بیماری کرون چیست و چرا به وجود می‌آید، چگونه می‌توان این بیماری را مدیریت و درمان کرد، روش تشخیص این بیماری چیست؟ در این مقاله به تمامی این سوالات جواب خواهیم داد.
بیماری کرون یک بیماری التهابی گوارشی مزمن است. شناخت جنبه‌های مختلف این بیماری به بیمار و اطرافیانش کمک می‌کند تا بیماری را بهتر مدیریت کرده و بر نگرانی‌های ناشی از بیماری تا حدود زیادی غلبه کنند.
بیماری کرون به گروهی از بیماری‌ها موسوم به بیماری‌های التهابی روده تعلق دارد و به افتخار دکتر بریل برنارد کرون (Dr. Burrill B. Crohn) که اولین بار در سال ۱۹۳۹ به همراه همکارانش دکتر لئون گینزبرگ و دکتر گوردن دی افن هیمر این بیماری را توصیف کرد نامگذاری شده است.
بیماری کرون چیست؟
بیماری کرون (Crohn’s disease) یک بیماری التهابی روده است که باعث بروز التهاب در لوله‌ی گوارشی می‌شود.
ابتلا به این بیماری ممکن است باعث تحمیل استرس و نگرانی زیادی در زندگی فرد شود. در این مقاله اطلاعات و منابع کافی در اختیار شما قرار می‌گیرد و کمک می‌کند تا حد زیادی کنترل علائم فیزیکی و احساسی بیماری آسان‌تر شود.
بیماری کرون چه افرادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟
- بیماری‌های التهاب روده به صورت تقریبی ۳ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. زنان و مردان به نسبتی مساوی با این بیماری درگیر اند.
- این بیماری در هر سنی بروز پیدا می‌کند ولی بیش‌ترین افراد مبتلا به بیماری کرون افراد بین ۲۰ الی ۳۰ سال هستند.
- تحقیقات نشان می‌دهد که ۱.۵ تا ۲۸ درصد از افراد مبتلا به بیماری التهابی روده دارای بستگان درجه یک مبتلا به یکی از این بیماری‌ها هستند.
- با وجود اینکه ژنتیک یکی از عواملی است که خطر ابتلا به این بیماری را در افراد بالاتر می‌برد، پیش‌بینی اینکه بر اساس سابقه خانوادگی چه کسی به این بیماری مبتلا می‌شود کاری غیرممکن است.
- همه‌ی گروه‌های نژادی و قومی می‌توانند به این بیماری دچار شوند. بیشتر افراد مبتلا مربوط به نژاد قفقازی هستند ولی با این همه در سال‌های اخیر، آمار مبتلایان بین افرادی با تبار آسیایی و لاتین در حال افزایش است.
بیماری کرون چه قسمتی از بدن را درگیر می‌کند؟
- این بیماری می‌تواند همه‌ی قسمت‌های لوله گوارشی از دهان تا مقعد را درگیر کند. اما در بیشتر موارد قسمت انتهایی روده کوچک یا ایلئوم و یا قسمت ابتدایی کولون یا روده بزرگ درگیر می‌شود.
- امکان درگیر شدن کل دیواره‌ی روده هم وجود دارد
- التهاب روده ممکن است به صورت پراکنده وجود داشته باشد. به این معنی که برخی از نقاط روده درگیر التهاب شده باشند و بین آن‌ها نواحی سالم وجود داشته باشد.
کولیت زخمی یا کولیت اولسروز (Ulcerative Colitis)
- تنها روده بزرگ درگیر می‌شود
- تنها داخلی‌ترین لایه روده بزرگ درگیر می‌شود
- همه‌ی نقاط روده درگیر التهاب می‌شوند و بین نقاط درگیر نقاط سالم وجود ندارد.
انواع بیماری کرون
بعد از تشخیص بیماری کرون، لازم است که شخص بداند که کدام بخش از دستگاه گوارش درگیر شده است. از آن‌جایی که علائم بیماری کرون از فردی به فردی دیگر متفاوت است، نوع بیماری بر مشکلات و نشانه‌هایی که فرد تجربه می‌کند بسیار اثر گذار خواهد بود.
