استرس، کمبود خواب و تب و بیماری‌های پزشکی باعث راه رفتن در خواب می‌شوند. از شایع‌ترین علائم خوابگردی، صحبت کردن در خواب و انجام فعالیت‌های پیچیده در خواب هستند. فرد مبتلا به خوابگردی با انواع خطر آسیب‌دیدگی، مشکلات روانی و اختلال در روابط اجتماعی مواجه خواهد شد. دکتر مغز و اعصاب یا پلی‌سومنوگرافی (بررسی خواب)، معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی فرد به تشخیص خوابگردی می‌پردازد.
این متخصص، پس از یافتن علت راه رفتن در خواب برای درمان خوابگردی در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان راه‌های درمانی متفاوتی ارائه خواهد داد. بهبود بهداشت خواب، درمان بیماری‌های زمینه‌ای و دارودرمانی در موارد خاص از موثرترین روش‌های درمان راه رفتن در خواب هستند.
با مطالعه این مطلب از مجله پزشکی و سلامتی دکتردکتر، با انواع راه رفتن در خواب همچون خوابگردی ثابت و خوابگردی پیچیده آشنا می‌شوید.
در انتها اگر سوالی درباره درمان خوابگردی و علت ابتلا به آن دارید، در قسمت نظرات بنویسید. کارشناس سلامتی دکتردکتر به آن پاسخ خواهد داد.
خوابگردی یا راه رفتن در خواب چیست؟
خوابگردی یا راه رفتن در خواب (Sleepwalking) یک اختلال خواب است که فرد بدون آگاهی و هشیاری از بستر خود برخواسته و فعالیت‌های مختلفی انجام میدهد؛ گاهی حتی از خانه خارج میشود. این حالت بیشتر در کودکان شایع بوده ولی در بزرگسالان هم رخ میدهد. علت دقیق خوابگردی هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است؛ اما عواملی مانند کمبود خواب، استرس، مصرف الکل و برخی داروها احتمال آن را افزایش می‌دهند.
خوابگردی معمولا در مرحله عمیق خواب، یعنی در چرخه‌های اولیه خواب شبانه اتفاق می‌افتد. این عارضه، به دلیل اختلال در عملکرد بخش‌هایی از مغز ایجاد شده که در کنترل حرکات بدن نقش دارند.
انواع راه رفتن در خواب چیست؟
در خوابگردی، فرد به طور نیمه‌هوشیار به انجام فعالیت‌هایی چون راه رفتن، صحبت کردن یا حتی کارهای پیچیده‌تر دست می‌زند. این وضعیت، انواع و درجات مختلفی دارد که شامل موارد زیر هستند:
خوابگردی ساده
خوابگردی ساده، شایع‌ترین شکل راه رفتن در خواب بوده که معمولا شامل برخاستن از تخت و قدم زدن در اتاق یا خانه است. در این حالت، فرد در حالت نیمه‌هوشیار قرار داشته و عموما پس از بیدار شدن از اتفاقات رخ‌داده در طول خواب هیچ خاطره‌ای ندارد. این نوع خوابگردی، بیشتر در کودکان رایج بوده و در بسیاری از موارد با افزایش سن به‌تدریج کاهش پیدا میکند.
خوابگردی ساده در مرحله خواب عمیق رخ داده و بیشتر در اوایل شب اتفاق می‌افتد. عوامل ژنتیکی، استرس، کم‌خوابی و برخی داروها احتمال بروز این وضعیت را افزایش می‌دهند.
خوابگردی پیچیده
در خوابگردی پیچیده، فرد رفتارهایی پیچیده‌تر از راه رفتن ساده از خود نشان میدهد. این نوع راه رفتن در خواب شامل خوردن، باز کردن درها یا حتی رانندگی هستند. خوابگردی پیچیده خطرات جدی‌تری نسبت به خوابگردی ساده دارد؛ زیرا فرد به دلیل عدم آگاهی از محیط، در معرض آسیب یا خطرات دیگری قرار می‌گیرد. بیدار کردن فرد خوابگرد، در این حالت دشوار و گاهی با واکنش‌های منفی همراه است.
