عفونت قارچی پای ورزشکار که به آن کچلی پا نیز می گویند، یک عفونت قارچی مسری است که پوست پا را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین می تواند به ناخن های پا و دست ها نیز سرایت کند. به این دلیل که معمولاً در ورزشکاران دیده می شود عفونت قارچی پای ورزشکار نامیده می شود. این عفونت جدی نیست، اما گاهی اوقات درمان آن سخت است. اگر دیابت دارید یا سیستم ایمنی ضعیفی دارید و مشکوک به بیماری عفونت پای ورزشکار هستید، باید فورا با پزشک خود تماس بگیرید.
چه چیزی باعث ایجاد عفونت قارچی پای ورزشکار می شود؟
عفونت قارچی پای ورزشکار زمانی رخ می دهد که قارچ کچلی روی پا رشد کند. ممکن است این قارچ را از طریق تماس مستقیم با یک فرد آلوده یا با لمس سطوح آلوده به قارچ بگیرید. این قارچ در محیط های گرم و مرطوب رشد می کند. معمولاً در دوش‌ها، کف اتاق‌های رختکن و اطراف استخرها یافت می‌شود.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به عفونت قارچی پای ورزشکار هستند؟
هر کسی ممکن است به عفونت پای ورزشکار مبتلا شود، اما برخی رفتارها خطر ابتلا را افزایش می دهد. عواملی که خطر ابتلا به بیماری پای ورزشکار را افزایش می دهند عبارتند از:
- بازدید از اماکن عمومی با پای برهنه، به ویژه اتاق‌های رختکن، دوش‌ها و استخرهای شنا
- به اشتراک گذاشتن جوراب، کفش یا حوله با فرد مبتلا
- پوشیدن کفش های تنگ و بسته
- خیس نگه داشتن پاها برای مدت طولانی
- پاهای عرق کرده
- داشتن آسیب جزئی روی پوست یا ناخن پا
علائم بیماری عفونت قارچی پای ورزشکار چیست؟
علائم احتمالی عفونت پای ورزشکار عبارتند از:
- خارش، سوزش و سوزش بین انگشتان پا یا کف پا
- ایجاد تاول هایی روی پاها که خارش دارند
- ترک خوردگی و کنده شدن پوست روی پاها، معمولاً بین انگشتان پا و کف پا
- خشکی پوست کف پا یا کناره های پا
- پوست خراش خورده و آسیب دیده روی پاها
- تغییر رنگ، ضخیم و شکننده شدن ناخن های پا
- داشتن ناخن های پایی که از بستر ناخن جدا می شوند
عفونت قارچی پای ورزشکار چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک ممکن است عفونت قارچی پای ورزشکار را از روی علائم تشخیص دهد. یا اگر پزشک مطمئن نباشد که عفونت قارچی باعث علائم شما شده است، ممکن است آزمایش پوستی را تجویز کند. معاینه هیدروکسید پتاسیم ضایعات پوستی رایج ترین آزمایش برای تشخیص است. پزشک ناحیه کوچکی از پوست آلوده را می تراشد و آن را در هیدروکسید پتاسیم قرار می دهد. KOH سلول‌های طبیعی را از بین می‌برد و سلول‌های قارچی را دست نخورده باقی می‌گذارد، بنابراین به راحتی زیر میکروسکوپ قابل مشاهده هستند.
عفونت قارچی پای ورزشکار چگونه درمان می شود؟
عفونت قارچی پای ورزشکار اغلب با داروهای ضد قارچ موضعی بدون نسخه (OTC) قابل درمان است. اگر داروهای OTC عفونت را درمان نکنند، پزشک ممکن است داروهای ضد قارچی موضعی یا خوراکی تجویز کند. همچنین ممکن است درمان های خانگی را برای کمک به رفع عفونت توصیه کند.
