معرفی 22 داروی ضد تهوع + دستورالعمل مصرف و عوارض جانبی

برای رفع علائم استفراغ، از داروی ضد تهوع استفاده می‌شود. داروهای ضد استفراغ، داروهایی هستند که به کاهش حالت تهوع و علائم آن کمک می‌کنند. این داروها ممکن است به صورت نسخه‌ای یا بدون نسخه تجویز شوند. پیش از مصرف قرص ضد تهوع، آگاهی از عوارض جانبی احتمالی آن بسیار مهم است.

داروی ضد حالت تهوع، برای درمان علائم استفراغ در مواردی مانند بیماری حرکت، عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی (مثل آنفلوانزای معده)، دوران بارداری، عوارض جراحی و رفع اثرات مصرف برخی داروها مانند شیمی‌درمانی مؤثر هستند. اغلب این داروها، برای مسدود کردن انتقال‌دهنده‌های عصبی که اطلاعات مربوط به تهوع را به مغز ارسال می‌کنند، به کار می‌روند. زیرا با جلوگیری از ارسال این سیگنال‌ها، احساس تهوع و استفراغ کاهش می‌یابد.

در این مطلب از مجله سلامت و پزشکی دکتردکتر، انواع داروهای ضد استفراغ، کاربردهای آن‌ها و عوارض جانبی احتمالی‌شان را مورد بررسی قرار داده‌ایم.

در انتها، اگر سوالی درباره درمان بیماری‌های گوارشی و نحوه درمان آن‌ها دارید، در قسمت نظرات بنویسید. کارشناس سلامتی ما به آن پاسخ خواهد داد.

داروی ضد تهوع چیست و چه کاربردی دارد؟

قرص‌های ضد تهوع برای پیشگیری و درمان حالت تهوع و استفراغ تجویز می‌شوند و به روش‌های مختلفی عمل می‌کنند. این داروها ممکن است، به تنهایی یا در شرایط خاص به صورت ترکیبی استفاده شوند. انواع رایج این داروها، در دسته بندی‌های زیر قرار می‌گیرند.

• مسدودکننده گیرنده‌های سروتونین (5-HT3): این داروها مانند اندانسترون (زوفران)، گرانیسترون و پالونوسترون (نسل دوم)، با مسدود کردن گیرنده‌های سروتونین در مرکز استفراغ و عصب واگ، عمل می‌کنند. این موارد برای درمان استفراغ ناشی از گاستروانتریت حاد، پس از عمل و عوارض شیمی‌درمانی و رادیوتراپی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• داروهای ضد دوپامین (D۲): داروهایی مانند متوکلوپرامید (رگلان)، دومپریدون (Motilium) و کلرپرومازین از رایج‌ترین داروهای ضد استفراغ هستند. این موارد، برای حالت تهوع و بیماری حرکت پس از عمل مناسب‌اند.
• داروهای ضد هیستامین یا آنتی‌هیستامین‌های H1: داروهایی مانند درامامین، سیکلیزین، پرومتازین و دیفن هیدرامین، برای درمان و پیشگیری از تهوع و استفراغ ناشی از اختلالات دهلیزی و بیماری حرکت استفاده می‌شوند. آنتی‌هیستامین‌ها معمولاً باعث خواب‌آلودگی می‌شوند.
• آنتی موسکارینی‌ها (آنتی‌کولینرژیک‌ها): دارویی مانند اسکوپولامین (هیوسین) به طور عمده برای جلوگیری از بیماری حرکت استفاده می‌شود و به صورت پچ ترانس درمال نیز، موجود است. این فرم مصرفی برای افرادی که مشکلات بلع دارند مناسب‌تر بوده و می‌تواند،امکان آزادسازی ثابت دارو را فراهم کند.
• گلوکوکورتیکوئیدها: این داروها برای استفراغ ناشی از شیمی‌درمانی مؤثر هستند؛اما ممکن است عوارضی مانند بی‌خوابی، تغییرات خلقی و افزایش انرژی ایجاد کنند.
• آنتاگونیست‌های گیرنده نوروکینین 1 (NK-1): داروهایی مانند اپرپیتانت (Emend) و نقشاپیتانت (Varubi) که به تازگی معرفی شده‌اند، برای سرکوب تهوع و استفراغ ناشی از رادیوتراپی و شیمی‌درمانی استفاده می‌شوند. این داروها نباید در دوران بارداری یا شیردهی مصرف شوند.

استفاده از قرص برای حالت تهوع و معده درد، به کاهش علائم حالت تهوع و استفراغ ناشی از بیماری حرکت یا شیمی درمانی و ماشین گرفتگی کمک می‌کند.

قرص متوکلوپرامید

متوکلوپرامید یک داروی کاربردی برای درمان مشکلات معده و روده است. متوکلوپرامید با مسدود کردن ماده‌ای به نام دوپامین، باعث تسریع در تخلیه معده و حرکت روده‌ها می‌شود. این دارو به‌عنوان درمان کوتاه‌مدت (بین ۴ تا ۱۲ هفته) برای کاهش سوزش سر دل مزمن، مخصوصاً زمانی که داروهای دیگر به‌خوبی اثر نمی‌کنند، استفاده می‌شود. البته، متوکلوپرامید، بیشتر برای سوزش سر دلی که بعد از غذا یا در طول روز ایجاد می‌شود، کاربرد دارد. این دارو می‌تواند به ترمیم آسیب‌های مری که توسط اسید معده ایجاد شده است نیز کمک کند. متوکلوپرامید برای بیماران دیابتی که با مشکل تخلیه ضعیف معده (گاستروپارزی) مواجه هستند نیز، تجویز می‌شود. این دارو، می‌تواند علائمی مثل تهوع، استفراغ و پری شکم را در این افراد کاهش دهد.

نکته مهم این است که، استفاده از این دارو برای کودکان به دلیل افزایش خطر عوارض جانبی جدی مثل اسپاسم و حرکات غیرقابل کنترل عضلانی توصیه نمی‌شود؛ بنابراین، حتماً باید قبل از استفاده از این دارو با پزشک متخصص مشورت کنید. برای تجویز این دارو، پزشک ابتدا علت حالت تهوع را بررسی می‌کند. سپس متوکلوپرامید یا جایگزین آن را برای درمان عارضه، تجویز خواهد کرد.

نحوه استفاده از متوکلوپرامید

این دارو را طبق دستور پزشک، تا 4 بار در روز (30 دقیقه قبل از غذا و قبل از خواب) مصرف کنید. اگر از شکل مایع آن استفاده می‌کنید، حتماً از دستگاه اندازه‌گیری دقیق استفاده کرده و از قاشق خانگی استفاده نکنید؛ زیرا ممکن است نتوانید دوز مناسب دارو را دریافت کنید. برای جلوگیری از خطر دیسکینزی دیررس، این دارو را به‌هیچ‌وجه بیش از دوز تجویز شده یا مدت زمان توصیه‌شده، مصرف نکنید.

اگر سوزش سر دل شما فقط در زمان‌های خاصی، مانند بعد از وعده غذایی، اتفاق می‌افتد، پزشک توصیه می‌کند یک دوز را قبل از آن زمان‌ مصرف کنید، تا از بروز عوارض جانبی جلوگیری شود. در درمان گاستروپارزی دیابتی، معمولاً این دارو به مدت 2 تا 8 هفته تجویز می‌شود.

عوارض مصرف متوکلوپرامید

مصرف متوکلوپرامید در افراد مختلف عوارض متفاوتی ایجاد می‌کند، که برخی خفیف و گذرا هستند و برخی دیگر نیاز به اقدامات فوری پزشکی دارند. اگر با هر یک از این عوارض مواجه شدید، با پزشک خود مشورت کنید. تا دکتر اقدامات فوری را برای پیشگیری از شدید شدن عوارض دارو انجام دهد.

در صورت بروز عوارض شدید یا نادر، مانند واکنش آلرژیک یا تشنج، فوراً با اورژانس تماس بگیرید.

به نقل از dailymail،

تحقیقات نشان می‌دهد، بیمارانی که بیش از دوز مجاز متوکلوپرامید مصرف می‌کنند، ممکن است به افسردگی مبتلا شوند.

