انواع عفونت های شایع چشم و راه های درمان آنها

اگر متوجه درد، التهاب، خارج یا قرمزی در چشم شدید، احتمالا دارد به یک نوع عفونت چشم مبتلا شده باشید. عفونت های شایع چشم بر اساس دلایل ایجاد آنها به سه دسته ویروسی، باکتریایی و قارچی تقسیم می شوند. روش درمان هر کدام از آنها متفاوت است. خبر خوب این است که تشخیص عفونت های چشم کار سختی نیست. بنابراین به سرعت می تواند برای درمان اقدام کنید. در این مقاله هر آنچه لازم است در مورد ۸ عفونت شایع چشم بدانید، آورده شده است. تا بتوانید علت ایجاد و اقدامات لازم در مورد آنها را بیابید.

۱ـ ورم ملتحمه (چشم صورتی)

ورم ملتحمه عفونی یا چشم صورتی یکی از عفونت های شایع چشم است. این عفونت وقتی اتفاق می افتد که رگ های خونی در ملتحمه، که بیرونی ترین غشای نازک در اطراف کره چشم است، توسط یک باکتری یا ویروس عفونی شود. در نتیجه چشم ها به رنگ صورتی یا قرمز درآمده و متورم می شوند. این عارضه می تواند بر اثر حساسیت یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند کلر موجود در آب استخر ها نیز اتفاق بیفتد. ورم ملتحمه ناشی از باکتری یا ویروس، به شدت مسری است و تا دو هفته پس از شروع عفونت قابل انتشار است. پس به هر یک از علائم زیر توجه داشته باشید و در زودترین زمان ممکن به پزشک خود مراجعه کنید:

  • صورتی یا قرمز رنگ شدن چشم ها
  • ترشحات آبکی از چشم ها که هنگام بیدار شدن در غلیظ ترین حالت ممکن هستند.
  • خارش یا احساس اینکه دائما چیزی در چشم ها وجود دارد.
  • تولید اشک بیشتر از حد معمول، به ویژه در یکی از چشم ها

روش های درمانی:

سه روش درمانی برای بیماری چشم صورتی وجود دارد:

  • باکتریایی. قطره های چشمی آنتی بیوتیک، پمادها یا داروهای خوراکی به کشتن باکتری درون چشم ها کمک می کنند. چند روز پس از شروع مصرف آنتی بیوتیک، علائم از بین می روند.
  • ویروسی. هیچ روش درمانی برای این نوع عفونت وجود ندارد. علائم پس از ۷ تا ۱۰ روز از بین می روند. برای از بین بردن ناراحتی، یک تکه پارچه تمیز، گرم و خیس را بر روی چشم های خود قرار دهید، دست های خود را مرتب بشویید و از برقراری ارتباط با دیگران خودداری کنید.
  • حساسیتی. داروهای آنتی هیستامین (OTC) بدون نیاز به نسخه مانند دیفن هیدرامین یا لوراتادین به از بین رفتن علائم حساسیت کمک می کنند. آنتی هیستامین ها می توانند به صورت قطره چشم استفاده شوند و قطره های ضد التهاب چشم نیز می توانند به کاهش علائم کمک کنند.

۲ـ کراتیتیس یا کراتیت چشم

کراتیتیس یا کراتیت چشم نیز از عفونت های شایع چشم است که به دلیل عفونت قرنیه اتفاق می افتد. قرنیه لایه شفافی است که مردمک و عنبیه را می پوشاند. کراتیتیس از طریق یک عفونت (باکتریایی، ویروسی، قارچی یا انگلی، یا زخم چشم ناشی می شود. کراتیتیس به معنی التهاب قرمیه است و همیشه عفونی نیست. علائم کراتیتیس عبارتند از:

  • قرمزی و التهاب چشم
  • درد و ناراحتی چشم
  • تولید بیش از حد معمول اشک یا ترشح غیر نرمال چشم
  • درد یا ناراحتی هنگام باز و بسته کردن پلک ها
  • مشکل در بینایی یا تاری دید
  • حساسیت به نور
  • احساس اینکه چیزی درون چشم گیر کرده است.