این نوع خوابگردی تحت تاثیر استرس، اضطراب یا حتی سایر اختلالات خواب مانند آپنه خواب، تشدید میشود. توصیه میشود محیط خواب فرد مبتلا به خوابگردی پیچیده امن بوده و اشیای خطرناک دور از دسترس خوابگرد قرار گیرند.
خوابگردی همراه با رفتارهای پرخاشگرانه
خوابگردی همراه با پرخاشگری، یکی از خطرناک‌ترین انواع خوابگردی است؛ زیرا فرد به‌طور غیرارادی رفتارهای پرخاشگرانه یا حتی خشونت‌آمیز از خود نشان خواهد داد. این وضعیت زمانی رخ میدهد که فرد به صورت ناگهانی از خواب عمیق بیدار شده، اما همچنان در حالت خواب‌آلوده باقی مانده است. تلاش برای بیدار کردن فرد در این حالت، منجر به واکنش‌های شدیدتر و حتی آسیب به اطرافیان میشود.
خوابگردی ناشی از مصرف داروها
خوابگردی ناشی از داروها اغلب به دلیل اثرات جانبی برخی داروها همچون زولپیدم از خانواده داروهای خواب‌آور، رخ میدهد. این داروها بر سیستم عصبی مرکزی تاثیر گذاشته و باعث ایجاد فعالیت‌های غیرارادی در حالت خواب می‌شوند. در این حالت، فرد بدون آگاهی کامل از تخت بلند شده و به انجام کارهایی مانند راه رفتن، خوردن یا حتی رانندگی می‌پردازد.
مصرف داروهای افسردگی و داروهای آرامبخش هم می‌توانند باعث تحریک راه رفتن در خواب می‌شوند. در صورت مواجهه با خوابگردی ناشی از مصرف دارو، باید به پزشک مراجعه کرده و درباره کاهش دوز یا تغییر پروتکل‌های درمانی توصیه‌های لازم را دریافت کنید.
علائم راه رفتن در خواب چیست؟
علائم راه رفتن در خواب، مجموعه‌ای از رفتارها است که در حالت خواب عمیق رخ داده و از فعالیت‌های ساده تا پیچیده متفاوت هستند. افرادی که دچار خوابگردی هستند، از تخت بلند شده و گاهی حتی با چشمانی باز اما با نگاهی گنگ و بی‌روح شروع به قدم زدن می‌کنند. گاهی در حالت نشسته، چشم‌های فرد باز می‌ماند؛ اما در پاسخ به اطرافیان واکنشی نشان نمی‌دهد.
در جدول زیر، به شایع‌ترین علائم راه رفتن در خواب اشاره کرده‌ایم:
| علائم خوابگردی | شرح علائم |
| بلند شدن از تخت و راه رفتن | بلند شدن بدون آگاهی از تخت و حرکت کردن در محیط |
| چهره‌ای مات و بی‌حالت | امکان باز بودن چشم‌ها و در ارتباط نبودن با محیط اطراف |
| عدم واکنش به دیگران | عدم پاسخ به صداها و لمس دیگران |
| به‌یاد نیاوردن اتفاقات پس از بیداری | نداشتن هیچ خاطره‌ای از شب گذشته و احساس گیجی و سردرگمی |
| انجام رفتارهای غیرعادی | مانند ادرار کردن در مکان‌های غیرمعمول، غذا خوردن یا حتی رانندگی |
| احتمال آسیب فیزیکی | احتمال وارد کردن آسیب به خود یا دیگران به‌ویژه در مواجهه با اجسام تیز و قرار داشتن نزدیک پله‌ها به دلیل عدم هوشیاری |
برخی دیگر از رفتارهای غیرمعمول خوابگردی شامل صحبت کردن، فریاد زدن، انجام کارهای روزمره مثل لباس پوشیدن یا غذا خوردن است. همچنین، بیدار کردن فرد خوابگرد معمولاً دشوار بوده و گاهی با واکنش‌های تهاجمی همراه است.