به طور معمول، متوکلوپرامید برای مصرف کمتر از پنج روز تجویز می‌شود؛ زیرا استفاده طولانی‌مدت آن ممکن است مشکلات عصبی برای فرد ایجاد کند. این عارضه برای کسانی که سابقه بیماری‌های اعصاب دارند، جدی‌تر است. برای پیشگیری از بروز این مشکل، حتماً باید این دارو و جایگزین‌های آن را تحت نظر متخصص گوارش مصرف کنید؛ زیرا ممکن است عوارضی که رخ می‌دهند، مادام‌العمر و جدی باشند.

قرص سیزاپراید

سیزاپراید برای درمان سوزش سر دل در بیماران مبتلا به بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) استفاده می‌شود به دلیل عوارض جدی این دارو، سیزاپراید تنها زمانی تجویز می‌شود که تغییر سبک زندگی و داروهای دیگر مؤثر نباشند. پیش از مصرف این دارو، باید پزشک خود را از وجود مشکلاتی مانند اختلالات خوردن، بیماری‌های قلبی، مشکلات ریتم قلب، بیماری‌های کلیوی یا کبدی، سطوح پایین کلسیم، پتاسیم یا منیزیم و هرگونه حساسیت یا آلرژی مطلع کنید. همچنین در صورت بارداری یا شیردهی، باید این موضوع را به پزشک اطلاع دهید.

نحوه استفاده از قرص سیزاپراید

این دارو را به صورت خوراکی با یک لیوان آب و با معده خالی، حداقل 15 دقیقه قبل از غذا و قبل از خواب مصرف کنید. از مصرف بیشتر از مقدار تجویز شده دارو، خودداری کرده و در صورت مصرف بیش از حد، بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید. به خاطر داشته باشید، این دارو فقط برای شما تجویز شده و نباید با دیگران آن را به اشتراک بگذارید. اگر یک نوبت مصرف قرص را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان نوبت بعدی هستید، فقط همان دوز را مصرف کرده و از خوردن دوز اضافه دارو خودداری کنید.

عوارض مصرف قرص سیزاپراید

در جدول زیر عوارض جانبی داروی سیزاپراید دسته‌بندی شده است. برخی از این عوارض جدی هستند و باید سریعاً به پزشک گزارش داده شوند. در حالی که دیگر عوارض خفیف‌تر بوده و تنها در صورت ادامه یا آزاردهنده بودن، نیاز به مشورت با پزشک دارند.

در صورتی که عوارض شدید دارو را مشاهده کردید، حتماً با دکتر گوارش ارتباط بگیرید.

قرص دومپریدون

دومپریدون یک داروی ضد تهوع است که به کاهش حالت تهوع و استفراغ کمک می‌کند. این دارو با تقویت عضلات بالای معده و شل کردن عضلات پایین معده، احتمال استفراغ را کاهش دهد. در مواردی که فرد تحت مراقبت‌های تسکین دهنده قرار دارد، دومپریدون ممکن است برای کاهش درد معده نیز تجویز شود. همچنین این دارو، گاهی مواقع برای افزایش تولید شیر در مادرانی که در شیردهی مشکل دارند نیز، استفاده می‌شود. دومپریدون فقط با نسخه پزشک در دسترس و به صورت قرص یا مایع تجویز می‌شود.

نحوه استفاده از قرص دومپریدون

دومپریدون را می‌توانید در صورت نیاز، تا 3 بار در روز مصرف کنید. البته بهترین نتیجه این دارو زمانی به دست می‌آید که، آن را 30 تا 60 دقیقه قبل از غذا مصرف کنید. این دارو معمولاً در مدت کوتاهی شروع به کار کرده و مشکل گوارشی را رفع می‌کند. دومپریدون معمولاً برای استفاده کوتاه‌مدت (تا یک هفته) تجویز می‌شود.

اگر در گذشته به دومپریدون یا هر داروی دیگری واکنش آلرژیک داشته‌اید. وزن شما کمتر از 35 کیلوگرم است یا شرایطی مانند بیماری کرون یا دیورتیکولیت دارید که می‌تواند باعث انسداد روده شود، باید در مصرف این دارو احتیاط کنید. همچنین، اگر تا به حال از معده یا روده خونریزی داشته‌اید یا توموری در غده هیپوفیز خود دارید، مصرف این دارو ممکن است برایتان مناسب نباشد. اگر مشکلات کبدی، کلیوی یا قلبی دارید، یا ضربان قلب نامنظم (آریتمی) دارید نیز، باید با پزشک خود برای مصرف این قرص مشورت کنید. علاوه بر این، دومپریدون ممکن است برای افراد بالای 60 سال مناسب نباشد، زیرا خطر عوارض جانبی دارو در این گروه سنی بیشتر است.

عوارض مصرف قرص دومپریدون

دومپریدون نیز مانند داروهای درمان استفراغ، ممکن است با عوارض جانبی مختلفی همراه باشد. برای اطلاع از عوارض جانبی این دارو و نحوه مدیریت آن‌ها، می‌توانید از جدول زیر کمک بگیرید. برخی از این عوارض مانند خشکی دهان خفیف بوده و برخی دیگر، شدیدتر هستند.

آگاهی از این عوارض و نحوه مدیریت آن‌ها به شما کمک می‌کند، تا مصرف دومپریدون را با اطمینان بیشتری انجام داده در صورت بروز مشکلات، اقدامات لازم را به‌موقع انجام دهید.

قرص اندانسترون

اندانسترون از عملکرد مواد شیمیایی در بدن که می‌توانند باعث تهوع و استفراغ شوند، جلوگیری می‌کند. این دارو معمولاً برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغی که ممکن است در اثر جراحی، شیمی درمانی سرطان یا پرتودرمانی ایجاد شود، استفاده می‌شود. در صورتی که از آپومورفین (Apokyn) استفاده می‌کنید، یا نسبت به داروهای داروهای مشابه مانند دولاسترون، گرانیسترون، پالونسترون حساسیت دارید، استفاده از این دارو ممنوع است.

در صورت وجود بیماری کبد، عدم تعادل الکترولیت (مانند سطوح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون)، نارسایی احتقانی قلب، ضربان قلب آهسته، سابقه شخصی یا خانوادگی سندرم QT طولانی یا انسداد در دستگاه گوارش (معده یا روده)، حتماً این موضوع را به پزشک متخصص اطلاع دهید.

این دارو برای افراد زیر 4 سال مناسب نیست. همچنین مصرف این قرص در دوران بارداری و شیردهی، تنها تحت نظر پزشک مجاز خواهد بود. برای کسب اطلاعات درباره متخصصان این حوزه، لازم است درباره تخصص گوارش چیست اطلاعات کسب کنید.

نحوه استفاده قرص ضد تهوع برای بارداری اندانسترون

برای مصرف قرص اندانسترون، دارو را تا زمانی که آماده مصرف شوید، در بسته‌بندی نگه دارید. برای باز کردن بسته، فویل را جدا کرده و قرص را از داخل فویل فشار ندهید، زیرا ممکن است به قرص آسیب برسد. سپس، برای برداشتن قرص و قرار دادن آن در دهان، از دست‌های خشک استفاده کنید. قرص را به طور کامل قورت ندهید؛ بلکه اجازه دهید تا بدون جویدن در دهان حل شود. پس از حل شدن قرص، چندین بار آن را قورت دهید. اندانسترون را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد. اگر از قرص‌های معمولی اندانسترون استفاده می‌کنید، آن‌ها را با یک لیوان پر از آب مصرف کنید.

عوارض مصرف قرص اندانسترون

مصرف قرص ضد تهوع و اسهال اندانسترون، ممکن است با عوارض جانبی شامل واکنش‌های آلرژیک شدید تا علائم گوارشی همراهباشد. برای آگاهی از این عوارض و نحوه مدیریت آن‌ها، جدول زیر را بررسی کنید، تا در صورت بروز مشکل، اقدامات لازم را به‌موقع انجام دهید.

این لیست، تمامی عوارض جانبی ممکن دارو را شامل نمی‌شود؛ بنابراین، در صورت بروز هرگونه عارضه غیرمعمول، با پزشک مشورت کنید.

قرص دروپریدول یا قرص ضد تهوع کودکان

دروپریدول (DROPERIDOL) برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ پس از جراحی، یا سایر روش‌های پزشکی تجویز می‌شود. این دارو با مسدود کردن موادی در بدن که ممکن است موجب تهوع و استفراغ شوند، عمل کرده و به دسته داروهای ضد استفراغ تعلق دارد. البته دروپریدول برای اهداف پزشکی دیگری نیز، استفاده می‌شود. اگر در مورد کاربردهای دیگر دروپریدول یا نحوه مصرف آن سوالی دارید، با پزشک متخصصتان مشورت کنید.

