زگیل مقعدی چیست؛ علائم، علت ایجاد و راه های درمان

زگیل های مقعدی زگیل های کوچکی هستند که می توانند در داخل و اطراف مقعد ایجاد شوند. این عارضه کندیلوم آکومیناتا نیز نامیده می شود. زگیل مقعدی نوعی زگیل تناسلی است. در بیشتر موارد، زگیل ها باعث ناراحتی یا درد نمی شوند. با این حال، اگر به اندازه کافی بزرگ شوند، می توانند تحریک کننده شوند و ممکن است خارش یا خونریزی داشته باشند. اگر هیچ علامتی بروز نکند، افراد مبتلا به زگیل مقعدی ممکن است حتی ندانند که دارای این زگیل ها هستند. زگیل مقعدی ممکن است فقط در یک نقطه ایجاد شود یا ممکن است به مرور زمان به قسمت های مختلف دستگاه تناسلی و مقعد گسترش یابد.

علائم زگیل مقعدی چیست؟

زگیل مقعدی در داخل و اطراف ناحیه مقعد یافت می شود. این زگیل ها به صورت برآمدگی های کوچکی شروع می شوند که ممکن است بزرگتر از سر یک سنجاق نباشند یعنی ممکن است آنقدر کوچک باشند که قابل توجه نباشند. آنها می توانند در حین رشد یا زمانی که تعدادی از آنها در کنار هم قرار می گیرند ظاهری شبیه گل کلم پیدا کنند. زگیل ها ممکن است هلویی، زرد، صورتی یا قهوه ای روشن باشند و با رنگ پوست شما ترکیب شوند. زگیل مقعدی اغلب بدون درد یا ناراحتی ایجاد می شود. سایر علائم زگیل مقعدی نادر است اما می تواند شامل خارش، خونریزی یا ترشح از مقعد باشد. همچنین فرد مبتلا به زگیل مقعدی ممکن است احساس کند که در ناحیه مقعد خود دارای توده است.

همزمان با ابتلا به زگیل مقعدی ممکن است زگیل در سایر قسمت های بدن نیز ایجاد شود. زگیل تناسلی در زنان ممکن است روی فرج، واژن یا دهانه رحم ظاهر شود. زگیل تناسلی در مردان می تواند روی آلت تناسلی، کیسه بیضه، ران ها یا کشاله ران ایجاد شود. زگیل همچنین ممکن است روی دهان یا گلوی فرد مبتلا به HPV نیز رشد کند. رابطه دهانی با فردی که زگیل تناسلی دارد یا بوسیدن عمیق فرد مبتلا به زگیل گلو نیز می تواند منجر به عفونت شود.

علت ایجاد زگیل مقعدی چیست؟

زگیل تناسلی، از جمله زگیل مقعد، توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود. HPV یک عفونت مقاربتی است. در افراد جوان، HPV ممکن است خود به خود از بین برود و هیچ علامتی ایجاد نکند. با این حال، ویروس می تواند در بدن باقی بماند و باعث ایجاد زگیل تناسلی شود. برخی از انواع HPV باعث ایجاد زگیل تناسلی می شوند و برخی دیگر ممکن است منجر به سرطان شوند، اما نوعی از HPV که باعث زگیل مقعدی و تناسلی می شود به طور کلی منجر به سرطان نمی شود. HPV به طور کلی از طریق تماس مستقیم با دهان، سکس مقعدی، آلت تناسلی یا واژن فرد مبتلا به HPV از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

همچنین برای گسترش عفونت داشتن آمیزش ضروری نیست و از طریق تماس پوست به پوست نیز قابل انتقال است. حتی اگر زگیل قابل مشاهده نباشد HPV  ممکن است سرایت کند. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، زگیل تناسلی بیشتر از طریق رابطه جنسی مقعدی و واژن منتشر می شود. تقریباً همه مردان و زنانی که از نظر جنسی فعال هستند در مقطعی از زندگی خود به HPV مبتلا می شوند.

چه کسانی در معرض خطر زگیل مقعدی هستند؟

اگرشرایط زیر را دارید در معرض خطر هستید:

• داشتن رابطه جنسی محافظت نشده (از محافظ های مانع مانند کاندوم استفاده نمی کنید)
• چندین شریک جنسی داشته باشید
• رابطه مقعدی داشته باشید
• با فرد مبتلا به HPV رابطه جنسی یا تماس صمیمی داشته باشید
• در سنین پایین رابطه جنسی داشته باشید
• به دلیل بیماری یا دارو سیستم ایمنی ضعیفی داشه باشید

با این حال، حتی اگر فقط یک شریک جنسی داشته باشید نیز، ممکن است به زگیل مقعدی مبتلا شوید.

زگیل مقعدی چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک می تواند زگیل مقعدی را با معاینه بصری تشخیص دهد. برخی از پزشکان در حین معاینه، اسید استیک (سرکه) را روی برجستگی ها اعمال می کنند. این باعث می شود که برجستگی ها سفید شده و بیشتر نمایان شوند. با این حال، برای تشخیص زگیل مقعدی این کار لازم نیست. معاینه زگیل مقعدی شامل یک معاینه داخلی با ابزاری به نام آنوسکوپ برای جستجوی زگیل در داخل کانال مقعدی است. پزشک همچنین ممکن است یک معاینه کامل از ناحیه لگن انجام دهد تا سایر اشکال زگیل تناسلی را جستجو کند. برای زنان، این معاینه می تواند شامل آزمایش پاپ اسمیر باشد. تشخیص را می توان با بیوپسی از زگیل نیز انجام داد. اگر زگیل ها به درمان اولیه پاسخ ندهند، ممکن است برای تایید تشخیص بیوپسی نیز استفاده شود.