راه رفتن در خواب با چشمان باز
راه رفتن در خواب با چشمان باز، یکی از اشکال رایج خوابگردی‌ست که در آن فرد، بیدار و هشیار به‌نظر می‌رسد، اما در واقع در خواب عمیق به سر می‌برد. این افراد معمولا با چشمان باز و ظاهری طبیعی در اطراف خود حرکت کرده و حتی فعالیت‌های پیچیده‌ای مانند باز کردن در یا جابه‌جا کردن اشیا را انجام می‌دهند.
در این حالت، چشم‌ها باز بوده و به نظر می‌رسد فرد در حال مشاهده محیط است؛ اما در واقعیت او هیچ درکی از محیط نداشته و پس از بیداری هیچ خاطره‌ای از فعالیت‌های انجام‌شده به یاد ندارد.
مهم‌ترین علل راه رفتن در خواب
با وجود ناشناخته بودن علت اصلی راه رفتن در خواب، اما چندین عامل فیزیکی و روانی در ایجاد آن نقش دارند. عوامل ژنتیکی یکی از دلایل اصلی خوابگردی به شمار می‌روند؛ به‌طوری‌که اگر یکی از والدین سابقه خوابگردی داشته باشد، احتمال وقوع آن در فرزندان افزایش می‌یابد.
علاوه‌بر عوامل ژنتیکی، عواملی نظیر استرس، کمبود خواب، مصرف برخی داروها و حتی برخی اختلالات مانند بیماری صرع به بروز خوابگردی منجر می‌شوند. در ادامه، به مهم‌ترین عوامل تحریک‌کننده راه رفتن در خواب پرداخته‌ایم:
ژنتیک و سابقه خانوادگی
راه رفتن در خواب اغلب در افرادی رخ میدهد که سابقه خانوادگی این اختلال را دارند. این وابستگی ژنتیکی، مشابه بسیاری از اختلالات خواب، نشان میدهد که عوامل ژنتیکی روی ساختارهای مغزی و الگوهای خواب تأثیر گذاشته و باعث بروز این رفتار می‌شوند.
براساس مقالات منتشر شده در بنیاد ملی خواب آمریکا،
اگر یکی از والدین سابقه خوابگردی داشته باشد، احتمال بروز این اختلال در فرزندان تا 47٪ افزایش می‌یابد و اگر هر دو والد درگیر این اختلال باشند، احتمال وقوع آن در کودکان به حدود 61٪ می‌رسد.
اگرچه علت راه رفتن در خواب هنوز به‌طور کامل شناسایی نشده است، اما تحقیقات نشان می‌دهند که برخی افراد به دلیل ساختار ژنتیکی خود، در خواب به راحتی از حالت خواب عمیق به خواب سبک منتقل شده و به طور ناخواسته شروع به حرکت می‌کنند.
کمبود خواب
کمبود خواب یا محرومیت از خواب کافی امکان راه رفتن در خواب را ایجاد میکند. هنگامی که فرد از خواب کافی محروم میشود، بدن تمایل دارد برای جبران آن، زمان بیشتری را در خواب عمیق سپری کند. این خواب عمیق طولانی‌تر، احتمال بروز اختلالاتی همچون راه رفتن در خواب را افزایش میدهد. داشتن برنامه خواب منظم و کیفیت بالای خواب از بروز چنین اختلالاتی جلوگیری کرده و خواب منظم و عمیق به کاهش موارد خوابگردی کمک خواهد کرد.
استرس و اضطراب
اضطراب و استرس، الگوهای خواب را مختل کرده و باعث بیداری در طول خواب عمیق می‌شوند. شرایطی مانند اضطراب شدید، تجربه ترومای روحی و حتی مشکلات کاری و شخصی سیستم عصبی را تحریک کرده و باعث خوابگردی خواهند شد. سطح بالای استرس با افزایش احتمال راه رفتن در خواب همراه است؛ زیرا این حالت ذهنی باعث شده که فرد در طول خواب به راحتی از خواب عمیق به سطح بیداری ناقص منتقل شود.