نحوه استفاده از قرص ضد تهوع کودکان دروپریدول

دروپریدول به صورت قرص، تزریق عضلانی یا تزریق آهسته وریدی نیز تجویز می‌شود. به طور معمول، این دارو باید 30 دقیقه قبل و بعد از جراحی مصرف ‌شود. البته، برای تاثیر بهتر دارو، پزشکان دوزهای تکمیلی را برای هر 6 ساعت یکبار بعد از عمل، در نظر می‌گیرند. برای کودکان زیر 2 سال، استفاده از این دارو باید تحت نظر پزشک باشد. توجه به این نکته ضروری است، مصرف بیش از حد آن، ممکن است به مسمومیت منجر شود و نیاز به مراجعه فوری به اورژانس خواهد داشت. برای پیشگیری از عوارض جانبی، دارو باید دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف و قطع شود.

عوارض مصرف قرص دروپریدول

آگاهی از عوارض جانبی قرص دروپریدول، به شما کمک می‌کند تا در صورت بروز مشکلات جانبی شدید یا خفیف، به‌طور سریع واکنش نشان دهید. در جدول زیر، عوارض جانبی احتمالی این دارو به همراه توضیحات مربوطه جهت شناخت بیشتر، ارائه شده است.

این فهرست، شامل تمامی عوارض جانبی این داروی تهوع شامل نیست. در صورت بروز هرگونه عارضه غیرمعمول یا ادامه‌دار، حتماً به مراکز درمانی و کلینیک‌های تخصصی مراجعه کنید.

قرص لورازپام آتروپین

لورازپام (LORAZEPAM) برای درمان اضطراب استفاده می‌شود. این دارو، و به گروه داروهای بنزودیازپین تعلق دارد. لورازپام با کمک به کاهش فعالیت سیستم عصبی، تهوع را درمان‌میکند. این دارو، در بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال برای درمان اختلالات اضطرابی تجویز می‌شود. همچنین، لورازپام برای مقابله با بی‌خوابی ناشی از اضطراب یا استرس موقعیتی موقتی نیز مؤثر است. در برخی موارد، لورازپام آتروپین برای درمان تهوع و استفراغ ناشی از درمان سرطان و کنترل بی‌قراری ناشی از ترک الکل نیز، استفاده می‌شود.

نحوه استفاده از قرص لورازپام آتروپین

برای مصرف قرص لورازپام، به دستورالعمل‌های روی برچسب نسخه توجه داشته باشید. این دارو را به صورت خوراکی با یک لیوان آب مصرف کنید. دوزهای تجویز شده را در فواصل منظم مصرف کرده و از مصرف بیش از حد توصیه شده، خودداری کنید. برای استفاده از این دارو در کودکان زیر 12 سال، حتماً با پزشک مشورت کنید.

اگر یک نوبت دارو را فراموش کردید، در اسرع وقت آن را مصرف کنید، مگر اینکه زمان نوبت بعدی مصرف دارو نزدیک باشد؛ در این صورت، فقط دوز بعدی را مصرف کنید و از مصرف دوز مضاعف، خودداری کنید. ممکن است با مصرف این دارو دچار خواب‌آلودگی یا سرگیجه شوید؛ بنابراین، تا زمانی که مطمئن نشده‌اید که دارو چگونه روی شما تأثیر می‌گذارد، از رانندگی یا استفاده از ماشین‌آلات پرهیز کنید.

عوارض مصرف قرص لورازپام آتروپین

درک عوارض جانبی لورازپام آتروپین مانند خواب آلودگی یا سردرد و حالت تهوع، به بیمار کمک می‌کند تا به موقع اقدامات لازم را انجام دهد. در جدول زیر، عوارض جانبی قرص لورازپام به همراه توضیحات مربوطه ارائه شده است.

در صورت بروز هر کدام از عوارض جانبی قرص لورازپام آتروپین ، با دکتر متخصص مشورت کنید.

قرص دمیترون

قرص ضد تهوع دمیترون، به عنوان قویترین قرص ضد تهوع نیز شناخته می‌شود. این دارو، به کنترل حالت تهوع و استفراغ در دوران شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی کمک می‌کند. زیرا در دوران شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی، سروتونین در انتهای عصبی افزایش می‌یابد و با اثرگذاری بر گیرنده‌های هیستامینی نوع 3، موجب حالت تهوع می‌شود. مصرف دمیترون مانع از تأثیر سروتونین بر گیرنده‌های H3 می‌شود و به کاهش حالت تهوع کمک می‌کند. همچنین، پزشکان این دارو را برای جلوگیری از حالت تهوع پس از جراحی، که معمولاً به‌دلیل اثرات داروی بیهوشی ایجاد می‌شود، تجویز می‌کنند.

نحوه استفاده از قرص دمیترون

داروی دمیترون به صورت هیدروکلراید موجود است و برای درمان التهاب روده و معده با دوز 4 میلی‌گرم هر 8 تا 12 ساعت مصرف می‌شود. همچنین، برای بیماران تحت درمان شیمی‌درمانی و پرتودرمانی، این قرص‌ها با دوز 8 تا 16 میلی‌گرم تجویز می‌شوند. داروی دمیترون را می‌توان همراه غذا یا بدون غذا مصرف کرد. بهترین زمان مصرف قرص دمیترون، 10 دقیقه قبل از شروع شیمی‌درمانی، 1 تا 2 ساعت پیش از آغاز پرتودرمانی، یا یک ساعت قبل از شروع عمل جراحی است.

توجه داشته باشید که مصرف دوزهای تجویز شده توسط پزشک باید 1 تا 2 روز پس از شیمی‌درمانی ادامه پیدا کرده و فراموش نشود؛ زیرا مصرف منظم قرص دمیترون در ساعت مقرر، به بهبود سریع‌تر عارضه کمک می‌کند. توصیه می‌شود، از مصرف این دارو برای مدت طولانی‌تر از زمان تعیین شده، بپرهیزید.

عوارض مصرف قرص دمیترون

اکثر افراد با مصرف دمیترون عوارض خاصی را تجربه نمی‌کنند. زیرا زمانی که پزشک دمیترون تجویز می‌کند، به این معنی است که فواید دارو از خطرات آن بیشتر است. با این حال، مصرف این دارو، همراه با عوارض جانبی خاصی است که باید به آن‌ها توجه کنید. در جدول زیر، عوارض جانبی شایع و نادر این دارو با توضیحات لازم آورده شده.

در صورت بروز هرگونه عارضه غیرمعمول یا نگران‌کننده مانند تغییر ضربان قلب یا درد قفسه سینه، سریعاً با پزشک یا اورژانس تماس بگیرید.

قرص هیوسین

قرص هیوسین بوتیل بروماید(بوسکوپان )، برای تسکین گرفتگی‌های دردناک معده، از جمله مشکلات مرتبط با سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)، تجویز می‌شود. همچنین این دارو می‌تواند به کاهش گرفتگی مثانه، کاهش حالت تهوع و دردهای قاعدگی کمک کند. ماده فعال موجود در هیوسین بوتیل بروماید، با آرام کردن روده‌ها، دردهای معده را تسکین می‌دهد. این دارو به سرعت عمل کرده و معمولاً دردهای گرفتگی در عرض 15 دقیقه کاهش می‌یابد. در حالی که بوسکوپان عموماً عوارض جانبی نادری دارد، برخی افراد ممکن است خشکی دهان، یبوست، یا تاری دید را تجربه کنند. اگر از بوسکوپان برای خوددرمانی و بدون مشورت با پزشک استفاده می‌کنید، نباید بیش از 2 هفته به مصرف آن ادامه دهید.

نحوه استفاده از قرص هیوسین

دوز معمول هیوسین برای درمان گرفتگی‌های معده و درمان حالت تهوع در بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال، 2 قرص 4 بار در روز است. برای کودکان 6 تا 11 سال، دوز معمول 1 قرص 3 بار در روز است. در درمان علائم سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)، دوز معمول برای بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال، 1 قرص 3 بار در روز است. در صورت نیاز می‌توانید این مقدار را به 2 قرص 4 بار در روز افزایش دهید.

اگر مصرف یک نوبت را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر زمان نزدیک شدن به نوبت بعدی است، نوبت فراموش‌شده را رها کنید و نوبت بعدی را در زمان معمول مصرف کنید. هرگز 2 دوز هیوسین را همزمان مصرف نکنید.

