هنگامی که فردی واکنش آلرژیک دارد، ممکن است علائمی مانند احتقان بینی، عطسه و خارش پوست را تجربه کند. آنتی هیستامین ها می توانند به کاهش این علائم کمک کنند. برای اطلاع از نحوه عملکرد آنتی هیستامین ها و همچنین تفاوت بین آنتی هیستامین های نسل اول، دوم و سوم و عوارض جانبی آنها ادامه مطلب را بخوانید.
آنتی هیستامین ها چه هستند و چگونه کار می کنند؟
زمانی که فرد با یک ماده بی ضرر برخورد می کند که بدن او به عنوان یک پاتوژن مهاجم تعبیر می کند، یک واکنش آلرژیک را تجربه می کند. آلرژن ها موادی هستند که باعث واکنش های آلرژیک می شوند و شامل هر چیزی از پوست حیوانات خانگی و گرده گل گرفته تا پروتئین های خاص موجود در غذاها می شوند.
هنگامی که یک آلرژن وارد بدن شخص می شود یا با پوست او تماس دارد، سلول های سیستم ایمنی هیستامین آزاد می کنند. هیستامین ها به گیرنده های خاصی که روی سلول های موجود در سراسر بدن قرار دارند متصل می شوند.
هنگامی که هیستامین ها به این گیرنده ها متصل می شوند، چندین واکنش آلرژیک معمولی مانند گسترش رگ های خونی و ایجاد انقباض بافت های عضلانی صاف ایجاد می کنند.
آنتی هیستامین ها به نوعی از دارو گفته می شود که علائم آلرژی، بیماری حرکت و برخی علائم سرماخوردگی و آنفولانزا را درمان می کنند. آنتی هیستامین ها گیرنده های هیستامین H1 را مسدود می کنند.
آنتی هیستامین ها چه علائمی را درمان می کنند؟
افراد می توانند از آنتی هیستامین ها برای درمان رینیت آلرژیک که باعث التهاب در بینی می شود، استفاده کنند. آنتی هیستامین ها می توانند طیف گسترده ای از علائم مانند موارد زیر را کاهش دهند:
- احتقان
- عطسه
- آبریزش بینی
- خارش یا آبریزش چشم
- خارش بثورات پوستی
- کهیر
- حالت تهوع
انواع آنتی هیستامین ها
طیف وسیعی از آنتی هیستامین ها موجود است.
نسل اول
آنتی هیستامین های خوراکی نسل اول، از جمله دیفن هیدرامین (بنادریل) و کلرفنیرامین (کلر-تریمتون)، به راحتی از سد خونی مغزی عبور کرده و گیرنده های H1 در سیستم عصبی مرکزی (CNS) را تحت تاثیر قرار می دهند. گیرنده های H1 در CNS به تنظیم چرخه خواب و بیداری بدن کمک می کنند.
آنتی هیستامین های نسل اول خاصیت آرام بخشی دارند. آنتی هیستامین های نسل اول با اتصال به گیرنده های CNS می توانند عملکردهای شناختی و حرکتی را مختل کرده و باعث خواب آلودگی شوند.
سایر عوارض جانبی شدید مرتبط با آنتی هیستامین های نسل اول عبارتند از:
- کیفیت خواب ضعیف
- دهان خشک
- سرگیجه
- فشار خون پایین
- آسیب حاد کبدی
نمونه های دیگر از آنتی هیستامین های نسل اول عبارتند از:
- برومفنیرامین (دیمتان)
- کاربینوکسامین (کلیستین)
- کلماستین (تاویست)
- دوکسیلامین (یونیزم)
- هیدروکسی زین (آتاراکس، ویستاریل)
- پرومتازین (فنرگان)
- تریپرولیدین (تیرافد)
اگرچه چندین نوع از آنتی هیستامین های نسل اول در دسترس هستند، برخی از متخصصان مراقبت های بهداشتی ممکن است آنها را در صورت موجود بودن نسخه جدیدتر توصیه نکنند.
نسل دوم و سوم
آنتی هیستامین های نسل دوم و سوم خاصیت آرام بخشی ندارند. طبق مقاله‌ای در ژورنال موسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی، آنتی هیستامین‌های نسل دوم و سوم کمتر از سد خونی مغزی عبور می‌کنند.
این بدان معنی است که آنها به اندازه انواع نسل اول تأثیر قابل توجهی بر CNS ندارند. استفاده از این آنتی هیستامین ها برای بزرگسالان و کودکان بالای ۱۲ سال بی خطر است. آنتی هیستامین های نسل دوم و سوم ایمن تر و قوی تر از انواع نسل اول هستند.