مصرف الکل
نوشیدن الکل به‌ویژه در ساعات شبانه بر الگوهای طبیعی خواب تاثیر گذاشته و احتمال بروز راه رفتن در خواب را افزایش میدهد. الکل باعث تغییر در مراحل مختلف خواب شده و فرد را مستعد برانگیختگی‌های غیرطبیعی در مراحل خواب عمیق خواهد کرد. در نتیجه، فرد دچار بیداری ناقص و خوابگردی میشود. همچنین، مطالعات نشان داده‌اند که الکل باعث کاهش کیفیت خواب و تغییر در طول مدت خواب شده و در افرادی که به طور ژنتیکی مستعد خوابگردی هستند، بروز این حالت را افزایش میدهد.
تب و بیماری‌ها
تب و برخی از عفونت‌ها به خصوص در کودکان باعث افزایش بروز خوابگردی می‌شوند. افزایش دمای بدن، الگوهای خواب را مختل کرده و باعث بیداری‌های ناقص در طول خواب عمیق خواهد شد. هنگام مبارزه بدن با عفونت‌ها، سیستم ایمنی با فعال کردن پاسخ‌های برانگیختگی، بروز خوابگردی را به دنبال دارد. علاوهبراین، خستگی ناشی از بیماری‌ها خواب عمیق را طولانی‌تر کند و باعث افزایش احتمال خوابگردی میشود.
برخی داروها
برخی داروهای آرامبخش، خواب‌آور و حتی برخی داروهای ضدافسردگی خوابگردی را تشدید می‌کنند. در اثر مصرف این داروها فرد در طول خواب عمیق به بیداری ناقص دچار شده و اعمال غیرارادی مانند راه رفتن در خواب انجام میدهد. به‌ویژه داروهایی که روی سیستم عصبی مرکزی اثر می‌گذارند، مانند داروهای بنزودیازپین‌ها، این خطر را بیشتر می‌کنند.
اختلالات خواب مانند آپنه انسدادی خواب
در آپنه انسدادی خواب یا وقفه‌های تنفسی در خواب، مجرای تنفسی به‌طور موقت مسدود شده و باعث وقفه‌های تنفسی میشود. این وقفه‌ها، با بیداری‌های ناقص در مراحل خواب عمیق، فرد را مستعد راه رفتن در خواب می‌کنند. افرادی که به آپنه خواب هستند، بیشتر در معرض خوابگردی و انواع اختلال خواب مشابه قرار دارند؛ زیرا هر بار قطع تنفس باعث برانگیختگی ناقص و ایجاد اختلالاتی همچون خوابگردی میشود.
آسیبهای مغزی
آسیبهای مغزی، به‌ویژه آسیبهای وارده به قسمت‌های کنترلی خواب در مغز باعث بروز راه رفتن در خواب می‌شوند. التهاب مغز (آنسفالیت)، صدمات ناشی از ضربه‌های مغزی و حتی شرایطی مانند بیماری‌های تحلیل‌برنده مغز همچون پارکینسون، به‌عنوان عوامل خطر بروز خوابگردی عمل می‌کنند. در این شرایط فرآیندهای طبیعی خواب مختل شده و فرد در حالت بیداری ناقص به رفتارهای غیرعادی دست خواهد زد.
