریجی، درمانگر ممکن است ابتدا شما را تشویق کند موقعیتهای ترسناک را در ذهن تصور و احساساتتان را مدیریت کنید. در ادامه، بهتدریج در موقعیتهای واقعی قرار میگیرید و یاد میگیرید واکنشهای خود را کنترل کنید. در طول زمان، این فرآیند میتواند نحوه فکرکردن و پاسخ شما را تغییر دهد.
دارودرمانی
برای کمک به کنترل برخی علائم آگورافوبیا، ممکن است داروهایی نیز تجویز شوند. این داروها شامل موارد زیر هستند.
داروهای ضدافسردگی، شامل:
- مهارکنندههای بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند پروزاک (فلوکستین) و زولوفت (سرترالین)؛
- مهارکنندههای بازجذب سروتونینـنوراپینفرین (SNRIs) مانند افکسور (ونلافاکسین)؛
- داروهای ضدافسردگی سهحلقهای (TCAs) مانند توفرانیل (ایمیپرامین) و آنافریل (کلومیپرامین).
یا داروهای ضداضطراب، مانند کلونوپین (کلونازپام) و زاناکس (آلپرازولام).
تغییرات سبک زندگی
اقدامات زیر میتوانند به مدیریت بهتر آگورافوبیا کمک کنند:
- پرهیز از الکل، کافئین و سایر مواد محرک؛
- رعایت رژیم غذایی سالم و متعادل؛
- ورزش منظم؛
- تمرین تکنیکهای تنفسی.
با مراقبت از خود، مصرف داروها طبق تجویز و تمرین تکنیکهایی که از درمانگر خود یاد میگیرید، میتوانید علائم را بهتر کنترل کنید. از طرفی، اجازه ندهید ترس باعث اجتناب دائمی از موقعیتها شود. ترکیب این اقدامات به شما کمک میکند فعالیتهای دلخواه خود را با اضطراب کمتر انجام دهید.
درمان آگورافوبیا در کودکان
هدف درمان همانند بزرگسالان است: آموختن این است که کودک میتواند آرام باشد و نیازی به اجتناب از تمام محرکها ندارد.
مهمترین روش، رفتاردرمانی بهویژه درمان شناختیرفتاری یا CBT و مواجههدرمانی است.
در طول درمان، درمانگر کودک:
- توضیح میدهد که انجام کارهای ترسناک در واقع اضطراب را کاهش میدهد؛
- از کودک میخواهد فهرستی از موقعیتهای ناراحتکننده تهیه کند؛
- بهتدریج کودک را در موقعیتهای ترسناک قرار میدهد؛
- به کودک آرامسازی و مدیریت حمله پانیک را آموزش میدهد.
در خانه نیز ممکن است لازم باشد والدین کودک را بهتدریج در معرض موقعیتهای ترسناک قرار دهند. مثلاً سفرهای کوتاه با اتوبوس میتواند کودک را برای استفاده از حملونقل عمومی آماده کند. در صورت نیاز، تجربه این رویدادها باید به مراحل کوچکتر تقسیم شود.
پروتکل درمان آگورافوبیا در رواندرمانی
مؤثرترین راه درمان آگورافوبیا، درمان شناختیرفتاری (CBT) همراه با درمان مواجههای است. CBT درمانی کوتاهمدت (۱۲ تا ۲۰ هفته) است که به شما کمک میکند افکار و رفتارهایی را که اضطراب را تشدید میکنند، تغییر دهید. همچنین تمرینهای آرامسازی و تنفس را خواهید آموخت.
در CBT، درمانگر به شما آموزش میدهد:
- چه چیزهایی موجب اضطراب یا حمله پانیک میشود؛
- اختلال پانیک چیست؛
- چگونه علائم جسمی و عاطفی اضطراب را مدیریت کنید؛
- چگونه افکار منفی را که همیشه انتظار بدترین اتفاق را دارند، به چالش بکشید.
وقتی برای درمان مواجههای آماده شوید، درمانگر بهصورت تدریجی و ایمن شما را در موقعیتهای اضطرابآور قرار میدهد تا یاد بگیرید چگونه با آنها کنار بیایید.
اگر علائم به حدی شدید است که نمیتوانید خانه را ترک کنید، به پزشک اطلاع دهید. بسیاری از درمانگران جلسات آنلاین ارائه میدهند. ازجمله متخصصان کاربلد و امین دکتر دکتر.
درمان در بیمارستان نیز ممکن است گزینهای باشد؛ برخی افراد روزها بستری میشوند و شبها به خانه برمیگردند و برخی ممکن است تمام مدت درمان را در بیمارستان بمانند.
