چرا موهای زیرپوستی داریم و برای درمان موی زیر پوستی چه کنیم؟

موی زیرپوستی یک مساله آزاردهنده برای بسیاری از افراد هستند که می توانند علاوه بر آسیب هایی مانند قرمزی و التهاب آن ناحیه از پوست، ظاهر ناخوشایندی نیز به آن بدهند. بسیاری از افراد از روش های متفاوتی برای اپیلاسیون و حذف موهای زائد خود استفاده می کنند اما به نظر شما کدام یک از این روش ها برای از بین بردن موهای زیرپوستی مناسب تر هستند و کدام یک باعث تشدید این عارضه می شوند؟ با دکتردکتر در این مقاله همراه باشید تا به بررسی علل به وجود آمدن موهای زیرپوستی و راه های درمان آن بپردازیم.

موی زیرپوستی چیست؟

گاهی اوقات موهای روی پوست بدن بعد از رشد نمی توانند لایه میانی پوست را سوراخ کرده و از آن خارج شوند و نوک آنها به سمت داخل پوست فرو می رود و به همان سمت رشد می کند. در این صورت موهای زیرپوستی به وجود می آیند که در اصطلاح علمی به این عارضه پسودوفولیکولیت گفته می شود.

همچنین در بعضی مواقع سلول های مرده پوست می توانند فولیکول مو را مسدود کنند و در نتیجه موها مجبور می شوند تا به جای اینکه به سمت بالا و بیرون بروند، در زیر پوست رشد کنند. این عارضه در کسانی که موهای ضخیم یا فر دارند بیشتر به وجود می آید زیرا موهای مجعد و فر زمانی که کوتاه می شوند نوک تیزی پیدا می کنند و در صورت کوتاهی خیلی زیاد، انتهای تیز مو به داخل پوست فرو می رود و آن را سوراخ کرده و در زیر پوست رشد می کند.

موهای زیرپوستی معمولا به صورت جوش زیرپوستی چرکی قرمز بروز می کنند که در بسیاری اوقات دردناک هم هستند و با خارشی آزاردهنده تبدیل به یک معضل می شوند. نفوذ باکتری ها و ویروس ها به بستری که مو زیر پوست ایجاد کرده است باعث می شود درست مانند یک آکنه، این محل تبدیل به محلی عفونی همراه با چرک و التهاب شود و ظاهری ناخوشایند به پوست بدهد. موهای زیرپوستی معمولا در نواحی از پوست که بیشتر موزدایی می شوند، بروز می کنند مانند زیر بغل، روی گونه ها، پشت لب، پاها، دست ها و روی اندام های تناسلی.

علل رشد موهای زیرپوستی

علت‌های رایج ایجاد موی زیرپوستی عبارتند از:

شیو کردن موها به صورت برعکس

افرادی که برای اپیلاسیون موها از تیغ و ژیلت استفاده می کنند در بیشتر مواقع برای شیو عمیق تر، ژیلت را برعکس جهت رشد موها روی پوست خود حرکت می دهند و این کار باعث افزایش رشد موهای زیرپوستی و جوش صورت می شود زیرا نیرویی که در اثر اپیلاسیون به ریشه مو وارد می‌شود، منجر به رویش موهای ضعیف تر شده و توانایی موها برای خروج از پوست را تضعیف می کند.

تجمع سلول‌های مرده روی پوست

به طور میانگین روزانه بین 30 تا 40 هزار سلول پوست جدید ایجاد می شود و جایگزین سلول های قبلی می گردد. به طور طبیعی در این فرآیند جایگزینی، سلول های مرده خود به خود از بین می روند اما ممکن است مقداری از آنها روی سطح پوست باقی بمانند که در این صورت پوست، ظاهری کدر و تیره  پیدا می کند و پوسته پوسته می شود. خارش، جوش و آکنه و موهای زیرپوستی هم اتفاقات ناخوشایندی هستند که به دنبال باقی ماندن سلول های مرده روی پوست، ظاهر زیبا را تهدید می نمایند.

موی مجعد و فر

هر کسی ممکن است مدتی پس از شروع به اپیلاسیون نمودن موها درگیر موهای زیرپوستی شود اما این عارضه در کسانی که به صورت طبیعی دارای موهای ضخیم و مجعد هستند، بیشتر دیده می شود زیرا این موها قدرت بیشتری برای برگشت به داخل پوست دارند و پس از رشد به دلیل فر بودن، دوباره به سمت پوست بازمی گردند.