ایلئوکولیت (Ileocolitis)
رایج‌ترین نوع بیماری کرون است و قسمت انتهایی روده کوچک موسوم به ترمینال ایلئوم و روده بزرگ موسوم به کولون را درگیر می‌کند.
علائم این نوع از بیماری شامل:
- اسهال و پیچش شکم
- درد در قسمت میانی و یا سمت راست بخش پایینی شکم
- کاهش وزن قابل توجه
ایلئیت (Ileitis):
- این نوع از بیماری تنها ایلئوم را درگیر می‌کند.
- علائم این نوع از بیماری مشابه ایلئوکولیت است.
- در موارد شدیدتر فیستول یا ناسور و یا آبسه‌های ملتهب در سمت راست یک چهارم پایینی شکم ایجاد می‌شود.
بیماری کرون معده ای روده ای (Gastroduodenal Crohn’s Disease)
این نوع از بیماری معده و بخش ابتدایی روده کوچک موسوم به دئودنوم را درگیر می‌کند
علائم آن شامل:
- تهوع
- استفراغ
- از دست دادن اشتها
- از دست دادن وزن
ژزنوایلئیت (Jejunoileitis)
این نوع از بیماری چندان رایج نیست و در آن تنها نیمه‌ی بالایی قسمت میانی روده کوچک موسوم به ژژنوم درگیر خواهد شد
علائم این نوع از بیماری عبارتند از:
- درد و پیچش شدید و یا خفیف شکمی بعد از وعده‌های غذایی
- اسهال
- ایجاد فیستول در موارد شدید بیماری و یا بعد از دوره‌های طولانی التهاب
کرون کولیتی (Crohn’s (Granulomatous) Colitis
این نوع از بیماری کرون تنها روده بزرگ را درگیر می‌کند.
علائم آن عبارتند از:
- اسهال
- خونریزی مقعدی
- بیماری‌های اطراف مقعد مانند فیستول، آبسه و زخم‌ها
- ضایعات پوستی و درد مفاصل در این نوع از بیماری بسیار شایع‌تر است.
بیماری کرون و بیماری کولیت زخمی
این دو بیماری علائم مشابه هم دارند و هر دو از انواع بیماری‌های التهابی روده به شمار می‌روند. اما فراموش نکنید که این دو بیماری مشابه هم نبوده و هر کدام بخش خاصی از لوله گوارش را درگیر می‌کنند.
بیماری التهابی روده یک بیماری خودایمنی است و به صورت تقریبی ۳ میلیون آمریکایی را درگیر کرده است. متأسفانه دلیل بروز خودایمنی بیماری هنوز به صورت کامل شناخته نشده است. در جهان سازمان‌های وجود دارد که هر ساله برای شناخت بهتر این بیماری تحقیقات زیادی را انجام می‌دهند.
علت بیماری کرون
نکات مهم درباره‌ی بیماری کرون
- مردان و زنان به نسبتی مساوی درگیر این بیماری می‌شوند.
- این بیماری در همه‌ی گروه‌های سنی رخ می‌دهد ولی شانس پیشگیری از آن در افراد بین ۱۵ تا ۳۵ سال بیشتر است.
- رژیم غذایی و استرس ممکن است باعث شدت گرفتن و عود کردن بیماری شود ولی نقشی در بروز آن ندارند.
- تحقیقات جدید نشان دهنده‌ی نقش ژنتیک، وراثت و عوامل محیطی در بروز این بیماری موثر هستند.
بیماری کرون و سیستم ایمنی
سیستم ایمنی بدن انسان به عوامل خارجی و مهاجم همچون باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها حمله می‌کند. در جریان پاسخ طبیعی سیستم ایمنی بدن سلول‌ها از خون به روده‌ها رفته و ایجاد التهاب می‌کنند. در شرایط عادی باکتری‌های بی خطری که در لوله گوارش زندگی می‌کنند از بدن در برابر پاسخ دستگاه ایمنی محافظت می‌کنند.