شما بیشتر در معرض ابتلا به کراتیتیس هستید، اگر:

  • از لنزهای تماسی استفاده می کنید.
  • سیستم ایمنی شما بر اثر یک بیماری یا شرایط دیگر تضعیف شده است.
  • در مناطق گرم و مرطوب زندگی می کنید.
  • برای یک بیماری چشمی، از قطره های کورتیکواستروئیدی اسفاده می کنید.
  • چشم شما آسیب دیده است. به ویژه توسط گیاهان دارای مواد شیمیایی که می توانند به درون چشم نفوذ کنند.

در صورت مشاهده علائم کراتیتیس، در زودترین زمان ممکن برای از بین بردن عفونت به پزشک مراجعه کنید.

برخی از روش های درمان کراتیتیس عبارتند از:

  • باکتریایی. قطره های چشمی آنتی بیوتیکی معمولاً می توانند عفونت کراتیتیس را ظرف چند روز از بین ببرند. آنتی بیوتیک های خوراکی برای مقابله با عفونت های شدیدتر تجویز می شوند.
  • قارچی. برای از بین بردن ارگانیسم های قارچی عامل کراتیتیس، به قطره های چشمی یا داروهای ضد قارچ نیاز خواهید داشت.
  • ویروسی. هیچ راهی برای تشخیص یک ویروس وجود ندارد. داروهای خوراکی یا قطره های چشمی ضد ویروس می توانند به قطع عفونت ظرف مدت چند روز یا یک هفته کمک کنند. علائم کراتیتیس ویروسی ممکن است حتی پس از درمان، مجدداً عود کنند.

۳ـ اندوفتالمیت

اندوفتالمیت نیز از عفونت های شایع چشم است که منجر به التهاب شدید در داخل چشم می شود. عفونت باکتریایی یا قارچی عامل ایجاد این التهاب است. عقونت های قارچی کاندیدا از شایع ترین دلایل اندوفتالمیت هستند.

این بیماری می تواند پس از جراحی های خاص چشم مانند جراحی آب مروارید چشم اتفاق بیفتد. اگرچه این اتفاق به ندرت پیش می آید. پس از نفوذ یک جسم به درون چشم نیز ممکن است این نوع عفونت اتفاق بیفتد. برخی از علائمی که به ویژه پس از عمل جراحی یا آسیب به چشم باید مراقب آنها باشیم، عبارتند از:

  • درد چشم خفیف تا شدید
  • از دست دادن کامل یا جزئی بینایی
  • تاری دید
  • قرمزی یا تورم در اطراف چشم و پلک ها
  • چرک یا ترشح چشم

ابتدا به آنتی بیوتیک هایی نیاز دارید که با سوزن مخصوص، مستقیماً به چشم تزریق می شوند تا به متوقف ساختن عفونت کمک کنند. برای رهایی از التهاب، ممکن است به تزریق کورتیکواستروئید (داروی ضد التهاب) نیز نیاز داشته باشید.

اگر چیزی در چشم شما فرو رفته و باعث ایجاد عفونت شده باشد، لازم است فوراً از چشم شما خارج شود. در این موارد لازم است به دنبال فوریت های پزشکی باشید. هیچ گاه سعی نکنید خودتان جسم را از چشم خود خارج کنید. پس از مصرف آنتی بیوتیک ها و خارج کردن جسم، علائم شما ظرف مدت چند روز رو به بهبود می رود.

عفونت های شایع چشم و راه های درمان آنها

۴ـ بلفاریت

بلفاریت چشم از عفونت های شایع چشم است که باعث التهاب پلک می شود و در پی آن چین های پوست پلک، چشم ها را می پوشانند. این نوع از عفونت معمولاً با گرفتگی غدد چربی داخل پوست پلک، در پایه مژه ها ایجاد می شود. بلفاریت می تواند توسط باکتری ها ایجاد شود. علائم بلفاریت عبارتند از:

  • قرمزی، خارش، تورم چشم یا پلک
  • چرب شدن پلک
  • احساس سوزش در چشم ها
  • احساس گیر کردن چیزی در چشم ها
  • حساسیت به نور
  • تولید اشک بیش از حد معمول
  • پوسته پوسته شدن مژه ها یا گوشه چشم ها

 

شما بیشتر در معرض ابتلا به بلفاریت هستید، اگر:

  • دارای شوره سر یا ابرو هستید.
  • به مواد آرایشی چشم یا صورت حساسیت دارید.
  • دارای غددی هستید که به درستی کار نمی کنند.
  • شپش یا کنه بر روی مژه ها دارید.
  • داروهایی استفاده می کنید که سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهند.

