ویتامین B1 (تیامین) در بسیاری از غذاها یافت می شود و برای درمان تیامین کم، بری بری، برخی بیماری های عصبی و سندرم ورنیک کورساکوف (WKS) استفاده می شود. این ویتامین در بدن ما ذخیره نمی شود و دریافت آن از طریق رژیم غذایی اهمیت دارد. ویتامین B1 از ویتامین های محلول در آب است.
بدن ما برای استفاده صحیح از کربوهیدرات ها به تیامین نیاز دارد. همچنین تیامین به حفظ عملکرد صحیح اعصاب کمک می کند. تیامین در غذاهایی مانند مخمر، غلات، حبوبات، آجیل و گوشت یافت می شود. اغلب در ترکیب با سایر ویتامین های B استفاده می شود و در بسیاری از محصولات کمپلکس ویتامین B یافت می شود.
ویتامین B1 یا تیامین هچنین دارای نقش ضد استرسی، افزایش توانایی مغز و کمک به عملکرد صحیح قلب است.
افرادی که بیماری های مربوط به سطوح پایین تیامین، از جمله بری بری و التهاب اعصاب (نوریت) دارند، تیامین مصرف می کنند.
همچنین برای مشکلات گوارشی، درد عصب دیابتی، بیماری های قلبی و سایر شرایط نیز استفاده می شود.
موارد استفاده و اثربخشی ویتامین B1
کمبود تیامین
مصرف خوراکی تیامین به پیشگیری و درمان کمبود تیامین کمک می کند.
سندرم ورنیک کورساکوف (یک اختلال مغزی ناشی از سطوح پایین تیامین)
مصرف تیامین به کاهش خطر و علائم سندرم ورنیک کورساکوف(WKS) که مربوط به سطوح پایین تیامین است، کمک می کند.
دردهای قاعدگی
به نظر می رسد مصرف خوراکی تیامین باعث کاهش درد قاعدگی در نوجوانان و دختران جوان می شود.
مصرف ویتامین B1 احتمالاً برای موارد زیر خیلی موثر نیست:
جراحی برای بهبود جریان خون به قلب
تیامین نتایج جراحی را بهبود نمی بخشد.
دفع پشه
مصرف خوراکی تیامین کمکی به دفع پشه نمی کند.
عفونت خون (سپسیس)
دادن تیامین به صورت وریدی، به تنهایی یا همراه با ویتامین C و داروی هیدروکورتیزون، خطر مرگ یا مدت بستری در بیمارستان را در افراد مبتلا به سپسیس کاهش نمی دهد.
علاقه به استفاده از تیامین برای تعدادی از اهداف دیگر وجود دارد، اما اطلاعات قابل اعتماد کافی برای گفتن اینکه آیا ممکن است مفید باشد یا خیر وجود ندارد.
نشانه های کمبود ویتامین B1
کمبود این ویتامین منجر به بی اشتهایی، یبوست و سوء هاضمه می شود. زودرنجی، عصبی شدن و تنش های عصبی نیز از نشانه های کمبود این ویتامین است.
همچنین از دیگر عوارض کمبود ویتامین B1 در بدن اضطراب، بالا رفتن میزان ضربان قلب و سرعت نبض است. تب، حالت تهوع و لاغری همراه با نشانه های پوستی از دیگر عوارض کمبود این ویتامین است.
ضعف و سنگینی پاها همراه با احساس سوزن سوزن شدن نیز از نشانه های دیگر است.
اگر کمبود شدید باشد، بی‌حسی پوست، فلج و بری بری مشاهده می‌شود که با اختلالات عصبی شدید همراه است.
اثرات جانبی
در صورت مصرف خوراکی: تیامین معمولاً در رژیم غذایی مصرف می شود و در صورت مصرف در مقادیر مناسب احتمالاً بی خطر است.
اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه
بارداری و شیردهی: تیامین در صورت مصرف خوراکی به عنوان بخشی از رژیم غذایی احتمالاً بی خطر است. اطلاعات قابل اعتماد کافی برای دانستن اینکه آیا استفاده از دوزهای بالاتر در دوران بارداری و شیردهی بی خطر است یا خیر وجود ندارد.
کودکان: تیامین در صورت مصرف خوراکی به عنوان بخشی از رژیم غذایی احتمالاً بی خطر است. اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطلاع از بی خطر بودن دوزهای بالاتر یا عوارض جانبی آن وجود ندارد.
اختلال مصرف الکل: افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل اغلب سطوح پایینی از تیامین دارند و ممکن است به مکمل های تیامین نیاز داشته باشند. درد عصبی ناشی از اختلال مصرف الکل زمانی که سطح تیامین پایین باشد، بدتر می شود.
همودیالیز: افرادی که تحت درمان های همودیالیز قرار می گیرند ممکن است سطح تیامین پایینی داشته باشند و ممکن است به مکمل های تیامین نیاز داشته باشند.
بیماری کبد: افراد مبتلا به بیماری مزمن کبدی اغلب سطوح پایینی از تیامین دارند و ممکن است به مکمل های تیامین نیاز داشته باشند.
تداخلات دارویی
در حال حاضر هیچ اطلاعاتی در مورد تداخلات تیامین در دست نیست.
بهترین دوز مصرف
تیامین یک ماده مغذی مهم است. در بسیاری از غذاها از جمله غلات، لوبیا، آجیل و گوشت یافت می شود.
مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، مقدار توصیه شده رژیم غذایی (RDA) نامیده می شود. برای مردان بالغ، RDA 1.2 میلی گرم در روز است. برای زنان بالغ 18 ساله، RDA روزانه 1 میلی گرم است. برای زنان بالغ 19 سال و بالاتر، RDA 1.1 میلی گرم در روز است. RDA در دوران بارداری و شیردهی 1.4 میلی گرم در روز است. مقادیر توصیه شده برای کودکان به سن آن ها بستگی دارد. با پزشک خود صحبت کنید تا بدانید چه دوزی می تواند برای یک بیماری خاص بهترین گزینه باشد.
منبع: webmd