در افراد مبتلا به بیماری التهابی روده
- باکتری‌های بی خطر با باکتری‌های مهاجم اشتباه گرفته شده و در نهایت سیستم ایمنی بدن به آن‌ها حمله می‌کند
- التهاب ناشی از فعالیت سیستم ایمنی در بدن باقی مانده و منجر به التهاب مزمن، زخم و ضخیم‌تر شدن دیواره روده کوچک و در نهایت بروز علائم بیماری کرون خواهد شد.
عوامل خطر در بیماری کرون
بیماری کرون در میان اعضای خانواده شایع است. اگر یکی از وابستگان نزدیک به ابن بیماری مبتلا باشد، فرد در معرض خطر ابتلای بیش‌تری قرار دارد. تحقیقات نشان داده که بین ۵ تا ۲۰ درصد افراد مبتلا به بیماری التهاب روده، یکی از وابستگان نزدیکشان مانند پدر، مادر، فرزند، خواهر یا برادر به این بیماری مبتلا است. عوامل ژنتیکی در ابتلای افراد به بیماری کرون به نسبت بیماری کولیت زخمی نقش پر رنگ‌تری دارند.
برخی بیماری‌ها مانند پسوریازیس نیز احتمال مبتلا شدن به بیماری کرون را بالا می‌برند.
دیگر عوامل خطر ژنتیکی
- اگر هم پدر و هم مادر به بیماری التهابی روده مبتلا باشند، خطر ابتلای فرزندشان به بیماری کرون یا کولیت زخمی بیشتر خواهد شد.
- این بیماری بیشتر در میان مردمان اروپای شرقی به خصوص یهودیانی با اجداد اروپایی رواج دارد.
- بر اساس گزارش‌ها در سال‌های اخیر جمعیت افراد آمریکایی – آفریقایی مبتلا به این بیماری افزایش داشته است.
عوامل محیطی
جایی که فرد زندگی می‌کند در ابتلای فرد به بیماری کرون نقش دارد.
مکان‌هایی که این بیماری در آن‌ها شایع‌تر است، عبارتند از:
- کشورهای پیشرفته و توسعه یافته بیشتر از کشورهای توسعه نیافته
- جوامع شهری و شهرک‌ها بیشتر از مناطق روستایی
- مناطق شمالی بیشتر از مناطق جنوبی
علائم و نشانه‌های بیماری کرون
بیماری کرون هر بیمار را به شیوهی خاص خود درگیر می‌کند. علائم و نشانه‌های بیماری کرون به منطقه‌ای از لوله‌ی گوارش که با این عارضه درگیر است ارتباط مستقیم دارد.
بیماری کرون یک بیماری مزمن است، به این معنی که بیمار در فواصل زمانی و زمانی که علائم فعال هستند آن را تجربه می‌کند. بعد از گذشت مدتی فرد هیچ علامتی را تجربه نخواهد کرد.
با وجود اینکه شناخت علائم بیماری اهمیت بسیار زیادی دارند، تنها پزشک می‌تواند وجود این بیماری را در فرد تایید کند. اگر مشکوک به ابتلا به بیماری التهابی روده هستید، حتماً هرچه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید، پزشک بعد از تشخیص نوع بیماری یک برنامه درمانی تدوین خواهد کرد.
التهاب لوله گوارشی
بیماری کرون توانایی این را دارد که هر قسمتی از لوله گوارش از دهان گرفته تا مقعد را درگیر کند. از آن‌جایی که علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است، برخی از نشانه‌های رایج و شایع بیماری کرون را با هم مرور می‌کنیم:
- اسهال
- خونریزی مقعدی
- نیاز فوری به دفع مدفوع
- درد و پیچش شکمی
- احساس کامل نشدن تخلیه مدفوع
- یبوست که منجر به انسداد روده می‌شود
عوارض و مشکلات جانبی بیماری کرون
زمانی که بیماری کرون لوله گوارشی را درگیر کند، کل سلامت فرد تحت تأثیر قرار گرفته و منجر به مشکلات جدی در فرد خواهد شد.