علت راه رفتن کودکان در خواب
علت‌های اصلی راه رفتن در خواب در کودکان و نوجوانان شامل موارد زیر هستند:
- خستگی و کم‌خوابی؛ عامل اصلی تحریک اپیزودهای راه رفتن در خواب
- استرس و اضطراب؛ اختلال در خواب به‌ویژه در دوره‌های چالش‌برانگیز رشد
- عفونت با تب؛ اختلال در خواب عمیق در صورت ابتلا به عفونت‌های تب‌دار
- اختلالات خواب مانند آپنه خواب و سندرم پاهای بی‌قرار؛ وادار کردن فرد به راه رفتن در خواب به دلیل ناپایداری خواب
- ژنتیک؛ در صورت ابتلای یکی از اعضای خانواده به خوابگردی
- مصرف برخی داروها؛ تشدید این وضعیت با مصرف داروهایی نظیر آرام‌بخش‌ها و برخی داروهای روان‌پزشکی
راهکارهای مدیریت انواع اختلال خواب در کودکان همچون راه رفتن در خواب شامل بهبود عادات خواب و کنترل عوامل محرک هستند.
علت راه رفتن در خواب در سالمندان
تغییرات ناشی از بیماری‌های عصبی مانند پارکینسون یا آلزایمر با ایجاد اختلال در چرخه خواب و بیداری باعث خوابگردی سالمندان می‌شوند. مصرف برخی داروها مانند آرام‌بخش‌ها، داروهای ضدافسردگی و حتی داروهای خواب‌آور احتمال راه رفتن در خواب در سالمندان را افزایش می‌دهند.
علاوهبراین، سالمندانی که از اختلالات خواب مانند آپنه خواب رنج می‌برند، بیشتر در معرض خوابگردی هستند؛ زیرا اختلالات تنفسی موجب قطع و وصل شدن خواب عمیق شده و زمینه را برای خوابگردی فراهم میکند.
چگونه خوابگردی تشخیص داده میشود؟
تشخیص خوابگردی معمولا از طریق ارزیابی بالینی و بررسی سابقه خواب فرد انجام میشود. دکتر روانپزشک ابتدا با پرسیدن سؤالاتی درباره الگوی خواب، مدت و تعداد دفعات راه رفتن در خواب و هرگونه عوامل محرک مانند استرس یا مصرف داروها، اطلاعات لازم را جمع‌آوری میکند. همچنین، گاهی از اعضای خانواده خواسته میشود که جزئیات رفتار فرد هنگام خوابگردی را توصیف کنند.
برای بررسی دقیق‌تر و تایید تشخیص، گاهی این متخصص، مطالعه خواب شبانه یا پلی‌سومنوگرافی (Polysomnography) و تست خواب را تجویز خواهد کرد؛ در این روش، عملکرد مغز، حرکات چشم، ضربان قلب و فعالیت عضلات در طول شب ضبط شده تا اختلالات خواب و مراحل مختلف خواب شناسایی شوند. در صورت همراه بودن خوابگردی با علائم غیرعادی، آزمایش‌های تصویربرداری مغزی یا ارزیابی روان‌شناختی هم انجام میشود.
راه رفتن در خواب چه عوارضی دارد؟
عوارض راه رفتن در خواب بسیاری از خطرات فیزیکی و روانی هستند که در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها اشاره کرده‌ایم:
- آسیب جسمانی؛ افزایش احتمال برخورد با موانع یا افتادن از پله‌ها
- افزایش خطر تصادف؛ در اثر رانندگی غیرارادی هنگام خوابگردی
- تداخل در خواب دیگران؛ مختل شدن خواب سایر اعضای خانواده به دلیل حرکات یا صداهای خوابگردی
- عدم تمرکز و خستگی روزانه؛ خستگی و کاهش تمرکز به دلیل قطع شدن خواب عمیق
- رفتارهای نامناسب اجتماعی؛ همچون برخی رفتارهای ناخودآگاه مانند صحبت کردن یا حتی رفتارهای پرخاشگرانه
خوابگردی و راه رفتن در خواب کیفیت خواب را کاهش داده و فرد را مستعد اختلالات خواب میکند.