عوارض مصرف قرص هیوسین

مانند همه داروها، قرص هیوسین ممکن است عوارض جانبی داشته باشد، اما بسیاری از افراد هیچ عارضه‌ای را تجربه نمی‌کنند یا تنها عوارض جزئی را مشاهده می‌کنند. در صورت بروز مشکلاتی که در ادامه ذکر شده‌اند، لازم است که با پزشک مشورت کنید.

عوارض جانبی جدی‌تری مانند قرمزی و درد چشم، مشکل در ادرار و واکنش‌های آلرژیک نیز، به دلیل مصرف این دارو دیده می‌شود. با مشاهده این عوارض، باید اقدامات فوری پزشکی دریافت کنید.

دیفن هیدرامین

دیفن هیدرامین، یک آنتی‌هیستامین است که برای تسکین علائم مختلف آلرژی، تب یونجه، و سرماخوردگی به کار می‌رود. این علائم شامل بثورات، خارش، آبریزش چشم، خارش در چشم، بینی، و گلو، سرفه، آبریزش بینی و عطسه است. علاوه بر این، دیفن هیدرامین برای پیشگیری و درمان حالت تهوع، استفراغ و سرگیجه ناشی از بیماری حرکت نیز استفاده می‌شود.
این دارو با کاهش اثرات هیستامین شیمیایی طبیعی در بدن، مانع از تهوع می‌شود. دیفن هیدرامین برای درمان القای خواب و برخی علائم بیماری پارکینسون نیز کاربرد دارد.

نحوه مصرف قرص ضد تهوع ماشین دیفن هیدرامین

دیفن هیدرامین را دقیقاً طبق دستورالعمل روی برچسب یا تجویز پزشک مصرف کرده و از تغییر مقدار دارو، به میزان بیشتر یا کمتر از توصیه شده خودداری کنید. این دارو معمولاً برای مدت کوتاهی مصرف می‌شود تا زمانی که علائم سرماخوردگی یا آلرژی شما برطرف شود. برای کودکان زیر 2 سال، دیفن هیدرامین توصیه نمی‌شود. همیشه قبل از دادن دارو به کودکان، با پزشک مشورت کنید، زیرا استفاده نادرست از این داروها در کودکان بسیار کوچک، می‌تواند خطرناک باشد.

برای جلوگیری از بیماری حرکت، دیفن هیدرامین را 30 دقیقه قبل از قرار گرفتن در موقعیت‌های احتمال بیماری حرکت (مانند سفرهای طولانی با ماشین، هواپیما یا قایق) مصرف کنید. ادامه مصرف دیفن هیدرامین با وعده‌های غذایی و در طول زمان بیماری حرکت، توصیه می‌شود. این دارو را به عنوان قرص ضد تهوع ماشین برای کودکان نیز تحت نظر پزشک می‌توانید مصرف کنید.

به عنوان کمک کننده خواب، دیفن هیدرامین را 30 دقیقه قبل از خواب مصرف کنید. اگر علائم شما پس از 7 روز بهبود نیافت، یا اگر همراه با تب سردرد، سرفه یا بثورات پوستی دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر نوبت مصرف را فراموش کردید، به محض یادآوری دوز فراموش‌شده را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان نوبت بعدی هستید، نوبت فراموش‌شده را نادیده بگیرید و از مصرف دوز اضافی دارو خودداری کنید.

عوارض مصرف دیفن هیدرامین

مانند سایر داروها، دیفن هیدرامین نیز ممکن است عوارض جانبی مانند آلرژی پوستی یا مشکلات در ادرار را به همراه داشته باشید. در ادامه، عوارض جانبی احتمالی دیفن هیدرامین آورده شده است. در صورت بروز این عوارض، لازم است که اقدامات درمانی لازم را انجام دهید.

اگر مشکلاتی مانند یبوست، خشکی دهان و عوارض گوارشی را تجربه کردید، برای تغییر دارو یا دوز مصرفی آن با پزشک مشورت کنید.

قرص دیمن‌ هیدرینات

دیمن هیدرینات برای پیشگیری و درمان حالت تهوع، استفراغ و سرگیجه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو در گروه آنتی‌هیستامین‌ها قرار دارد و با کمک به بدن برای حفظ تعادل، از مشکلات ناشی از بیماری حرکت جلوگیری می‌کند. به طور کلی، مصرف دوزهای تجویز شده این دارو، علائم بیماری حرکت را کاهش داده و شرایط جسمی بیمار را بهبود می‌دهد.

نحوه استفاده از قرص دیمن‌ هیدرینات

قبل از مصرف قرص دیمن هیدرینات، حتماً به دستورالعمل روی بسته دقت کرده و مطابق با آن، دارو را مصرف کنید. این دارو ممکن است به شکل قرص معمولی یا جویدنی عرضه شود. می‌توانید دیمن هیدرینات را همراه یا بدون غذا مصرف کنید. اگر قرص جویدنی است، حتما آن را به‌طور کامل بجوید و سپس قورت دهید. دستورالعمل تکمیلی مصرف دارو به صورت زیر است:

• زمان مصرف: اولین دوز را حدود ۳۰ دقیقه تا یک ساعت قبل از سفر یا فعالیت مورد نظر مصرف کنید، تا تأثیر خود را ایجاد کند. بزرگسالان و کودکان بالای ۱۲ سال می‌توانند هر ۴ تا ۶ ساعت یک‌بار این دارو را مصرف کنند. برای کودکان زیر ۱۲ سال، فاصله زمانی ۶ تا ۸ ساعت بهتر است. اگر این دارو در درمان تهوع تأثیر نداشت، به پزشک این موضوع را اطلاع دهید.
• فراموشی مصرف: اگر یک نوبت مصرف دارو را فراموش کردید و پزشک مصرف منظم را تجویز کرده است، در اسرع‌وقت قرص را مصرف کنید. اگر نزدیک به نوبت بعدی بود، نوبت فراموش‌شده را نادیده بگیرید و دوز را دو برابر نکنید.
• مصرف بیش از حد: در صورت مصرف بیش از حدبه‌ویژه اگر علائم جدی مانند غش کردن و مشکل تنفسی مشاهده کردید، فوراً با اورژانس تماس بگیرید. به طور معمول، علائم مصرف بیش از حد دیمن هیدرینات شامل خواب‌آلودگی شدید، تشنج، گشاد شدن مردمک و تغییرات ذهنی مانند تحریک‌پذیری و توهم است.

برای دریافت اطلاعات دقیق‌تر و بیشتر درباره نحوه مصرف این دارو، می‌توانید با پزشک مشاوره داشته باشید.

عوارض مصرف قرص دیمن‌ هیدرینات

همانند هر دارویی، مصرف دیمن‌هیدرینات نیز ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشد. برخی از این عوارض نیاز به پیگیری فوری پزشکی دارند، در حالی که برخی دیگر خفیف‌تر هستند و تنها در صورت ادامه‌دار بودن یا آزاردهنده بودن، باید به پزشک گزارش شوند. جدول زیر به دسته‌بندی این عوارض جانبی می‌پردازد.

این فهرست تمامی عوارض احتمالی را در بر نمی‌گیرد؛ بنابراین، در صورت مشاهده هرگونه عارضه جانبی غیرمنتظره یا نگران‌کننده، با پزشک خود مشورت کنید.

قرص‌های آنتی اسید

آنتی‌اسیدها داروهایی هستند که با کاهش میزان اسید معده، به تسکین سوزش سر دل و سوء هاضمه کمک می‌کنند. این داروها با خنثی کردن اسید معده و متوقف کردن آنزیم پپسین که برای تجزیه غذا ضروری است، تهوع را برطرف می‌کنند. آنتی‌اسیدها به دو شکل قرص‌های مایع و جویدنی در دسترس هستند و می‌توان آن‌ها را بدون نسخه تهیه کرد. همچنین، آنتی‌اسیدها به کاهش علائم رفلاکس اسید، التهاب مخاط معده (گاستریت) و زخم معده نیز کمک می‌کنند. این داروها سریعاً علائم را تسکین می‌دهند؛ اما شرایط پزشکی زمینه‌ای را که باعث این علائم می‌شود، درمان نمی‌کنند.