نمونه هایی از آنتی هیستامین های نسل دوم و سوم عبارتند از:
- بیلاستین (بیلاکستن)
- دسلوراتادین (کلارینکس)
- لوراتادین (کلاریتین)
- فکسوفنادین (آلگرا)
- روپاتادین (روپافین)
آنتی هیستامین های بدون نسخه
مردم می توانند انواع آنتی هیستامین ها را از داروخانه های محلی خود خریداری کنند. آنها در اشکال مختلف مانند قرص، کپسول ژل، اسپری بینی، و قطره چشم در دسترس هستند. انواع آنتی هیستامین های بدون نسخه (OTC) عبارتند از:
- بنادریل
- کلر-تریمتون
- کلاریتین
- آلگرا
- تاویست
- زیرتک
افراد برای تصمیم گیری در مورد اینکه کدام نوع آنتی هیستامین برایشان مناسب است، می توانند با پزشک مشورت کنند.
آنتی هیستامین های تجویزی
برخی از انواع آنتی هیستامین ها فقط با نسخه پزشک مجاز در دسترس هستند. آنتی هیستامین هایی که نیاز به نسخه دارند ممکن است حاوی غلظت بیشتری از مواد فعال نسبت به انواع OTC باشند. سایر آنتی هیستامین ها ممکن است فقط به دلیل خطر عوارض جانبی تجویزی باشند. نمونه هایی از آنتی هیستامین ها که نیاز به نسخه دارند عبارتند از:
- آزلاستین (آستلین، آستپرو،اپتیوار)
- کاربینوکسامین (پالژیک)
- دسلوراتادین (کلارینکس)
- هیدروکسی زین (آتاراکس، ویستاریل)
- لووستیریزین (اکسیزال)
- پرومتازین (فنرگان)
عوارض و خطرات آنتی هیستامین ها
هر کسی که آنتی هیستامین یا هر دارویی مصرف می کند باید برچسب آن را بررسی کند تا ببیند دارو حاوی چه مواد فعالی است تا از خطر مصرف بیش از حد دارو جلوگیری کند. اگر فردی آنتی هیستامین های آرام بخش را بیش از حد مصرف کند، ممکن است دچار ناهنجاری های قلبی یا تشنج شود. اگر مشکوک به مصرف بیش از حد دارو هستید، باید فوراً به دنبال مراقبت پزشکی باشید .
اکثر مردم می توانند با خیال راحت دوزهای پایین OTC یا آنتی هیستامین های تجویزی را برای دوره های کوتاه مصرف کنند. با این حال، آنتی هیستامین ها می توانند عوارض جانبی خفیفی در برخی افراد ایجاد کنند. این عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
عوارض جانبی شدید می تواند شامل موارد زیر باشد:
- کهیر
- بثورات پوستی
- مشکل در تنفس یا بلع
- تورم در صورت، دهان یا گلو
- هذیان
استفاده طولانی مدت از آنتی هیستامین های غیر آرام بخش (نسل دوم و سوم) ممکن است منجر به آسیب خفیف کبدی شود، اگرچه نادر است. با این حال، ترفنادین، که یکی از آنتی هیستامین های مرتبط با آسیب کبدی است، دیگر برای استفاده بالینی در دسترس نیست.
مصرف بیشتر آنتی هیستامین های نسل اول و دوم با دوزهای پایین برای زنان باردار بی خطر است. اما مصرف دوزهای بالای پرومتازین، که یک آنتی هیستامین آرام بخش نسل اول است، ممکن است عوارض جانبی نامطلوبی در دوران بارداری ایجاد کند. زنان باردار باید قبل از مصرف آنتی هیستامین با پزشک خود صحبت کنند. پزشکان می‌توانند دوزهای مناسب را بر اساس علائم و وضعیت سلامتی فرد توصیه کنند.
کلام آخر
اکثر پزشکان استفاده از آنتی هیستامین های نسل دوم یا سوم را برای درمان علائم آلرژی خفیف تا متوسط، از جمله احتقان، آبریزش چشم و خارش پوست توصیه می کنند. مردم هنوز هم می توانند آنتی هیستامین های نسل اول را بدون نسخه بخرند.
با این حال، این آنتی هیستامین ها می توانند باعث خواب آلودگی و آرام بخشی شوند. مردم می توانند بین طیف گسترده ای از آنتی هیستامین ها در داروخانه ها و به صورت آنلاین، آنتی هیستامین مورد نظر خود را انتخاب کنند. والدین و مراقبان ممکن است بخواهند قبل از دادن آنتی هیستامین به کودک خود، به خصوص اگر کودک ۱۲ سال یا کمتر داشته باشد، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنند.
منبع : medicalnewstoday
نکات جالبی را ذکر کردید ممنون از سایت خوبی که دارید.
ممنون از توجهتون