ممکن است پزشک روش «آرامسازی کاربردی» (applied relaxation) را پیشنهاد دهد. اهداف این روش عبارتاند از:
- جلوگیری از تبدیل اضطراب جسمی به اضطراب ذهنی؛
- آموزش آرامسازی در ۲۰ تا ۳۰ ثانیه؛
- شکستن چرخههای اضطراب و وحشت.
پیش از مصرف مکملها یا درمانهای جایگزین، با پزشک مشورت کنید.
سخنی با اطرافیان فرد مبتلا به آگورافوبیا
بپذیرید که عزیز شما کنترل ترسهای خود را ندارد. نسبت به جدیت و محدودکننده بودن علائمشان حساس باشید، حتی اگر فکر میکنید واکنش آنها بیش از حد است. توصیه میشود این کارها را انجام دهید:
- تا حد امکان یاد بگیرید: درباره علائم جسمی و روانی و رفتارهای مرتبط با آگورافوبیا تحقیق کنید. این کار به شما کمک میکند موقعیتهایی که باعث اضطراب یا حمله پانیک عزیزتان میشود را بشناسید و درک کنید.
- احساسات آنها را تأیید کنید: حتی اگر فکر میکنید ترس عزیزتان غیرمنطقی است، مهم است که اضطرابشان را واقعی بدانید و به آنها کمک کنید احساس امنیت کنند.
- نگران باشید و ابراز کنید: با مهربانی اما صادقانه نگرانی خود را نسبت به رفتارهایشان بیان کنید و بپرسید چه کاری میتوانید انجام دهید تا احساس ترسشان کمتر شود.
- در مسیر درمان همراهشان باشید: اگر آماده باشند، از آنها بپرسید آیا میتوانید با پزشک یا درمانگرشان تماس بگیرید و وقت ملاقات بگیرید. در صورت ترس یا ناتوانی در ترک خانه، پیشنهاد دهید همراهشان بروید.
دو نکته مهم که در برخورد با عزیز مبتلا به آگورافوبیا نباید انجام دهید:
- آنها را بیشازحد تحت فشار قرار ندهید: ممکن است عزیز شما از موقعیتهایی اجتناب کند که خطرناک نیستند. اما نباید آنها را مجبور کنید قبل از یادگیری مدیریت اضطراب، با ترسهایشان روبهرو شوند؛ این کار میتواند باعث تشدید حملات پانیک شود.
- اضطراب آنها را تقویت نکنید: در حالی که نباید عزیزتان را مجبور کنید کاری انجام دهد که آماده آن نیست، همچنین نباید بهگونهای رفتار کنید که اجتناب آنها از موقعیتهای امن که باعث اضطرابشان میشود را تشویق یا تقویت کنید.
کلام آخر دکتردکتر
خواندید که آگورافوبیا چیست. بیماری آگورافوبیا یک اختلال اضطرابی پیچیده است که میتواند زندگی روزمره افراد را بهطور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد. این اختلال معمولاً با ترس شدید از قرار گرفتن در موقعیتهایی که فرار یا دریافت کمک دشوار است، همراه است و میتواند با اختلال پانیک یا سایر اختلالات اضطرابی همزمان رخ دهد. علائم این اختلال شامل اضطراب شدید، ترس از مکانهای باز یا بسته، اجتناب از حضور در جمعیت و احساس گیر افتادن و تنها بودن است. در کودکان، علائم ممکن است شبیه امتناع از مدرسه، اضطراب جدایی یا اضطراب اجتماعی به نظر برسد، اما بررسی دقیق و ارزیابی روانشناختی میتواند تشخیص صحیح را امکانپذیر کند.
درمان آگورافوبیا معمولاً ترکیبی از رواندرمانی و دارودرمانی است. درمان شناختیرفتاری همراه با مواجههدرمانی، مؤثرترین روش برای کاهش اضطراب و تغییر افکار و رفتارهای منفی است. بهطور کلی، تشخیص بهموقع و درمان مناسب به فرد کمک میکند تا اضطراب خود را مدیریت کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشد. آموزش کودکان و نوجوانان برای مدیریت اضطراب و مواجهه تدریجی با موقعیتهای ترسناک نیز نقش مهمی در پیشگیری از تشدید اختلال و بهبود توانایی عملکرد روزمره آنها دارد. در این مسیر متخصصان دکتر دکتر ساده و سریع در دسترس شما هستند.
سوالات متداول
منابع:
clevelandclinic و verywellmind و webmd و healthdirect و childmind