نحوه استفاده از قرص‌های آنتی اسید

برای استفاده از آنتی‌اسیدها، ابتدا دستورالعمل‌های موجود در بسته‌بندی یا بروشور را بررسی کنید، تا میزان و دفعات مصرف مناسب را مطابق با داروی خاص خود متوجه شوید. زیرا میزان مصرف دارو، ممکن است بر اساس نوع داروی مصرفی متفاوت باشد. آنتی‌اسیدها باید زمانی مصرف شوند که علائم سوزش سر دل یا سوء هاضمه را دارید، یا زمانی که فکر می‌کنید به زودی به این علائم مبتلا خواهید شد. بهترین زمان برای مصرف آنتی‌اسیدها معمولاً همراه یا بعد از غذا و درست قبل از خواب است.

توجه داشته باشید که دوز مصرفی برای کودکان ممکن است کمتر از بزرگسالان باشد. اگر علائم معده درد را در شب دارید و قبل از خواب آنتی‌اسید مصرف می‌کنید، از خوردن غذای حاوی آنتی‌اسید در آن زمان خودداری کنید. در صورت مصرف منظم آنتی‌اسیدها، با پزشک خود مشورت کنید تا علت زمینه‌ای سوزش سر دل بررسی شود.

عوارض مصرف قرص‌های آنتی اسید

مصرف آنتی‌اسیدها ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد که بیشتر در نوزادان و افراد مسن مشاهده می‌شود. این عوارض می‌توانند خفیف یا جدی باشند و شامل مشکلات گوارشی، سردرد و حتی اثرات منفی بر سیستم عصبی یا استخوان‌ها شوند. همچنین استفاده مکرر و بیش از حد از آنتی‌اسیدها، می‌تواند علائم بازگشت اسید را تشدید کرده و مشکلات شدیدتری را به همراه داشته باشد. در جدول زیر، عوارض رایج این داروها را ارائه کرده‌ایم.

توصیه می‌شود که از مصرف مکرر آنتی‌اسیدها خودداری کنید و در صورت بروز مداوم علائم، با پزشک خود مشورت کنید، تا علت دقیق آن بررسی شود.

قرص دوکسیلامین

داروی دوکسیلامین یک آنتی‌هیستامین است که با کاهش اثرات هیستامین شیمیایی طبیعی در بدن، علائم ناشی از ترشح هیستامین مانند عطسه، خارش، آبریزش چشم و آبریزش بینی را کاهش می‌دهد. این دارو برای درمان حالت تهوع نیز مفید است. لازم به ذکر است که آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند باعث خواب‌آلودگی شوند. در نتیجه، پس از مصرف دارو، از انجام فعالیت‌هایی که نیاز به هوشیاری دارند، اجتناب کنید.

نحوه استفاده از قرص دوکسیلامین

برای درمان بی‌خوابی، باید قرص دوکسیلامین ۲۵ میلی‌گرمی هر شب ۳۰ دقیقه قبل از خواب مصرف شود. این دارو به شما کمک می‌کند تا خواب بهتری داشته باشید. در نتیجه تنها در صورت نیاز و بروز مشکلات آلرژیک، آن را مصرف کنید. مصرف داروی دوکسیلامین باید مطابق با دستور پزشک باشد. در غیر این صورت، احتمال بروز مسمومیت دارویی وجود دارد.

عوارض مصرف قرص دوکسیلامین

قرص دوکسیلامین عوارض جانبی متفاوتی مانند ایجاد اختلال در بینایی یا گوارش دارد. در این جدول، عوارض جانبی جدی و شایع این دارو که ممکن است با مصرف برخی از این داروها رخ دهد، شرح داده شده است. در صورت بروز این مشکلات، مصرف دارو را متوقف کرده و برای درمان‌های تکمیلی اقدام کنید.

در صورتی که عوارض شایع و خفیف این دارو برای مدتی طولانی ادامه داشتند، مشورت با پزشک ضروری خواهد بود.

قرص سیکلیزین

سیکلیزین (Cyclizine) یک آنتی‌هیستامین است که برای پیشگیری و درمان حالت تهوع، استفراغ یا سرگیجه ناشی از بیماری حرکت تجویز می‌شود. این دارو ممکن است برای مقاصد دیگری نیز استفاده شود. قبل از مصرف سیکلیزین، باید دکتر را از وجود مشکلاتی مانند آب سیاه، بیماری کلیوی، بیماری کبد، بیماری‌های ریوی یا تنفسی مانند آسم یا آمفیزم، مشکلات در دفع ادرار یا مشکلات پروستات مطلع کنید. در صورت بارداری یا تلاش برای باردار شدن و شیردهی نیز، اطلاع‌رسانی دقیق به پزشک از بروز مشکلات احتمالی کمک می‌کند.

نحوه استفاده از قرص سیکلیزین

دوز مصرفی سیکلیزین، بسته به سن و نیاز متفاوت است. بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال می‌توانند 50 میلی‌گرم از این دارو را مصرف کنند، در حالی که کودکان 6 تا 11 ساله باید 25 میلی‌گرم مصرف کنند. برای بیماری حرکت، باید سیکلیزین یک تا دو ساعت قبل از سفر مصرف شود. در سفرهای طولانی، می‌توانید هر 8 ساعت یک بار، دوز دیگری مصرف کنید. در صورتی که نیاز به دوز 25 میلی‌گرمی دارید، می‌توانید قرص 50 میلی‌گرمی را نصف کرده و به عنوان دو قرص 25 میلی‌گرمی استفاده کنید.

اگر بیماری حرکت دارید و مصرف دارو را فراموش کردید، به محض یادآوری دارو را مصرف کنید. برای دیگر موارد، دوز فراموش شده را نادیده گرفته و دوز بعدی را در زمان معمول مصرف کنید. هرگز دو دوز همزمان مصرف نکنید و برای جبران دوز فراموش شده، داروی مازاد نخورید.

عوارض مصرف قرص سیکلیزین

عوارض جانبی قرص‌های سیکلیزین نیز می‌توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند. در صورتی که علائم جدی مشاهده شوند، نیاز به مداخله پزشکی فوری است. عوارض خفیف‌تر معمولاً به مرور زمان کاهش می‌یابند، اما در صورت تداوم باید به پزشک گزارش شوند.

اگر عوارض خفیف طولانی‌مدت شدند یا باعث ناراحتی شدند، با متخصص گوارش مشورت کنید.

قرص فنیرامین

فنیرامین، که با نام تجاری Avil نیز شناخته می‌شود، یک آنتی‌هیستامین با خواص آنتی‌کولینرژیک است. این دارو عمدتاً برای درمان بیماری‌های آلرژیک مانند تب یونجه و کهیر به کار می‌رود. فنیرامین به کاهش علائم ناشی از آلرژی نیز کمک می‌کند. این دارو، آبریزش بینی آلرژیک را درمان کرده و علائم ناشی از سرماخوردگی را تسکین می‌دهد. علاوه بر این، فنیرامین می‌تواند به کاهش حالت تهوع نیز کمک کند. این دارو با مسدود کردن اثرات هیستامین در بدن، علائم استفراغ را از بین می‌برد.

نحوه استفاده از قرص فنیرامین

برای بزرگسالان، دوز معمولی کلرفنیرامین ۲ تا ۴ میلی‌گرم است و روزانه سه تا چهار بار مصرف می‌شود. در کودکان، دوز معمولی ۲ میلی‌گرم و برای سه تا چهار بار در روز است.

• دستورالعمل‌ها: اگر از داروی بدون نسخه استفاده می‌کنید، قبل از مصرف تمام دستورالعمل‌های موجود در بسته‌بندی محصول را به دقت بخوانید. اگر پزشک دارو را تجویز کرده است، آن را طبق دستور پزشک مصرف کنید.
• روش مصرف: قرص، کپسول یا فرم مایع فنیرامین را به صورت خوراکی و همراه با غذا یا بدون آن مصرف کنید. قرص یا کپسول را کامل ببلعید و از خرد کردن، جویدن یا تقسیم کردن آن‌ها خودداری کنید.
• فرم مایع: اگر از فرم مایع دارو استفاده می‌کنید، از دستگاه اندازه‌گیری دارو برای اندازه‌گیری دقیق دوز تجویز شده استفاده کنید. اگر فرم مایع به صورت سوسپانسیون است، قبل از هر دوز بطری را به خوبی تکان دهید.
• دوز و تغییرات: دوز مصرفی شما براساس سن، شرایط پزشکی و پاسخ به درمان تعیین می‌شود. دوز خود را بدون مشورت با پزشک افزایش ندهید و در صورت ادامه یا بدتر شدن وضعیت، به پزشک مراجعه کنید.