زگیل مقعدی چگونه درمان می شود؟

انتخاب درمان به تعداد و محل زگیل، ترجیح بیمار و تجربه پزشک بستگی دارد.

داروهای موضعی

درمان با یک داروی موضعی ممکن است برای زگیل‌هایی که بسیار کوچک و محدود به ناحیه بیرونی مقعد هستند، کافی باشد. در این صورت باید از داروی تجویزی برای زگیل مقعدی استفاده شود. پاک کننده های زگیل بدون نسخه برای استفاده در ناحیه مقعد یا تناسلی در نظر گرفته نشده اند، بنابراین از استفاده از آنها روی زگیل مقعدی خودداری کنید.

برخی از داروها برای درمان زگیل مقعدی توسط پزشک در مطب استفاده می شود. سایر موارد را می توانید خودتان در خانه اعمال کنید.

درمان معمولاً چند هفته یا بیشتر طول می کشد. کرم های موضعی عبارتند از:

•  ایمیکویمود (آلدرا، زیکلارا)
•  پودوفیلوکس(کندیلوکس)
• پودوفیلین (پودوکون)
• اسید تری کلرواستیک (TCA)
• بی کلرواستیک اسید (BCA)

سایر گزینه های درمانی

بسته به شدت و محل زگیل مقعدی ممکن است از گزینه های درمانی دیگر استفاده شود. این درمان ها عبارتند از:

سرما درمانی

در این روش از نیتروژن مایع برای انجماد زگیل ها استفاده می شود. پس از یخ زدن، زگیل ها می ریزند.

الکتروکوتر

در این روش، پزشکان از جریان الکتریکی برای سوزاندن زگیل ها استفاده می کنند.

درمان های لیزری

لیزر درمانی از انرژی منتقل شده از نور شدید استفاده می کند. این تکنیک معمولاً فقط برای موارد دشوار استفاده می شود. اگر زگیل گسترده باشد، درمان ممکن است در مراحل بیشتری انجام شود.  در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی باشد.

گزینه های جراحی

گزینه‌های جراحی ممکن است برای زگیل‌های بزرگ‌تر که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند یا برای زگیل‌های مقعدی که در داخل کانال مقعدی قرار دارند، مؤثرتر باشند. درمان جراحی معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود. این بدان معناست که می توانید در همان روز جراحی به خانه بروید. در طول عمل، جراح از ابزار خاصی برای بریدن زگیل ها استفاده می کند. به احتمال زیاد یک بی حس کننده موضعی به شما داده خواهد شد. اگر تعداد و محل زگیل های مقعدی زیاد باشد، ممکن است به بیهوشی عمومی یا نخاعی نیاز باشد. پس از الکتروکوتر، کرایوتراپی یا درمان جراحی زگیل مقعدی، برای چند روز احساس ناراحتی خواهید داشت. برای کمک به کاهش ناراحتی، پزشک ممکن است داروهای مسکن تجویز کند. توانایی شما برای کار یا انجام فعالیت های عادی بستگی به میزان پیشرفت درمان دارد.

چشم انداز بلند مدت زگیل مقعدی چیست؟

زگیل مقعدی تهدید کننده زندگی نیست و در بیشتر موارد به سرطان تبدیل نمی شود. با این حال، HPV می تواند در بدن باقی بماند و باعث عود زگیل مقعدی شود. برای پیگیری درمان، قرار ملاقات های بعدی را با پزشک خود برنامه ریزی کنید. این امر به ویژه در سه ماه اول پس از درمان مهم است.

چگونه می توان از زگیل مقعدی پیشگیری کرد؟

آزمایش HPV به طور معمول توصیه نمی شود، اما واکسن HPV در دسترس است و می توان آن را تا سن 45 سالگی به افراد تزریق کرد. CDCT توصیه می کند که افراد در سن 11 یا 12 سالگی برای HPV واکسینه شوند تا قبل از قرار گرفتن در معرض ویروس از طریق فعالیت جنسی، در برابر ویروس مصون باشند.

راه های دیگر برای کمک به جلوگیری از انتقال HPV و زگیل مقعدی عبارتند از:

• پرهیز از تماس جنسی
• استفاده از روش‌های بازدارنده مانند کاندوم
• محدود کردن تعداد شرکای جنسی

با این حال، روش‌های بازدارنده به طور کامل از HPV محافظت نمی‌کنند و ممکن است تنها با یک شریک جنسی نیز به HPV مبتلا شوید.

نتیجه گیری

زگیل مقعدی می تواند ناراحت کننده و در موارد نادر دردناک باشد، اما قابل درمان است. اگر فکر می کنید زگیل مقعدی دارید، اولین قدم شما باید مراجعه به پزشک باشد. آنها می توانند شما را معاینه کنند، بیماری را تشخیص داده و برنامه درمانی را که ممکن است برای شما بهترین باشد، توصیه کنند.

منبع : healthline