- از دست رفتن اشتها
- کم شدن وزن
- کم شدن سطح انرژی و خستگی
- وقفه در رشد و تکامل کودکان
در موارد شدیدتر، بیماری کرون به مشکلات جدی‌تری منجر خواهد شد
- شقاق Fissures زخم و بریدگی در مقعد است که منجر به درد و خونریزی مقعدی خواهد شد
فیستول (fistula) ناشی از التهاب است و یک کانال و یا راه ارتباطی غیر طبیعی است که بین یک قسمت روده و قسمت دیگر روده و یا بین روده و مثانه، واژن یا پوست ایجاد می‌شود. فیستول ها در ناحیه‌ی مقعدی بسیار شایع بوده و نیاز به درمان‌های پزشکی دارند.
تنگی موضعی در اثر وجود التهاب مزمن که جز مشکلات و عوارض جانبی بیماری کرون به شمار می‌رود.
علائم و نشانه‌های خارج روده‌ای
بیماری التهابی روده حتی می‌تواند منجر به بروز علائم و نشانه‌هایی خارج از لوله گوارشی شود. این علائم وضعیت کلی سلامت و کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
- قرمزی و یا درد چشم‌ها یا تغییر بینایی
- جراحت دهانی
- مفاصل دردناک و متورم
- مشکلات پوستی مانند ایجاد زخم و دانه‌های پوستی
- تب
- از دست دادن اشتها
- از دست دادن وزن
- خستگی
- تعریق شبانه
- تغییر چرخه طبیعی قاعدگی
- پوکی استخوان
- سنگ کلیه
- مشکلات کبدی نادر مانند كلانژيت اسكلروزان اوليه ( sclerosing cholangitis ) و سیروز کبدی
راه‌های تشخیص بیماری کرون
همان‌گونه که گفته شد بیماری کرون علائم و نشانه‌های زیادی دارد که از فردی به فرد دیگر متفاوت است. تنها یک آزمایش برای تایید تشخیص بیماری کرون وجود ندارد و علائم بیماری کرون تا حدود زیادی مشابه دیگر عارضه‌ها مانند عفونت باکتریایی است.
پزشک بعد از گرفتن شرح حال بیمار و پرسیدن سوالاتی در مورد سابقه پزشکی بیمار و بعد از بررسی نتایج آزمایش‌ها، علت بروز بیماری را تشخیص می‌دهد. این بررسی‌های اولیه ممکن است زمان بر باشد.
اگر علائم شبه کرون را تجربه می‌کنید لازم است که به سرعت آن‌ها را بررسی کنید، بنابراین باید فوراً به پزشک مراجعه کرد.
آزمایش‌ها و ارزیابی‌های اولیه
اولین قدم برای تشخیص و درمان معاینه‌ی بالینی بدن است. پزشک با بیمار صحبت کرده و از او سوالاتی در مورد وضعیت عمومی سلامتی، تغذیه و رژیم غذایی، سابقه‌‌ی خانوادگی و روتین روزانه خواهد پرسید.
چه انتظاری باید داشت:
- پزشک برای بررسی دقیق‌تر علائم بیماری کرون و برای بررسی سایر بیماری‌های احتمالی یک سری آزمایش‌های تشخیصی انجام می‌دهد
- اولین آزمایش‌ها شامل آزمایش ادرار و مدفوع است
- تست‌های بعدی شامل گرفتن عکس رادیولوژی از لوله گوارش فوقانی و تحتانی است. گاهی برای گرفتن تصاویری دقیق‌تر که جزئیات بیش‌تری را نشان بدهند قبل از گرفتن عکس مواد شیمیایی خاصی به فرد تزریق می‌شود.
- هنگام ملاقات با پزشک حتماً یکی از دوستان و یا آشنایان را به همراه خود داشته باشید. این کار کمک می‌کند تا استرس شما کم شده و از طرفی دیگر به خاطر سپردن و به یاد آوردن گفته‌های پزشک آسان‌تر خواهد شد.
نکته‌ها
- علائم خود را به دقت یادداشت کرده و به همراه خود به مطب پزشک بیاورید. این کار کمک می‌کند تا همه‌ی نکات را به راحتی به یاد بیاورید و با پزشک خود در میان بگذارید
- از پزشک در مورد بهترین روش‌های تشخیصی سوال کرده و مطمئن شوید که هزینه‌های روش انتخابی را بیمه پوشش می‌دهد.