برای دستیابی به بهترین نتیجه و پیشگیری از عوارض جانبی این دارو، به توصیه‌های پزشک و دستورالعمل‌های محصول توجه کامل داشته باشید.

عوارض مصرف قرص فنیرامین

عوارض جانبی داروها مانند فنیرامین معمولا پس از چند رو برطرف می‌شوند. اما در صورت بروز واکنش‌های آلرژیک جدی مانند کهیر یا مشکلات تنفسی، لازم است که برای درمان فوری اقدام کنید.در زیر عوارض رایج و جدی فنیرامین ارائه شده است.

در صورت بروز هر یک از عوارض جدی یا طولانی‌مدت این داروی استفراغ، فوراً با پزشک متخصص ارتباط بگیرید.

قرص پرومتازین

پرومتازین (Promethazine) دارویی است که به پیشگیری و درمان علائم واکنش‌های آلرژیک کمک می‌کند. این دارو با مسدود کردن هیستامین، که ماده‌ای است که در واکنش‌های آلرژیک توسط بدن آزاد می‌شود، عمل می‌کند. پرومتازین می‌تواند به آرامش، خواب، و تسکین حالت تهوع، استفراغ یا درد قبل و بعد از عمل کمک کند. علاوه بر این، این دارو برای پیشگیری و درمان بیماری حرکت مفید است و با مسدود کردن مواد مؤثر در ایجاد تهوع و استفراغ، به آرامش سیستم عصبی کمک می‌کند. پرومتازین جزء گروه داروهای آنتی‌هیستامین محسوب می‌شود.

نحوه استفاده از قرص پرومتازین

برای استفاده از قرص پرومتازین و درمان فوری حالت تهوع، دستورالعمل‌های زیر را رعایت کنید. تا بیشترین تاثیر را از مصرف دارو دریافت کرده و با عوارض جانبی ناشی از مصرف پرومتازین ، مواجه نشوید.

• برای درمان واکنش‌های آلرژیک: ۲۵ میلی‌گرم یا ۱۲.۵ میلی‌گرم قبل از غذا و قبل از خواب مصرف کنید. محدوده دوز معمولاً ۶.۲۵ تا ۱۲.۵ میلی‌گرم در هر ۸ ساعت است.
• برای تسکین حالت تهوع و استفراغ: ۱۲.۵ تا ۲۵ میلی‌گرم هر ۴ تا ۶ ساعت مصرف کنید.
• برای پیشگیری از دریازدگی: ۲۵ میلی‌گرم ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از حرکت مصرف کنید و سپس هر روز صبح و شب در طول سفر، مصرف دارو را ادامه دهید.
• برای آرام‌بخشی قبل از عمل: ۵۰ میلی‌گرم از دارو را در شب قبل از عمل مصرف کنید.
• برای آرام‌بخشی بعد از عمل: ۵۰ میلی‌گرم از دارو را به صورت خوراکی در صورت نیاز استفاده کنید.

در هنگام مصرف قرص پرومتازین، همیشه به دوز توصیه‌شده توجه داشته باشید و از تغییر دوز بدون مشورت با پزشک خود خودداری کنید.

عوارض مصرف قرص پرومتازین

شناخت و آگاهی از عوارض جانبی احتمالی یک دارو می‌تواند به جلوگیری از عوارض جدی قرص پرومتازین یا سایر انواع این دارو کمک کند. در ادامه، عوارض مختلف در قالب جدول آمده است. برخی از این عوارض شدیدتر بوده و برخی خفیف هستند. در صورتی که عوارض شدید مانند مشکلات تنفسی رخ داد، حتما برای درمان فوری اقدام کنید.

به طور معمول، عوارض خفیف این دارو موقتی هستند و نیاز به درمان فوری ندارند.

قرص دگزامتازون

دگزامتازون (Dexamethasone) یک داروی کورتیکواستروئیدی است که برای درمان التهاب در پوست، مفاصل، ریه‌ها و سایر اندام‌ها تجویز می‌شود. این دارو معمولاً برای شرایطی مانند آسم، آلرژی، و آرتریت استفاده می‌شود. همچنین دگزامتازون می‌تواند برای درمان اختلالات خونی و مشکلاتی که بر غدد فوق کلیوی تأثیر می‌گذارند، مفید باشد.. برای درمان حالت تهوع و استفراغ نیز، این دارو تجویز می‌شود.

نحوه استفاده از قرص دگزامتازون

قبل از شروع مصرف دگزامتازون، برگه دستورالعمل دارو را به‌دقت مطالعه کرده و دارو را، طبق نسخه تجویز شده مصرف کنید. از تغییر در دوز یا مصرف خودسرانه پرهیز کنید، تا با عوارض آن مواجه نشوید.

• نحوه مصرف: قرص‌های دگزامتازون را با غذا یا بعد از غذا مصرف کنید.
• تغییرات دوز: دوز دارو ممکن است به دلیل جراحی، بیماری، استرس یا شرایط اورژانسی تغییر کند. در چنین مواردی، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.
• تأثیر بر آزمایشات: این دارو می‌تواند بر نتایج برخی آزمایشات پزشکی تأثیر بگذارد. بنابراین، مصرف دگزامتازون را به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
• قطع ناگهانی: از قطع ناگهانی دگزامتازون خودداری کنید، زیرا این کار ممکن است عواقب جدی به‌دنبال داشته باشد.
• دوز فراموش شده: اگر از دوز روزانه (معمولاً کمتر از ۱۰ میلی‌گرم) استفاده می‌کنید و یک دوز را فراموش کرده‌اید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر از دوز بالاتر (۲۰ میلی‌گرم یا ۴۰ میلی‌گرم در روز به مدت ۴ روز در ماه) استفاده می‌کنید و یک دوز را فراموش کردید، با پزشک خود تماس بگیرید و دستورالعمل‌های لازم را دریافت کنید.

توجه به این نکات کمک می‌کند تا، دارو به‌درستی و مصرف کرده و از بروز مشکلات احتمالی، جلوگیری کنید.

عوارض مصرف قرص دگزامتازون

آگاهی از عوارض جانبی داروها داروهای قدرتمندی مانند دگزامتازون، بسیار مهم است. زیرا این دارو می‌تواند عوارض جدی ایجاد کند. در این شرایط، مراجعه فوری به پزشک ضروری است. در ادامه، جدول عوارض جانبی دگزامتازون را ارائه کرده‌ایم.

در صورت تجربه تغییرات قند خون، مشکل در خوب یا بروز زخم‌های جدی، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

قرص تتراهیدروکانابینول

دلتا-9-تتراهیدروکانابینول (THC) یک کانابینوئید اصلی در گیاه شاهدانه (Cannabis sativa) است. این ماده مسئول اثرات روانگردان حشیش است و در برگ‌ها و گل‌های گیاه در بالاترین سطح یافت می‌شود.THC با اتصال به مکان‌های خاص در مغز و اعصاب عمل کرده و به تنظیم و تغییر وضعیت‌های مختلف بدنی و روانی کمک می‌کند. این ماده برای درمان مشکلاتی نظیر مولتیپل اسکلروزیس (MS)، درد عصبی، تهوع و استفراغ ناشی از شیمی‌درمانی، اختلال مصرف الکل و دیگر شرایط پزشکی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نحوه استفاده از قرص تتراهیدروکانابینول

