سندرم کمپارتمان چیست؛ انواع، علائم و درمان

سندرم کمپارتمان‌ وضعیتی جدی است و زمانی رخ می دهد که فشار زیادی در داخل محفظه عضلانی وجود داشته باشد.

محفظه ها دسته‌ای از بافت ماهیچه ای، رگ های خونی و اعصاب در بازوها و پاها هستند که توسط یک غشای بسیار قوی به نام فاسیا احاطه شده اند. فاسیا منبسط نمی شود، بنابراین تورم در یک محفظه می تواند منجر به افزایش فشار داخل محفظه شود. این وضعیت منجر به آسیب به عضلات، عروق خونی و اعصاب داخل محفظه می شود.

افزایش فشار می تواند جریان خون را به محفظه قطع کند. این حالت می تواند منجر به از دست دادن اکسیژن به بافت ها (ایسکمی) و مرگ سلولی (نکروز) شود.

علل آسیب به کمپارتمان های عضلانی

سندرم کمپارتمان می تواند زمانی ایجاد شود که خونریزی یا تورم در یک محفظه وجود داشته باشد. این حالت می تواند باعث ایجاد فشار در داخل محفظه شود و از جریان خون جلوگیری کند. این وضعیت در صورت عدم درمان می تواند باعث آسیب دائمی شود، زیرا ماهیچه ها و اعصاب مواد مغذی و اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند. عدم درمان این بیماری ممکن است منجر به قطع عضو گردد.

انواع سندرم کمپارتمان

سندروم کمپارتمان، دو نوع حاد و مزمن دارد که اکثر اوقات به دلیل عادات همیشگی فرد ایجاد می شود. گاهی برخی ورزش ها باعث ایجاد این عارضه می شوند. سندروم کمپارتمان مزمن خطر کمتری نسبت به سندروم کمپارتمان حاد دارد.

سندرم کمپارتمان حاد

این نوع از سندرم کمپارتمان معمولاً پس از تجربه یک آسیب جدی رخ می دهد. در موارد نادر، ممکن است پس از یک آسیب جزئی نیز ایجاد شود. به عنوان مثال، ممکن است پس از برخوردن به مشکلات زیر به سندرم کمپارتمان حاد مبتلا شوید:

• پس از شکستگی استخوان
• پس از آسیبی که دست یا پای شما را له کرده باشد.
• در نتیجه یک عضله که به شدت کبود شده باشد.
• پس از استفاده گچ یا بانداژ تنگ
• پس از مصرف زیاد الکل یا مواد مخدر

سندرم کمپارتمان مزمن (فعالیتی)

ورزش، به خصوص زمانی که شامل حرکت های تکراری باشد، می تواند باعث این شکل از سندرم کمپارتمان شود. این بیماری بیشتر در افراد زیر 40 سال رخ می دهد، اما فرد می تواند در هر سنی به آن مبتلا شود.

اگر فعالیت هایی مانند شنا، بازی تنیس یا دویدن انجام می‌دهید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سندرم کمپارتمان مزمن هستید. تمرینات شدید یا مکرر نیز می تواند احتمال خطر را افزایش دهد.

ارتباط قطعی بین ورزش و سندرم کمپارتمان مزمن هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

شناخت علائم سندرم کمپارتمان

سندرم کمپارتمان حاد

شایع ترین علامت سندرم کمپارتمان حاد درد شدیدی است که پس از بالا نگه داشتن ناحیه آسیب دیده یا مصرف دارو بهبود نمی یابد. پا یا بازو ممکن است هنگام کشش یا استفاده از عضله آسیب دیده بدتر شود. علائم دیگر ممکن است شامل احساس سفتی در عضله یا سوزن سوزن شدن یا سوزش در پوست اطراف ناحیه آسیب دیده باشد. علائم سندرم کمپارتمان حاد پیشرفته می تواند شامل بی حسی یا فلج باشد. این حالت معمولاً نشانه آسیب دائمی است.

سندرم کمپارتمان مزمن

درد یا گرفتگی در هنگام ورزش شایع ترین علامت سندرم کمپارتمان مزمن است. پس از توقف ورزش، درد یا گرفتگی معمولاً در عرض 30 دقیقه از بین می رود. اگر به فعالیتی که باعث این عارضه می شود ادامه دهید، درد ممکن است برای دوره های طولانی تری ادامه یابد.

علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بروز مشکل در حرکت دادن پا، بازو یا ناحیه آسیب دیده
• بی حسی
• برآمدگی قابل توجه در عضله آسیب دیده

عوارض طولانی مدت

سندرم کمپارتمان حاد

سندرم کمپارتمان حاد نیاز به مراقبت فوری پزشکی برای کاهش فشار دارد. آسیب دائمی به عضلات و اعصاب می تواند در عرض چند ساعت ایجاد شود. لازم است بدانید این یک وضعیت اورژانسی است و در صورت عدم رسیدگی فوری ممکن است نیاز به قطع عضو داشته باشد.

سندرم کمپارتمان مزمن

سندرم کمپارتمان مزمن به عنوان یک وضعیت اورژانسی در نظر گرفته نمی شود، اما اگر علائمی را تجربه کردید، باید به پزشک خود اطلاع دهید. وقتی درد دارید سعی کنید ورزش نکنید، زیرا می تواند باعث آسیب دائمی به عضلات، رگ های خونی و اعصاب شما شود.

آزمایشات و تشخیص سندرم کمپارتمان

پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی برای بررسی علائم سندرم کمپارتمان حاد یا مزمن انجام می دهد. آنها ممکن است ناحیه آسیب دیده را فشار دهند تا شدت درد مشخص شود. همچنین ممکن است پزشک متخصص، از فشارسنج با سوزن وصل شده برای اندازه گیری میزان فشار در محفظه استفاده کند. این اندازه گیری باید در حالی انجام شود که شما در حال انجام فعالیتی هستید که باعث آسیب به پا یا بازویتان می شود.

گزینه های درمانی سندرم کمپارتمان

سندرم کمپارتمان حاد

جراحی تنها گزینه درمانی برای این نوع سندرم کمپارتمان است. این فرآیند شامل باز کردن فاسیا برای کاهش فشار در محفظه است. در موارد شدید، پزشک باید قبل از بستن محل برش صبر کند تا تورم کاهش یابد و برخی از این زخم ها نیاز به پیوند پوست دارند.

اگر به دلیل گچ گیری یا بانداژ سفت دچار این عارضه شده اید، مواد باید برداشته یا شل شوند.

سندرم کمپارتمان مزمن

پزشک ممکن است ابتدا روش های درمانی غیرجراحی را توصیه کند، از جمله:

• فیزیوتراپی برای کشش عضله
• داروی ضد التهاب
• تغییر نوع سطحی که روی آن ورزش می کنید
• انجام فعالیت های کم تاثیر به عنوان بخشی از برنامه تمرینی خود
• بالا بردن اندام
• استراحت پس از فعالیت یا تغییر فعالیت
• استفاده از کمپرس یخ بعد از فعالیت

اگر این روش ها جواب نداد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. معمولاً جراحی برای درمان سندرم کمپارتمان مزمن مؤثرتر از روش‌های غیرجراحی است.

منبع : webmd