آیا باید شخص در حال راه رفتن در خواب را بیدار کنیم؟
بیدار کردن فردی که در حال خوابگردی‌ست معمولاً توصیه نمی‌شود؛ زیرا این کار او را سردرگم و دچار اضطراب میکند. افراد خوابگرد معمولا در حالت عمیق خواب هستند و بیدار کردن آن‌ها باعث واکنش‌های شدید یا حتی حالت دفاعی میشود. به‌جای بیدار کردن، باید فرد خوابگرد را به‌آرامی به سمت بستر هدایت کرده و او را از خطرات محیطی دور نگه دارید. با این حال، اگر خوابگردی مکرر یا خطرناک باشد، باید با پزشک درباره انجام اقدامات لازم برای بهبود کیفیت خواب و پیشگیری از خوابگردی مشورت شود.
موثرترین روش‌های درمان راه رفتن در خواب چیست؟
درمان راه رفتن در خواب معمولا بر بهبود کیفیت خواب و کاهش عوامل محرک تمرکز دارد. در ادامه، به کارآمدترین روش‌های درمان خوابگردی پرداخته‌ایم:
- بهبود عادات خواب؛ شامل حفظ یک برنامه منظم خواب، ایجاد محیط خواب آرام و دوری از دستگاه‌های الکترونیکی پیش از خواب
- مدیریت استرس؛ کاهش استرس و اضطراب با تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن و تنفس عمیق
- بیدار کردن برنامه‌ریزی شده؛ بیدار کردن فرد مبتلا به خوابگردی قبل از شروع راه رفتن در خواب
- درمان دارویی؛ در موارد شدید، تجویز داروهای آرامبخش یا ضدافسردگی
- درمان مشکلات زمینه‌ای؛ درمان اختلالاتی همچون آپنه خواب یا سندرم پای بی‌قرار
این روش‌های درمانی بسته به شرایط فردی متفاوت بوده و بهتر است با مشاوره پزشک مناسب‌ترین گزینه را انتخاب کنید.
درمان راه رفتن در خواب کودکان
درمان راه رفتن در خواب کودکان معمولا به روش‌های ساده و غیردارویی محدود میشود؛ چراکه این مشکلات اغلب با رشد کودک خودبه‌خود برطرف خواهد شد. در ادامه، به بهترین روش‌های درمان خوابگردی پرداخته‌ایم:
- برنامه‌ریزی منظم خواب؛ بهبود کیفیت خواب و کاهش احتمال خوابگردی کودک با ایجاد یک برنامه منظم برای خواب، شامل ساعت خواب و بیداری ثابت
- ایجاد محیط خواب آرام؛ با استفاده از نور کم، دمای مناسب اتاق و دوری از وسایل الکترونیکی
- پیشگیری از عوامل تحریک‌کننده؛ همچون مصرف نکردن غذاهای سنگین و دوری از مصرف قند بالا پیش از خواب
- بیدار کردن برنامه‌ریزی شده؛ در صورت خوابگردی کودک به‌طور منظم در ساعت خاص، بیدار کردن او چند دقیقه قبل از آن ساعت برای خارج شدن از چرخه خواب
- مدیریت استرس؛ کاهش استرس از طریق فعالیت‌های آرامش‌بخش مثل مطالعه یک داستان یا تمرینات تنفسی پیش از خواب
اگر خوابگردی کودک باعث ایجاد خطر یا مشکلات جدی شود، بهتر است با پزشک مشورت کنید.
درمان راه رفتن در خواب بزرگسالان
درمان راه رفتن در خواب در بزرگسالان بر پایه شناسایی و کاهش عوامل محرک است. اگر خوابگردی ناشی از استرس، اضطراب یا کم‌خوابی باشد، معمولا با اصلاح عادات خواب و کاهش استرس می‌توان آن را کنترل کرد. بهداشت خواب شامل خواب کافی، اجتناب از مصرف الکل و کافئین قبل از خواب و ایجاد محیط آرام در اتاق خواب، تاثیر زیادی در کاهش این حالت دارد.
گاهی خوابگردی به دلیل اختلالات پزشکی یا مصرف داروهاست. در این شرایط، دکتر مغز و اعصاب احتمالا داروهای آرامبخش یا ضدافسردگی تجویز میکند. همچنین، استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تنفس عمیق یا روش‌های کاهش استرس هم کمک‌کننده است. در موارد شدیدتر، درمان شناختی رفتاری (CBT) و حتی تغییر یا تنظیم داروهای مصرفی موثر هستند.