روش های درمان بلفاریت عبارتند از:

  • تمیز کردن پلک ها با آب تمیز و قرار دادن یک حوله گرم، خیس و تمیز بر روی پلک ها برای رهایی از التهاب
  • استفاده از قطره های چشمی یا پمادهای کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب
  • استفاده از قطره های چشمی روان کننده برای مرطوب کردن چشم ها و جلوگیری از تحریک ناشی خشکی چشم
  • مصرف آنتی بیوتیک ها به صورت داروهای خوراکی، قطره های چشمی یا پمادهایی که روی پلک ها مالیده می شوند.

۵ـ گل مژه

گل مژه (یا هوردئولوم) از عفونت های شایع چشم است که به صورت یک برآمدگی جوش مانند از یک غده چربی بر روی لبه بیرونی پلک ها خود را نشان می دهد. این غدد می توانند با پوست مرده، روغن ها و یا چیزهای دیگری مسدود شده و اجازه دهند باکتری ها در غده شما بیش از حد رشد کنند. عفونت ناشی از آن منجر به گل مژه می شود. علائم گل مژه عبارتند از:

  • درد یا حساسیت
  • خارش یا سوزش
  • التهاب
  • تولید بیش از حد معمول اشک
  • پوسته پوسته شدن اطراف پلک ها
  • افزایش تولید اشک

برخی از روش های درمان گل مژه عبارتند از:

  • قرار دادن پارچه تمیز و گرم بر روی پلک ها، چند بار در روز به مدت ۲۰ دقیقه
  • استفاده از صابون ملایم و بدون بو و آب برای تمیز کردن پلک ها
  • دریافت داروهای مسکن بدون نیاز به نسخه، مانند استامینوفن (تیلنول) برای کمک به کاهش درد و التهاب
  • عدم استفاده از لنزهای تماسی یا لوازم آرایش چشم تا زمانی که عفونت از بین برود.
  • استفاده از پمادهای آنتی بیوتیک برای کمک به از بین بردن رشد بی رویه عفونت

در صورت شدیدتر شدن درد یا التهاب حتی با روش های درمانی، به پزشک مراجعه کنید. گل مژه باید ظرف مدت ۷ تا ۱۰ روز از بین برود. اگر از بین نرفت، از پزشک خود در مورد سایر روش های درمانی ممکن سؤال کنید.

۶ـ یووئیت

یووئیت از عفونت های شایع چشم است. این عارضه وقتی اتفاق می افتد که یووه آ چشم توسط یک عفونت ملتهب شود. یووه آ لایه مرکزی کره چشم است که خون را به شبکیه چشم می رساند. شبکیه نیز بخشی از چشم است که تصاویر را به مغز منتقل می کند.

یووئیت اغلب بر اثر بیماری های مرتبط با سیستم ایمنی، عفونت های ویروسی یا جراحت چشم ایجاد می شود. یووئیت معمولاً هیچ مشکل طولانی مدتی ایجاد نمی کند. اما در صورت عدم درمان موارد شدید، می تواند به از دست دادن بینایی منجر شود. علائم احتمالی یووئیت عبارتند از:

  • قرمزی چشم
  • درد
  • اجسام شناور در میدان دید
  • حساسیت به نور
  • تاری دید

روش های درمان یووئیت عبارتند از:

  • استفاده از عینک های تیره
  • قطره هایی که مردمک چشم را برای تسکین درد باز می کنند.
  • قطره های چشمی کورتیکواستروئید یا استروئیدهای خوراکی که التهاب را تسکین می دهند.
  • تزریقات چشمی برای درمان علائم
  • آنتی بیوتیک های خوراکی برای عفونت هایی که فراتر از چشم های شما گسترش پیدا کرده اند.
  • داروهای مهارکننده سیستم ایمنی (موارد شدید)

یووئیت با گذشت مدت کمی از درمان شروع به بهبود می کند. انواعی که پشت چشم را درگیر می کنند، به نام یووئیت خلفی، ممکن است بیشتر طول بکشند. اگر به دلیل بیماری زمینه ای ایجاد شوند، حتی تا چندین ماه طول می کشند.