آندوسکوپی و روش‌های عکسبرداری
برای بررسی دقیق‌تر قسمت داخلی لوله گوارشی تست‌های تکمیلی گرفته خواهد شد. این آزمایش‌ها به صورت سرپایی انجام شده و نیازی به بستری در بیمارستان وجود ندارد.
آندوسکوپی
برای بررسی دقیق‌تر روده بزرگ پزشک از لوله‌ی باریکی که به سر آن دوربین وصل شده استفاده می‌کند.
انواع روش های آندوسکوپی که برای تشخیص بیماری کرون از آن استفاده می‌شود عبارتند از:
- کولونوسکوپی: در این روش قسمت انتهایی روده بزرگ با فرو کردن میله‌ی باریک، بلند و انعطاف پذیری که به سر آن دوربین وصل شده از طریق مقعد، به تصاویر پر از جزئیاتی از درون روده بزرگ دست پیدا خواهد کرد.
- آندوسکوپی فوقانی: در این روش قسمت فوقانی لوله گوارشی بررسی می‌شود و برای این کار این لوله انعطاف پذیر از طریق دهان فرد وارد می‌شود. این لوله پس از گذر از مری و معده وارد دئودنوم یا قسمت ابتدایی روده کوچک می‌شود.
پیش از انجام کولونوسکوپی باید تنقیه انجام شود، اطلاعات لازم در مورد چگونگی انجام تنقیه را از پزشک خود بخواهید.
نمونه برداری
در حین انجام کولونوسکوپی یا آندوسکوپی امکان نمونه برداری از روده بزرگ و یا دیگر بخش‌های دستگاه گوارش وجود دارد. در این روش بخش کوچکی از این قسمت‌ها برداشته شده و برای بررسی دقیق‌تر به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند. امروزه با پیشرفت های صورت گرفته در علم پزشکی نمونه برداری بدون درد انجام می‌شود.
کرومو آندوسکوپی (chromoendoscopy)
در حین کولونوسکوپی برای بررسی دقیق‌تر پولیپ‌ها و تغییرات پیش سرطانی این روش انجام می‌شود.
- برای انجام این روش یک مایع آبی رنگ به داخل روده بزرگ اسپری شده تا تغییرات لایه‌ی داخلی پوشاننده‌ی روده بهتر قابل تشخیص باشد.
- بعد از آن امکان نمونه برداری از پولیپ‌ها و یا خارج کردن آن‌ها وجود دارد.
- بعد از انجام این روش احتمال دفع مدفوع آبی رنگ وجود دارد
تصویر برداری روده کوچک
در این روش برای ارزیابی نقاطی از روده کوچک که توسط کولونوسکوپی و آندوسکوپی قابل مشاهده نیست استفاده می‌شود. در این روش به فرد یک ماده شیمیایی خوراکی داده می‌شود و بعد رادیولوژی فلوروسکوپی و یا سی‌تی اسکن و یا حتی ام آر آی انجام خواهد شد.
- گاهی هم یک دوربین بسیار کوچک به اندازه یک قرص به فرد داده شده و از او خواسته می‌شود تا آن را قورت دهد. این دوربین قادر به گرفتن تصاویری از روده است و بعد از انجام کار خود با مدفوع دفع خواهد شد.
- آندوسکوپی بالونی (balloon endoscopy) هم برای مشاهده مناطقی از روده که دسترسی به آن‌ها سخت است مورد استفاده قرار می‌گیرد
نکته
- با پزشک خود در مورد چگونگی انجام این روش‌ها و عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید
- بیشتر این روش‌های تشخیصی به صورت سرپایی انجام شده و نیازی به بستری در بیمارستان ندارد. حتماً یکی از نزدیکان و یا دوستان خود را همراه داشته باشید، این کار به راحتی خیال شما کمک خواهد کرد.
- اگر نگران هزینه‌ها هستید، حتماً تحت پوشش یک بیمه درمانی مناسب قرار بگیرید.