چگونه خانه را برای افراد خوابگرد ایمن کنیم؟
برای ایمن‌سازی خانه برای افراد مبتلا به خوابگردی، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:
- حذف اشیاء خطرناک؛ کاهش احتمال خطر با برداشتن وسایل تیز یا شکننده مانند گلدان‌های شیشه‌ای یا میزهای دارای لبه‌های تیز از محیط خواب و مسیرهای تردد
- قفل کردن درها و پنجره‌ها؛ قفل کردن درها و پنجره‌ها یا استفاده از قفل‌های ایمنی مخصوص برای جلوگیری از خروج ناخواسته فرد خوابگرد
- نصب حفاظ و نرده در پله‌ها؛ نصب حفاظ‌هایی در بالای پله‌ها برای ممانعت از سقوط احتمالی فرد خوابگرد
- جلوگیری از خوابیدن در تخت‌های دوطبقه؛ افزایش خطر سقوط به‌ویژه برای کودکان خوابگرد
- خاموشی و دوری از دستگاه‌های الکترونیکی؛ به حداقل رساندن استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی در اتاق خواب و خاموش کردن نورهای اضافی
این اقدامات در کاهش خطرات ناشی از راه رفتن در خواب بسیار موثر هستند.
چگونه از خوابگردی پیشگیری کنیم؟
برای پیشگیری از خوابگردی، باید اقداماتی برای بهبود کیفیت خواب و کاهش عوامل تحریک‌کننده انجام داد. در ادامه به مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه برای راه رفتن در خواب اشاره کرده‌ایم:
- رعایت بهداشت خواب؛ ایجاد یک برنامه منظم خواب شامل ساعت‌های ثابت برای خواب و بیداری و اجتناب از خوردن غذای سنگین و نوشیدنی‌های کافئین‌دار در ساعات قبل از خواب
- کاهش استرس و اضطراب؛ تکنیک‌های کاهش استرس مانند مدیتیشن، تمرینات تنفسی و ایجاد روتین آرامش‌بخش قبل از خواب
- اجتناب از الکل و داروهای محرک؛ تشدید خوابگردی بخاطر مصرف الکل و برخی داروها
- بیدار کردن برنامه‌ریزی‌شده؛ بیدار کردن فرد خوابگرد پیش از زمان‌های مشخص و در صورت وجود احتمال خوابگردی
این روش‌های پیشگیرانه به کاهش یا جلوگیری از خوابگردی کمک می‌کنند.
برای درمان راه رفتن در خواب باید به چه دکتری مراجعه کرد؟
برای درمان راه رفتن در خواب، معمولا باید به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کرد؛ زیرا این متخصص با ساختار و عملکرد مغز و ارتباط آن با خواب آشنا است. برای پاسخ به این سوال که روش‌های تشخیص خوابگردی در تخصص مغز و اعصاب چیست، باید گفت دکتر مغز و اعصاب با ارزیابی دقیق عملکرد مغز و انجام آزمایش‌های لازم مانند پلی‌سومنوگرافی (مطالعه خواب)، به شناسایی علت راه رفتن در خواب کمک میکند.
علاوه‌بر متخصص مغز و اعصاب، مراجعه به متخصص خواب هم میتواند مفید باشد. این متخصص با بررسی الگوهای خواب و ارائه راهکارهای بهبود کیفیت خواب، علل محیطی و رفتاری خوابگردی را شناسایی کرده و راهکارهای لازم را ارائه خواهد داد.
اگر برای درمان راه رفتن در خواب به کمک متخصص مغز و اعصاب نیاز دارید، برای دریافت نوبت، از امکان نوبت‌دهی آنلاین این متخصص در سایت دکتردکتر استفاده کنید.
منابع:
hopkinsmedicine.org
nhs.uk