هورمون‌های جنسی

سطوح بالای هورمون های جنسی در افراد باعث می شود تا موهای زائد بیشتری روی پوست آنها رشد کند و این مساله می تواند بیش از دیگران، آنها را در معرض موهای زیرپوستی و جوش هورمونی قرار دهد.

چگونه از بروز موهای زیرپوستی پیشگیری کنیم؟

برای جلوگیری از رشد موهای زیرپوستی کارهای بسیار ساده و راحتی می توان انجام داد که عبارتند از:

• عدم استفاده از تیغ و ژیلت برای اپیلاسیون.
• چرب نگه داشتن پوست با استفاده از لوسیون های بدن و یا روغن های طبیعی مانند روغن نارگیل، زیتون، جوجوبا و عصاره اسطوخودوس.
• استفاده از مرطوب کننده های مناسب برای پوست صورت.
• انجام لایه برداری پوست و پاکسازی به صورت مرتب که آسان ترین روش آن استفاده از لیف در حمام است.
• تمیز نگه داشتن سطح پوست و جلوگیری از ورود میکروب ها به لایه های میانی.
• استفاده از مرطوب کننده مناسب پوست، بعد از اپیلاسیون.

درمان موی زیرپوستی

در اغلب اوقات، موهای زیرپوستی به خودی خود از بین می روند اما در صورت باقی ماندن در زیر پوست باعث ایجاد عفونت و چرکی شدن و آبسه می شوند که علاوه بر ظاهر ناخوشایند، می تواند همراه با درد نیز باشند. در این صورت می توانید ابتدا محل مورد نظر را کمپرس گرم کنید تا التهاب آن کمتر و روزنه های پوستی باز شوند سپس با کمی فشار، موی زیر پوست را بیرون بیاورید. اما اگر با این کارها نتوانستید از شر موی زیرپوستی راحت شوید و موی زیرپوستی تبدیل به آبسه و جوش کیستی شده بود باید به پزشک مراجعه کنید تا با یک سوزن استریل یک برش کوچک در پوست ایجاد نماید تا موی زیرپوستی آزاد شود.

اگر استفاده از سوزن و فشار برای شما ناخوشایند است می توانید از داروهایی که حاوی اسید سالیسیلیک هستند، به صورت موضعی استفاده کنید زیرا این داروها التهاب پوست را کاهش داده و باعث می شوند تا موها در مسیر صحیح خود قرار بگیرند و پس از چند روز از زیر پوست خارج شوند. لیزردرمانی نیز روش مناسبی برای رهایی همیشگی از شر موهای زیرپوستی است که باید توسط پزشک پوست صورت پذیرد.

در درمان انواع مشکلات پوستی مراجعه به متخصص پوست، اهمیت بسیار زیادی پیدا می‌کند. برای این که با حوزه تخصصی دکتر پوست آشنا شوید، توصیه می‌کنیم تا مطلب تخصص پوست و مو چیست مجله دکتردکتر را مطالعه کنید.

برای درمان موهای زیرپوستی که تبدیل به جوش های چرکی شده اند می توانید از داروهای زیر بهره ببرید.

• داروهای استروئیدی: برای کاهش تورم و سوزش روی پوست مورد استفاده قرار می گیرد.
• رتینوئیدها: برای حذف سلول‌های مرده پوست و کاهش تغییرات رنگدانه‌ای پوست که می‌تواند بر اثر موهای زیر پوستی ایجاد شود، مورد استفاده قرار می گیرد.
• آنتی بیوتیک ها: که هم به صورت خوراکی و هم به صورت پماد موضعی می توانند مورد استفاده قرار گیرند.

خطر کیست مویی یا پیلونیدال در کمین افرادی که موی زیرپوستی دارند

کیست پیلونیدال یک کیست در انتهای دنبالچه است که اغلب عفونی می شود و باعث ایجاد آبسه می گردد. این عارضه در مردان جوانی که شغل آنها به صورتی است که زمان زیادی را در روز به حالت نشسته هستند، بسیار شایع تر از زنان و افراد میانسال و سالخورده است. این کیست ها می توانند در اثر جمع شدن مو زیر پوست یا ضربه ایجاد شوند و علائمی مانند چرک، تب، تورم و التهاب، قرمزی و درد را به همراه داشته باشند.

اکثر پزشکان احتمال می دهند که موهای زیر پوستی دلیل اصلی به وجود آمدن کیست مویی یا همان کیست پیلونیدال است. برای درمان کیست های پیلونیدال از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. کمپرس گرم و کرم های موبر نیز می توانند اقدامات موثری برای درمان این عارضه باشند اما در موارد حاد، عمل جراحی برای تخلیه این کیست، توسط پزشک جراح عمومی توصیه می شود.