داروهای OTC
نمونه داروهای ضد قارچ موضعی OTC از جمله موارد زیر وجود دارند:
- میکونازول (دزنکس)
- تربینافین (لامیسیل)
- کلوتریمازول (لوتریمین AF )
- بوتنافین (لوتریمین اولترا)
- تولنفتات (تیناکتین)
داروهای تجویزی
برخی از داروهای تجویزی که ممکن است پزشک برای درمان عفونت قارچی پای ورزشکار تجویز کند عبارتند از:
- کلوتریمازول یا میکونازول موضعی قوی با نسخه
- داروهای ضد قارچ خوراکی مانند ایتراکونازول (اسپورانوکس)، فلوکونازول (دیفلوکان)، یا تربینافین (لامیزیل) قوی با نسخه
- داروهای استروئیدی موضعی برای کاهش التهاب دردناک
- آنتی بیوتیک های خوراکی در صورتی که عفونت های باکتریایی به دلیل پوست خام و تاول ایجاد شود
مراقبت در منزل
پزشک ممکن است توصیه کند پاهای خود را در آب نمک یا سرکه رقیق قرار دهید تا به خشک شدن تاول ها کمک کنید.
درمان جایگزین
روغن درخت چای به عنوان یک درمان جایگزین برای درمان عفونت قارچی پای ورزشکار با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است. مطالعه ای در سال 2002 گزارش داد که محلول 50 درصدی روغن درخت چای به طور مؤثری عفونت پای ورزشکار را در 64 درصد شرکت کنندگان در آزمایش، درمان می کند. از پزشک خود بپرسید که آیا محلول روغن درخت چای می تواند به عفونت قارچی شما کمک کند یا خیر. روغن درخت چای می تواند در برخی افراد باعث درماتیت تماسی شود.
عوارض عفونت قارچی پای ورزشکار
عفونت قارچی پای ورزشکار در برخی موارد می تواند منجر به عوارض شود. عوارض خفیف شامل واکنش آلرژیک به قارچ است که می تواند منجر به تاول در پا یا دست شود. همچنین امکان بازگشت عفونت قارچی پس از درمان وجود دارد. اگر عفونت باکتریایی ثانویه ایجاد شود، می تواند عوارض شدیدتری داشته باشد. در این صورت ممکن است پای شما متورم، دردناک و داغ باشد. چرک، ترشح و تب علائم اضافی عفونت باکتریایی هستند. همچنین ممکن است این عفونت باکتریایی به سیستم لنفاوی سرایت کند وعفونت پوستی منجر به عفونت سیستم لنفاوی یا غدد لنفاوی شود.
چشم انداز بلند مدت
عفونت قارچی پای ورزشکار می تواند خفیف یا شدید باشد. برخی به سرعت از بین می روند و برخی دیگر برای مدت طولانی دوام می آورند. عفونت پای ورزشکار عموماً به درمان ضد قارچی پاسخ خوبی می دهد. با این حال، گاهی اوقات عفونت های قارچی به سختی از بین می روند. در این موارد درمان طولانی مدت با داروهای ضد قارچ ممکن است برای جلوگیری از عود عفونت پای ورزشکار ضروری باشد.
روش های پیشگیری از عفونت قارچی پای ورزشکار
چندین اقدام وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از عفونت پای ورزشکار انجام دهید:
- هر روز پاهای خود را با آب و صابون بشویید و به خصوص بین انگشتان پا را کاملا خشک کنید.
- جوراب ها، ملافه ها و حوله ها را در آب با دمای 140 درجه فارنهایت (60 درجه سانتیگراد) یا بالاتر بشویید. ترکیب شستشو جوراب ها و عمل به توصیه‌های ضد قارچ در بیشتر موارد عفونت را درمان می کند. می توانید کفش های خود را با استفاده از دستمال های ضدعفونی کننده (مانند دستمال مرطوب) یا اسپری ضدعفونی کنید.
- پودر ضد قارچ را هر روز روی پاهای خود بپاشید.
- جوراب، کفش یا حوله را با دیگران به اشتراک نگذارید.
- در دوش های عمومی، اطراف استخرهای عمومی و سایر مکان های عمومی صندل بپوشید.
- جوراب هایی بپوشید که از الیاف قابل تنفس مانند پنبه یا پشم ساخته شده باشند یا از نوعی الیاف مصنوعی ساخته شده باشند که رطوبت را از پوست دور می کند.
- وقتی پاهایتان عرق می کند جوراب هایتان را عوض کنید.
- هنگامی که در خانه هستید، پای برهنه پاهای خود را در معرض هوا قرار دهید.
- کفش های ساخته شده از مواد قابل تنفس و هواپذیر بپوشید.
- بین دو جفت کفش، هر جفت را یک روز در میان بپوشید، تا کفش‌هایتان بین استفاده خشک شوند. در نظر داشته باشید رطوبت به قارچ اجازه می دهد تا به رشد خود ادامه دهد.
منبع : healthline