عفونت های شایع چشم و راه های درمان آنها

۷ـ سلولیت

سلولیت از عفونت های شایع چشم است که در پلک یا دور چشم ها رخ می دهد. این نوع عفونت وقتی اتفاق می افتد که بافت های چشمی عفونی شوند. سلولیت اغلب بر اثر خراش هایی روی بافت های چشم ایجاد می شود که باکتری های عفونی مانند استافیلوکوک تولید می کنند. می تواند بر اثر عفونت های باکتریایی نزدیک اندام مجاور مانند عفونت سینوس ها نیز اتفاق بیفتد.

کودکان خردسال بیشتر در معرض خطر ابتلا به سلولیت هستند. چرا که باکتری عامل این نوع عفونت در میان کودکان بیشتر شیوع پیدا می کند.

علائم سلولیت شامل قرمزی پلک و التهاب آن و همچنین التهاب پوست چشم است. در صورت ابتلا به سلولیت، معمولاً درد یا ناراحتی نخواهید داشت.

روش های درمان سلولیت عبارتند از:

  • قرار دادن یک حوله گرم و مرطوب بر روی چشم، هر بار به مدت ۲۰ دقیقه برای تسکین التهاب
  • مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی مانند آموکسی سیلین یا آنتی بیوتیک های وریدی برای کودکان زیر ۴ سال
  • انواع عمل جراحی برای کاهش فشار داخل چشم، در صورتی که عفونت بسیار شدید باشد. (به ندرت اتفاق می افتد.)

۸ـ تبخال چشمی (Ocular herpes)

تبخال چشمی از شایع ترین عفونت های چشم است. این بیماری وقتی اتفاق می افتد که چشم های شما با ویروس هرپس سیمپلکس (HSV-1) عفونی شود. تبخال چشمی با تماس با فرد دارای عفونت فعال HSV-1 و نه از طریق رابطه جنسی (که آن HSV-2 است.) منتشر می شود. علائم، بیشتر تمایل دارند که هر زمان یک چشم را درگیر کنند و عبارتند از:

  • درد و سوزش چشم
  • حساسیت به نور
  • تاری دید
  • پارگی بافت چشم یا قرنیه
  • ترشحات غلیظ و آبکی
  • التهاب پلک

علائم ممکم است ظرف مدت ۷ تا ۱۰ روز، خود به خود از بین بروند.

روش های درمان عبارتند از:

  • داروهای ضد ویروس، مانند آسیکلوویر (زوویراکس) تحت عنوان قطره چشم، داروهای خوراکی یا پمادهای رایج
  • دبریدمان، یا پاک کردن قرنیه با پنبه برای خلاصی از شر سلول های عفونی
  • قطره های چشمی کورتیکواستروئید برای تسکین التهاب، در صورت پیشروی عفونت به داخل چشم (استروما)

راه های پیشگیری از عفونت های شایع چشم

برای کمک به پیشگیری از عفونت های شایع چشم یا جلوگیری از عود عفونت های ویروسی، موارد زیر را انجام دهید:

  • با دست های آلوده چشم ها یا صورت خود را لمس نکنید.
  • مرتب حمام کنید و دست های خود را بشویید.
  • از یک رژیم ضد-التهاب پیروی کنید.
  • از حوله ها و دستمال های تمیز برای پاک کردن چشم ها استفاده کنید.
  • لوازم آرایش چشم و صورت خود را با کسی شریک نشوید.
  • روتختی و روبالشی های خود را حداقل یک بار در هفته بشویید.
  • از لنزهای تماسی مناسب روی چشم خود استفاده کنید و به طور مرتب به چشم پزشک مراجعه کنید تا آنها را بررسی کند.
  • هر روز از محلول لنز تماسی برای ضدعفونی کردن لنزها استفاده کنید.
  • از لمس فرد مبتلا به ورم ملتحمه خودداری کنید.
  • هر جسمی که با چشم عفونی در تماس بوده است را تعویض کنید.

کلام آخر

علائم عفونت های شایع چشم  اغلب ظرف مدت چند روز خود به خود از بین می روند. اما در صورت مشاهده علائم شدید، به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید. در صورت داشتن درد یا از دست دادن بینایی باید به پزشک مراجعه کنید. هر چه زودتر عفونت درمان شود، کمتر امکان تجربه عوارض وجود دارد.

منبع : healthline

محتوای این مقاله صرفا برای افزایش اطلاعات عمومی شماست و به منزله تجویز پزشکی نیست.
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.