ریبوفلاوین یا ویتامین B2 جزو ویتامین های گروه ب است. این ویتامین به طور گسترده ای در غذاهای گیاهی و حیوانی از جمله شیر، گوشت، تخم مرغ، آجیل، آرد غنی شده و سبزیجات سبز یافت می شود. ویتامین B2 محلول در آب است. دلیل انتخاب نام ریبوفلاوین رنگ زرد این ویتامین به دلیل وجود حلقه فلاوینی در ساختار آن، است.
ریبوفلاوین در بسیاری از فرآیندهای بدن نقش دارد و برای رشد مناسب پوست، پوشش دستگاه گوارش، سلول های خونی و عملکرد مغز مورد نیاز است.
مردم معمولاً از ریبوفلاوین برای جلوگیری از کمبود ریبوفلاوین، همچنین برای میگرن و سطوح بالای هموسیستئین در خون استفاده می کنند. این ویتامین برای آکنه، گرفتگی عضلات و برخی از شرایط دیگر نیز استفاده می شود.
موارد استفاده ویتامین B2
کمبود ریبوفلاوین (آریبوفلاوینوز)
مصرف خوراکی ریبوفلاوین می تواند سطوح ریبوفلاوین را در بدن افزایش دهد و به درمان و پیشگیری از کمبود ریبوفلاوین کمک کند.
سطوح بالای هموسیستئین در خون (هیپرهموسیستئینمی)
مصرف ریبوفلاوین خوراکی به مدت 12 هفته باعث کاهش سطح هموسیستئین تا 40 درصد در برخی از افراد با یک نوع ژن خاص می شود.
میگرن
به نظر می رسد مصرف دوز بالای ریبوفلاوین از طریق خوراکی تعداد و شدت سردردهای میگرنی را در بزرگسالان کاهش می دهد. اما معلوم نیست به کودکان نیز دز این مورد کمک می کند یا خیر.
علاقه به استفاده از ریبوفلاوین برای تعدادی از اهداف دیگر وجود دارد، اما اطلاعات قابل اعتماد کافی برای گفتن اینکه آیا ممکن است مفید باشد یا خیر وجود ندارد.
نشانه های کمبود ویتامین B2:
پرخوری یا بی اشتهایی: تقریبا یک سوم از افرادی که دچار پرخوری عصبی و یا بی اشتهایی می باشند، به کمبود ویتامین B2 دچار هستند و مصرف این ویتامین همراه با سایر ویتامین های گروه ب به بهبود این موارد کمک می کند.
سر درد: طبق تحقیقات صورت گرفته، با مصرف مکمل های ویتامین ب2 تا 50% از شدت سردرد در افرادی که به میگرن مبتلا هستند، کاسته می شود. احتمال داده می شود یکی از علت های میگرن نیز کمبود این ویتامین باشد.
همچنین کمبود ویتامین B2 مشکلاتی نظیر تورم گلو و زبان، ضعف، ترک پوست مانند ترک در گوشه های دهان، درماتیت، تاری دید و کم خونی را به همراه دارد.
افرادی که در معرض کمبود ویتامین B2 قرار دارند:
- افراد مسن و مبتلایان به بیماری های مزمن
- کسانی که نوشیدنی های الکلی می نوشند.
- افرادی که فعالیت بدنی زیاد و تعریق دارند.
توجه داشته باشید که ویتامین B2 به مقدار کافی در مواد غذایی یافت می شود و معمولا خیلی نیاز به مکمل وجود ندارد. همچنین این ویتامین به همراه دیگر ویتامین های گروه ب در بکمپلکس ها، مخمر آبجو و مولتی ویتامین ها وجود دارد.
عوارض جانبی ویتامین B2
در صورت مصرف خوراکی: ریبوفلاوین در دوزهای تا 400 میلی گرم در روز احتمالاً برای اکثر افراد بی خطر است. در برخی از افراد، ریبوفلاوین می تواند باعث شود ادرار به رنگ زرد روشن تبدیل شود. همچنین ممکن است باعث حالت تهوع شود.
اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه
بارداری و شیردهی: ریبوفلاوین در صورت مصرف در مقادیری که معمولاً در غذاها یافت می شود، احتمالاً بی خطر است. مقدار توصیه شده مصرف روزانه 1.4 میلی گرم در دوران بارداری و 1.6 میلی گرم در روز در دوران شیردهی است.
کودکان: ریبوفلاوین زمانی که در مقادیری که معمولاً در غذاها یافت می شود مصرف شود احتمالاً برای اکثر کودکان بی خطر است.
بیماری کبد: جذب ریبوفلاوین در افراد مبتلا به بیماری های کبد کاهش می یابد.
تداخلات دارویی ویتامین B2
آنتی بیوتیک ها (آنتی بیوتیک های تتراسایکلین) با ریبوفلاوین تداخل دارند.
ریبوفلاوین ممکن است میزان تتراسایکلین هایی را که بدن می تواند جذب کند کاهش دهد. مصرف ریبوفلاوین همراه با تتراسایکلین ها ممکن است اثرات تتراسایکلین ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، ریبوفلاوین را 2 ساعت قبل یا 4 ساعت بعد از مصرف تتراسایکلین مصرف کنید.
بهترین دوز مصرفی ویتامین B2
ریبوفلاوین یک ماده مغذی مهم است که در بسیاری از غذاها یافت می شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، مقدار توصیه شده رژیم غذایی (RDA) نامیده می شود. برای مردان بالغ، RDA 1.3 میلی گرم در روز و برای زنان بالغ، RDA 1.1 میلی گرم در روز است. در دوران بارداری، RDA 1.4 میلی گرم و در دوران شیردهی، RDA 1.6 میلی گرم است. مقادیر توصیه شده برای کودکان به سن آن ها بستگی دارد.
ریبوفلاوین در مکمل ها نیز موجود است. مصرف مکمل های ریبوفلاوین همراه با غذا میزان جذب بدن را افزایش می دهد. با پزشک خود صحبت کنید تا بدانید چه دوزی می تواند برای یک بیماری خاص بهترین میزان باشد.
منبع: webmd.com