راه‌های درمان بیماری کرون
ترکیبی از روش‌های درمانی مختلف به بیمار کمک می‌کند تا وضعیت بیماری خود را کنترل کرده و در نهایت یک زندگی با کیفیت را تجربه کند. توجه کنید که یک درمان استاندارد یکسان برای همه‌ی بیماران وجود ندارد. وضعیت هر بیمار با دیگری متفاوت بوده و درنهایت روش‌های درمانی خاص خود را می‌طلبد.
درمان بیماری کرون و دیگر انواع بیماری‌های التهابی روده شامل استفاده از دارو، تغییر رژیم غذای و برخی اوقات انجام عمل‌های جراحی است. هدف از جراحی اصلاح بخش‌های آسیب دیده‌ی لوله گوارش و یا خارج کردن آن‌هاست.
درمان دارویی بیماری کرون
داروهایی که برای درمان بیماری کرون تجویز می‌شوند منجر به سرکوب پاسخ غیر طبیعی التهابی دستگاه ایمنی فرد می‌شوند. کاهش التهاب روده‌ها نه تنها باعث بهبود علائمی همچون تب، اسهال و درد می‌شود، بلکه به بافت روده‌ها اجازه می‌دهد تا هر چه سریع‌تر بهبود پیدا کنند.
داروها علاوه بر کنترل و سرکوب علائم برای کاهش دفعات عود کردن بیماری هم کاربرد دارند. اگر درمان مناسب اعمال شود تا حدود زیادی به بیمار برای کنترل بیماری کمک خواهد کرد. امروزه چندین گروه دارویی برای درمان بیماری کرون استفاده می‌شود.
درمان‌های تکمیلی بیماری کرون
در برخی از شرایط برای گرفتن نتیجه بهتر از درمان، به درمان‌های اولیه روش‌های تکمیلی هم اضافه خواهد شد. درمان ایمونومدولاتوری (immunomodulator) یکی از انواع درمان‌های ترکیبی است. این روش‌های درمانی علی رغم افزایش شانس درمان بیماری، ممکن است عوارضی هم داشته باشند و یا اینکه فرد را در معرض مسمومیت‌ها قرار دهند. پزشک با بررسی شرایط بیمار بهترین روش درمانی را برای او انتخاب خواهد کرد.
رژیم غذایی و تغذیه برای بیماری کرون
با وجود اینکه بیماری کرون ناشی از واکنش بدی به مواد غذایی خاصی نیست، توجه کافی به رژیم غذایی تا حدود زیادی به کاهش شدت علائم بیماری، جایگزینی فقدان مواد مغذی و افزایش سرعت بهبودی کمک می‌کند.
اگر فردی به این بیماری مبتلا شود، باید مواد مغذی کافی را دریافت کند. در شرایط بیماری اشتهای فرد کم می‌شود، در حالی که نیاز فرد به انرژی زیاد است.
علاوه بر این علائم رایج بیماری کرونا مانند اسهال توانایی بدن برای جذب پروتئین، چربی، کربوهیدراتها، آب، ویتامین‌ها و املاح را کاهش می‌دهد. بسیاری از بیمارانی که عود بیماری را تجربه می‌کنند، اظهار کرده‌اند که هنگام خوردن غذاهای نرم و له شده به نسبت خوردن غذاهای تند و یا سرشار از فیبر احساس راحتی بیش‌تری را تجربه می‌کنند.
در حالی که رژیم غذایی باید انعطاف پذیر باقی مانده و شامل همه‌ی گروه‌های غذایی باشد، ممکن است پزشک در صورتی که بیمار مبتلا به عدم تحمل لاکتوز باشد از او بخواهد تا مصرف مواد لبنی را محدود کند.
جراحی برای بیماری کرون
با وجود مصرف داروهای مناسب و داشتن تغذیه‌ی سالم و درست، چیزی بیشتر از دو سوم تا سه چهارم بیماران مبتلا به بیماری کرون نیاز به جراحی پیدا می‌کنند. جراحی باعث بهبود کامل بیماری نمی‌شود، تنها با حفظ لوله گوارشی باعث بهبود کیفیت زندگی فرد می‌شود.
زمانی جراحی لازم می‌شود که دیگر داروها در کنترل علائم بیماری کارکردی نداشته باشند و یا اینکه فرد دچار فیستول، زخم و یا انسداد روده شده باشد. در جراحی ممکن است بخش آسیب دیده‌ی روده جدا شده و بعد از آن دو بخش سالم روده به هم متصل شوند.