برای مدیریت و استفاده صحیح از داروها و مواد به خصوص THC و درونابینول، لازم است که نکات ارائه شده توسط پزشک را رعایت کنید. از جمله نکات مهمی که برای مصرف قرص تتراهیدروکانابینول باید بدانید، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• برای تحریک اشتها در افراد مبتلا به ایدز: درونابینول معمولاً 1 ساعت قبل از ناهار و 1 ساعت قبل از شام مصرف می‌شود.
• برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی: حداقل 30 دقیقه قبل از غذا خوردن، اولین دوز را با معده خالی مصرف کنید. بعد از اولین دوز، می‌توانید داردو را با غذا یا بدون غذا مصرف کنید.
• بارداری: استفاده از THC در دوران بارداری به دلیل عبور مواد شیمیایی از جفت و تاثیرات منفی بر روی رشد جنین، مانند خطر تولد زودرس، مرده‌زایی، ناهنجاری‌ها و کاهش هوش، خطرناک است. همچنین، مصرف این دارو، ممکن است باعث مشکلات عاطفی در کودک و افزایش خطر کم خونی و فشار خون بالا در مادر شود.
• شیردهی: مصرف THC در دوران شیردهی نیز ناامن است، زیرا THC به شیر مادر منتقل می‌شود و حتی پس از قطع مصرف، تا بیش از 6 هفته در شیر باقی می‌ماند. این موضوع می‌تواند بر رشد کودک تأثیر منفی بگذارد؛ بنابراین، در صورت برنامه‌ریزی برای شیردهی، باید از مصرف THC خودداری کنید.
• اختلال دوقطبی: THC ممکن است علائم شیدایی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی را تشدید کند.
• بیماری قلبی: THC می‌تواند باعث ضربان قلب سریع و فشار خون بالا شود و احتمال ابتلا به حمله قلبی را افزایش دهد.
• صرع: دوزهای بالای THC ممکن است باعث تشنج در افراد مبتلا به صرع شود. گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد دوزهای بالا از شاهدانه حاوی THC، باعث تشنج شده است.
• اسکیزوفرنی: مصرف THC ممکن است علائم اسکیزوفرنی را بدتر کند.
• جراحی: THCبر روی سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارد و ممکن است با داروهای بیهوشی یا سایر داروها در حین و بعد از جراحی، تداخل داشته باشد. این موضوع می‌تواند منجر به کندی بیش از حد سیستم عصبی مرکزی شود؛ بنابراین، حداقل 2 هفته قبل از جراحی برنامه‌ریزی شده، باید مصرف THC را متوقف کنید.

با توجه به این عوارض و تاثیرات جانبی، استفاده از THC، باید تحت نظارت دقیق پزشک و با در نظر گرفتن وضعیت سلامتی فرد انجام شود. تا احتمال بروز عوارض جانبی این دارو، به حداقل برسد.

عوارض مصرف قرص تتراهیدروکانابینول

مصرف THC، چه به صورت خوراکی، استنشاقی یا موضعی، می‌تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد. در مقادیر زیاد یا استفاده طولانی‌مدت، این ماده ممکن است منجر به وابستگی، مشکلات تنفسی، یا سندرم تهوع بیش از حد کانابینوئید (CHS) شود. این جدول به توضیح عوارض ناشی از مصرف THC در شکل‌های مختلف می‌پردازد.

استفاده مکرر از THC به هر شکلی، به ویژه در مقادیر زیاد، با عوارض جدی همراه خواهد بود. سندرم CHS که در آن تهوع شدید و استفراغ مشاهده می‌شود، یکی از عوارض اصلی این دارو است.

قرص نابیلون

نابیلون (Nabilone)، که تحت نام‌های تجاری Cesamet به فروش می‌رسد، یک کانابینوئید سنتزی و متعلق به گروه داروهای ضد استفراغ است. این دارو به عنوان ضد تهوع استفاده می‌شود. نابیلون با مسدود کردن موادی در بدن که ممکن است باعث تهوع و استفراغ شوند، عمل می‌کند. همچنین این دارو، به عنوان کمکی برای درمان درد نوروپاتیک در دسترس است. نابیلون برای پیشگیری و درمان تهوع و استفراغ ناشی از شیمی‌درمانی، به ویژه زمانی که سایر داروها مؤثر نبوده یا قابل تحمل نباشند، تجویز می‌شود.

نحوه استفاده از قرص نابیلون

مقدار مصرف داروی درونابینول باید طبق دستور پزشک و با توجه به نیاز و وضعیت بیمار تنظیم شود. در اینجا مقادیر استاندارد مصرف دارو برای بهره‌مندی از بهترین نتیجه و حداقل عوارض جانبی آورده شده است مقدار مصرف درونابینول به صورت زیر است:

• دوز اولیه: 2.5 میلی‌گرم خوراکی، دو بار در روز، یک ساعت قبل از ناهار و شام. اگر بیمار نتواند 5 میلی‌گرم در روز را تحمل کند، دوز را به 5.2 میلی‌گرم خوراکی یک بار در روز کاهش دهید.
• دوز نگهدارنده: در صورتی که عوارض جانبی وجود نداشته باشد و یا حداقل باشد، و نیاز به اثر درمانی بیشتری باشد، دوز را می‌توان به 7.5 میلی‌گرم یا 10 میلی‌گرم در روز افزایش داد. این دوزها می‌تواند به صورت 2.5 میلی‌گرم یک ساعت قبل از ناهار و 5 میلی‌گرم یک ساعت قبل از شام، یا 5 میلی‌گرم یک ساعت قبل از ناهار و 5 میلی‌گرم یک ساعت قبل از شام مصرف شود.
• حداکثر دوز: 20 میلی‌گرم در روز (10 میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز).

بیماران بالای 65 سال ممکن است واکنش شدیدتری به این دارو نشان دهند و به دوز کمتری نیاز داشته باشند.

عوارض مصرف قرص نابیلون

عوارض مصرف قرص نابیلون، که برای درمان تهوع و استفراغ شدید ناشی از شیمی‌درمانی استفاده می‌شود، ممکن است نیاز به درمان فوری دارند. این جدول به طور خلاصه عوارض جدی و معمولی این دارو را دسته‌بندی کرده است. تا بهتر بتوانید شرایط مصرف دارو را بررسی کرده و به موقع خدمات پزشکی تکمیلی را دریافت کنید.

استفاده از قرص نابیلون می‌تواند به بهبود علائم تهوع کمک کند، اما مراقبت از علائم جانبی آن ضروری است. عوارضی مانند تغییرات خلقی، ضربان قلب نامنظم و واکنش‌های آلرژیک، باید سریعاً به پزشک گزارش داده شوند.

قرص درونابینول

قرص درونابینول، دارویی است که برای درمان حالت تهوع و استفراغ ناشی از درمان سرطان (شیمی درمانی) تجویز می‌شود. این دارو به گروهی از داروها به نام کانابینوئیدها تعلق دارد. درونابینول به صورت کپسول و قرص در دسترس است و باید طبق دستور پزشک مصرف شود. این دارو برای درمان کاهش اشتها و کاهش وزن در بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن نیز تجویز می‌شود.

نحوه استفاده از قرص درونابینول

برای استفاده از قرص‌های خوراکی، مهم است که دوز مصرفی را دقیقاً مطابق با توصیه‌های پزشک دنبال کنید، تا بهترین نتیجه را گرفته و از بروز عوارض جانبی جلوگیری کنید. در ادامه، دوزهای معمول و میزان مصرف این قرص‌ها را بررسی می‌کنیم.

• دوز اولیه:5 میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز، 1 ساعت قبل از ناهار و شام. برای بیمارانی که قادر به تحمل 5 میلی‌گرم در روز نیستند، دوز را به 5 میلی‌گرم خوراکی یک بار در روز کاهش دهید.
• دوز نگهدارنده: در صورتی که اثرات جانبی وجود نداشته باشد و یا حداقل باشد و یا اثرات درمانی بیشتری نیاز باشد، دوز را می‌توان به 7.5 میلی‌گرم در روز یا 10 میلی‌گرم در روز از راه خوراکی افزایش داد (2.5 میلی‌گرم 1 ساعت قبل از ناهار و 5 میلی‌گرم 1 ساعت قبل از شام یا 5 میلی‌گرم 1 ساعت قبل از ناهار و 5 میلی‌گرم 1 ساعت قبل از شام).
• حداکثر دوز: 20 میلی‌گرم در روز (10 میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز).

برای دستیابی به نتایج مطلوب و کاهش خطر عوارض جانبی، همیشه دوز مصرفی را مطابق با دستورالعمل‌های پزشکی رعایت کنید. همچنین در صورت بروز هرگونه مشکل یا سؤال، با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض مصرف قرص درونابینول

قرص درونابینول می‌تواند عوارض جانبی مختلفی ایجاد کند. توجه به این عوارض و شناخت تفاوت بین عوارض جانبی جدی و معمولی این دارو اهمیت زیادی دارد. در جدول زیر، کلیه عوارض این دارو به همراه توضیحات مربوطه ارائه شده است.

توجه به عوارض جانبی قرص درونابینول، می‌تواند به مدیریت بهتر درمان و پیشگیری از عوارض جدی کمک کند.

قرص مکلیزین

مکلیزین (MEK li zeen) یک آنتی‌هیستامین است که برای پیشگیری و درمان حالت تهوع، استفراغ ناشی از بیماری حرکت استفاده می‌شود. همچنین این دارو، به درمان سرگیجه، که به معنی احساس چرخش یا کج شدن سر به اطراف است، کمک می‌کند. قبل از شروع مصرف این دارو، باید به پزشک درباره سابقه پزشکیتان مانند ابتلا به گلوکوم (فشار چشم بالا)، بیماری‌های ریوی یا تنفسی مانند آسم، مشکلات ادرار کردن، یا بیماری پروستات ، اطلاع دهید. همچنین، در صورتی که در دوران بارداری و شیردهی هستید، باید این موضوع را با پزشک متخصص در میان بگذارید.

نحوه استفاده از قرص مکلیزین

برای جلوگیری از بیماری حرکت، اولین دوز را یک ساعت قبل از شروع فعالیتی مانند سفر مصرف کنید. اگر وضعیت شما بهبود نیافت یا بدتر شد، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. این دارو را می‌توانید با غذا یا بدون آن مصرف کنید. اگر از قرص جویدنی مکلیزین استفاده می‌کنید، قبل از قورت دادن آن را کاملاً بجوید. در صورت نیاز به تغییر دوز یا مواجهه با عوارض جانبی، با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض مصرف قرص مکلیزین

قرص مکلیزین معمولاً برای درمان حالت تهوع و سرگیجه ناشی از بیماری حرکت استفاده می‌شود؛ مانند همه داروها، مکلیزین می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد که نیاز به درمان فوری یا معمولی دارند. در جدول زیر این عوارض به تفکیک آورده شده است.

استفاده از قرص مکلیزین می‌تواند به کنترل علائم بیماری حرکت کمک کند، اما مهم است که به عوارض جانبی آن توجه داشته باشید. در صورت بروز مشکلات جدی مانند تغییرات در ضربان قلب یا احساس ضعف شدید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

قرص نابیکسیمول بخرم یا اسپری نابیکسیمول؟

نابیکسیمول که با نام تجاری ساتیوکس (Sativex) نیز شناخته می‌شود، یک داروی مبتنی بر کانابیس است. این دارو، ترکیبی از دو ماده فعال از گیاه کانابیس یعنی تتراهیدروکانابینول (THC) و کانابیدیول (CBD) بوده و به‌صورت اسپری دهانی استفاده می‌شود. نابیکسیمول عمدتاً برای درمان اسپاستیسیتی یا سفتی و گرفتگی عضلات در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) تجویز می‌شود. این دارو به کاهش علائم دیگری مانند مشکلات مثانه و درد و کاهش حالت تهوع نیز کمک می‌کند.

نحوه استفاده از نابیکسیمول

مصرف این دارو با یک دوز در روز شروع می‌شود و به تدریج افزایش می‌یابد. تا علائم بیماری مانند حالت تهوع و استفراغ به طور کامل رفع شود. با این حال، نباید بیش از ۱۲ دوز دارو در روز مصرف شود. زیرا مصرف بیش از حد این دارو، منجر به سرگیجه شدید، خواب‌آلودگی، گیجی، و توهم خواهد شد. توجه به این نکته ضروری است، بدون دستور پزشک، مصرف نابیکسیمول توصیه نمی‌شود.

عوارض مصرف نابیکسیمول

نابیکسیمول می‌تواند عوارض جانبی مختلفی مانند احساس سرگیجه، خواب آلودگی یا بیماری و شدت گرفتن حالت تهوع را به همراه دارد. برای پیشگیری از شدت گرفتن این مشکلات، لازم است که درباره عوارض جانبی این دارو اطلاعات داشته باشید. در جدول زیر، عوارض جانبی نابیکسیمول ارائه شده است.

توجه به این عوارض و گزارش به پزشک در صورت بروز مشکلات جدی، می‌تواند به بهبود کیفیت درمان و پیشگیری از عوارض خطرناک دارو کمک کند.

قرص پروکلرپرازین

قرص پروکلرپرازین (Prochlorperazine) برای درمان حالت تهوع و استفراغ تجویز می‌شود. این دارو با مسدود کردن مواد شیمیایی در بدن که ممکن است باعث تهوع و استفراغ شوند، جلوی این اتفاق را می‌گیرد. علاوه بر این، قرص پروکلرپرازین برای درمان اسکیزوفرنی نیز استفاده می‌شود. چرا که این دارو با متعادل کردن سطح دوپامین در مغز، به تنظیم خلق و خو، رفتارها و افکار نیز کمک می‌کند.

نحوه استفاده از قرص پروکلرپرازین

دارو را با یک لیوان پر آب و طبق دستورالعمل موجود روی برچسب نسخه استفاده کنید. دوزهای تجویز شده را به طور منظم مصرف کرده و از مصرف بیشتر از مقدار تجویز شده، خودداری کنید. تا با عوارض جدی مصرف این قرص مواجه نشوید. قطع ناگهانی دارو ممکن است باعث تهوع، استفراغ و سرگیجه شود، بنابراین به تدریج مصرف آن را کاهش دهید.

اگر قصد دارید این دارو را برای کودکان زیر 2 سال استفاده کنید، حتماً با پزشک متخصص مشورت کنید. در صورت مصرف بیش از حد دارو، بلافاصله با مرکز کنترل مسمومیت یا اورژانس تماس بگیرید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان نوبت بعدی است، فقط دوز فراموش شده را مصرف کنید و از مصرف دوز اضافی، خودداری کنید.

عوارض مصرف قرص پروکلرپرازین

قرص پروکلرپرازین موجب بروز واکنش‌های خفیف یا شدیدی مانند آلرژی، تب، افزایش یا کاهش فشار خون یا عفونت می‌شود. برای اینکه سریع‌تر بتوانید این مشکلات را برطرف کنید، لازم است که درباره عوارض کلی این دارو شناخت داشته باشید. عوارض کلی مصرف قرص پروکلرپرازین عبارت‌اند از:

توجه به این عوارض و گزارش به پزشک در صورت بروز مشکلات جدی، ضروری است.

برای درمان حالت تهوع به چه دکتری مراجعه کنیم؟

برای درمان حالت تهوع و استفراغ، ابتدا باید به یک پزشک متخصص گوارش مراجعه کنید. پزشک در قدم اول، علائم بالینی فرد را بررسی می‌کند. سپس بر اساس نوع و شدت حالت تهوع، آزمایش‌هایی را تجویز خواهد کرد، تا علت دقیق عارضه گوارشی مشخص شود. پس از تشخیص، پزشک داروی ضد تهوع یا قرص ضد تهوع مناسب را برای بیمار تجویز می‌کند. این داروها با توجه به نوع و علت تهوع، بر روی روده اثر گذشته و حرکات آن را تسریع می‌کنند، یا بر روی مغز عمل کرده و سیگنال‌های استفراغ را مسدود خواهند کرد.

مصرف داروی ضد حالت تهوع باید حتماً تحت نظر پزشک باشد تا بهترین دارو بر اساس شرایط فرد انتخاب شود. در غیر این صورت، احتمال بروز عوارض جانبی خفیف یا شدید و بروز شرایط اورژانسی، وجود خواهد داشت. برای دریافت نوبت آنلاین یا حضوری دکتر گوارش، می‌توانید از سایت دکتردکتر کمک بگیرید.

منابع:

webmd.com

my.clevelandclinic.org

drugs.com

osmosis.org

سؤالات متداول قرص ضد تهوع

داروی ضد تهوع چگونه عمل می‌کند؟

داروهای ضد تهوع با مسدود کردن سیگنال‌های مغزی که باعث حالت تهوع و استفراغ می‌شوند، از بروز این عارضه پیشگیری می‌کنند.

آیا مصرف قرص‌های ضد تهوع عوارض جانبی دارد؟

بله، برخی از قرص‌های ضد تهوع می‌توانند عوارضی مانند خواب‌آلودگی، خشکی دهان و سرگیجه یا عوارض جدی‌تری مانند تاری دید ایجاد کنند.

برای مصرف داروی ضد تهوع نیاز به نسخه پزشک داریم؟

برخی از داروهای ضد تهوع بدون نسخه در دسترس هستند، اما برای تهیه موارد خاص با حساس، نیاز به نسخه پزشک خواهید داشت.

چه زمانی باید از قرص ضد تهوع استفاده کرد؟

این داروها معمولاً قبل از سفر، شیمی‌درمانی، یا هر فعالیتی که می‌تواند باعث تهوع شود، مصرف می‌شوند.