با وجود اینکه جراحی تا حدود زیادی باعث از بین رفتن علائم بیماری برای سال‌ها می‌شود، اما همیشه امکان بازگشت بیماری وجود دارد.
نکات کلیدی در مورد جراحی:
- چیزی در حدود 70 درصد افراد مبتلا در نهایت به جراحی نیاز پیدا می‌کنند
- با توجه به نوع بیماری، شدت آن و محلی از بدن که درگیر شده است، روش‌های جراحی مختلفی وجود دارد.
- تقریباً 30 درصد از مبتلایان که مورد عمل جراحی قرار می‌گیرند بعد از سه سال یا بیشتر و 60 درصد آن‌ها بعد از ده سال دوباره علائم بیماری را تجربه می‌کنند.
با دقت تصمیم بگیرید:
بیماری التهابی روده یک بیماری پیچیده است و بسیار طبیعی است که بیمار در برخورد با این روش‌های درمانی و داروها احساس گیج شدگی داشته باشد. شخص باید به دقت این روش‌های درمانی را بررسی کرده و مزایا و معایب آن‌ها را بسنجد. در این راه پزشک همیشه راهنمایی‌های لازم را به فرد ارائه داده و علاوه بر آن بیمار می‌تواند با کمک منابع موجود اطلاعات خود را بیشتر کند.
سوالاتی که باید با پزشک مطرح کرد
زمانی که بیماری کرون تشخیص داده می‌شود، احساس نگرانی در بیمار بسیار طبیعی است. این بیماری بسیاری از جنبه‌های زندگی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و حتی امکان ایجاد تغییراتی در روند زندگی فرد هم به مرور زمان وجود دارد
بهترین راه برای آماده شدن برای بیماری این است که اطلاعات خود را در مورد آن افزایش دهیم. این سوالات به شما کمک می‌کند تا در گفتگو را با پزشک خود باز کنید. آن‌ها اطلاعات بیش‌تری در مورد بیماری کرون در اختیار شما قرار خواهند داد و کمک خواهند کرد تا شرایط زندگی را به شیوهی بهتری مدیریت کنید.
شناخت بیماری کرون
- چه عواملی باعث بروز بیماری می‌شوند؟
- علائم و نشانه‌های بیماری چیست؟
- به چه نوع از بیماری کرون مبتلا هستم؟
- برای زیر نظر داشتن دقیق شرایط بیماری چه باید کرد؟
- چگونه باید متوجه بازگشت و تشدید علائم و نشانه‌ها شد؟
سبک زندگی و روابط فردی
- آیا بیماری کرون توانایی کار کردن، سفر کردن و ورزش کردن من را تحت تأثیر قرار خواهد داد؟
- آیا باید رژیم غذایی خود را تغییر دهم؟ چگونه؟
- آیا این بیماری برنامه ریزی من برای بارداری را تغییر خواهد داد؟
- دیگران چگونه به بیماری من واکنش نشان خواهند داد؟
روش‌های درمانی
- بیماری کرون چگونه درمان می‌شود؟
- مزایا و معایب این روش‌های درمانی چیست؟
- روند درمان را چگونه باید پیگیری کرد و اقدامات و آزمایشات لازم برای پیگیری بیماری یا عوارض آن چگونه است؟
- داروهای مصرفی چه عوارض جانبی به دنبال دارند؟
- آیا به جراحی نیاز دارم؟
- چه روش‌های درمانی دیگری امروزه در دسترس است؟
مدیریت بیماری کرون
- چگونه از تشدید بیماری جلوگیری کنم؟
- چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
- برای کاستن از شدت علائم چه باید کرد؟
راهکارهایی برای کاهش استرس
- یک خودکار و برگه یادداشت به همراه خود داشته باشید و گفته‌های پزشک و نکات کلیدی صحبت‌ها را یادداشت کنید.
- در مورد راه‌های ارتباطی از پزشک سوال بپرسید. تا اگر در فاصله بین دو ویزیت مشکلی پیش آمد بتوانید آن را مطرح کنید.
منبع:
