اعتیاد به الکل (الکلیسم) چیست؛ علائم، تشخیص و درمان

الکلیسم که امروزه به عنوان اختلال مصرف الکل شناخته می شود، وضعیتی است که در آن فرد تمایل یا نیاز فیزیکی به مصرف الکل دارد، حتی اگر این مصرف تأثیر منفی بر زندگی او داشته باشد. در گذشته، به فردی که این بیماری را داشت، “الکلی” می گفتند. با این حال امروزه، این لقب به عنوان یک برچسب غیر مفید و منفی دیده می شود. امروزه متخصصان بهداشت می گویند که فرد دارای اختلال مصرف الکل (AUD) است. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، در سراسر جهان، سالانه 3.3 میلیون مورد مرگ و میر ناشی از مصرف مضر الکل است.

تعریف

مؤسسه ملی سوء مصرف الکل و الکلیسم (NIAAA) اختلال مصرف الکل را به عنوان “توانایی اختلال در توقف یا کنترل مصرف الکل علیرغم پیامدهای نامطلوب اجتماعی، شغلی یا سلامتی” توصیف می کند. فرد مبتلا به این وضعیت نمی داند چه زمانی یا چگونه نوشیدن الکل را ترک کند. آنها زمان زیادی را صرف فکر کردن در مورد الکل می کنند و نمی توانند میزان مصرف خود را کنترل کنند، حتی اگر این مصرف باعث ایجاد مشکلات جدی در خانه، محل کار و مالی شود. مصرف بیش از حد یا نامناسب الکل لزوماً با وابستگی به الکل یکی نیست. مصرف متوسط ​​الکل به طور کلی هیچ آسیب روانی یا جسمی ایجاد نمی کند. با این حال، اگر فردی که از نوشیدنی اجتماعی لذت می برد، مصرف خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهد یا به طور منظم بیش از مقدار توصیه شده مصرف کند، ممکن است در نهایت AUD  ایجاد شود.

علائم اعتیاد به الکل

فردی که به مقدار بیش از حد الکل می نوشد، اغلب اولین کسی نیست که متوجه این موضوع می شود. برخی از علائم و نشانه های AUD عبارتند از:

• نوشیدن به تنهایی یا مخفیانه
• عدم توانایی محدود کردن میزان مصرف الکل
• سیاه رفتن چشم و ناتوانی در به خاطر سپردن زمان
• داشتن آیین خاص و عصبانی شدن اگر شخص دیگری در مورد این آیین ها نظر بدهد، مثلاً قبل، حین، یا بعد از غذا یا بعد از کار نوشیدنی بنوشد.
• از دست دادن علاقه به سرگرمی هایی که قبلاً از آنها لذت می بردند
• احساس میل به نوشیدن
• احساس تحریک پذیری هنگام نزدیک شدن به زمان نوشیدن الکل، به خصوص اگر الکل در دسترس نباشد
• ذخیره الکل در مکان های نامحتمل
• خوردن نوشیدنی برای داشتن حس خوب
• داشتن مشکلاتی در روابط، قانون، امور مالی یا کاری که ناشی از نوشیدن الکل است
• نیاز به الکل بیشتری برای احساس اثرگذاری آن
• احساس تهوع، عرق کردن، یا لرزش هنگام عدم مصرف الکل

برخی از افراد برخی از این علائم و نشانه ها را تجربه می کنند اما به الکل وابسته نیستند. مصرف الکل زمانی مشکل ساز می شود که بر سایر فعالیت ها ارجحیت داشته باشد. ایجاد وابستگی ممکن است چندین سال طول بکشد. مشکلات مرتبط با وابستگی به الکل گسترده است. اثرات آن می تواند جسمی، روانی و اجتماعی باشد.

علل الکلیسم

ایجاد وابستگی به الکل می تواند از چند سال تا چند دهه طول بکشد. برای برخی از افرادی که به ویژه آسیب پذیر هستند، ممکن است در عرض چند ماه اتفاق بیفتد. با گذشت زمان، مصرف منظم الکل می تواند تعادل موارد زیر را مختل کند:

گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز

گلوتامات

GABA (گابا) تکانشگری را کنترل می کند و گلوتامات سیستم عصبی را تحریک می کند. سطح دوپامین در مغز پس از مصرف الکل افزایش می یابد. سطوح دوپامین ممکن است تجربه نوشیدن را لذت بخش تر کند. در درازمدت یا میان مدت، نوشیدن بیش از حد الکل می تواند به میزان قابل توجهی سطح این مواد شیمیایی مغز را تغییر دهد. این باعث می شود بدن برای داشتن احساس خوب و اجتناب از احساس بد، هوس الکل کند.

عوامل خطر احتمالی

برخی از عوامل خطر نیز ممکن است با نوشیدن بیش از حد الکل مرتبط باشند.

ژن ها: برخی از عوامل ژنتیکی خاص ممکن است برخی افراد را بیشتر در معرض ابتلا به الکل و مواد دیگر قرار دهند یعنی ممکن است سابقه خانوادگی وجود داشته باشد.

سن اولین نوشیدنی الکلی: یک مطالعه نشان داده است که افرادی که قبل از سن 15 سالگی شروع به نوشیدن الکل می‌کنند، احتمالاً در آینده در زندگی با الکل مشکل دارند.

دسترسی آسان: به نظر می رسد ارتباطی بین دسترسی آسان به الکل مانند قیمت ارزان  و سوء مصرف الکل و مرگ و میر ناشی از الکل وجود دارد. یک مطالعه کاهش قابل توجهی در مرگ و میر ناشی از مصرف الکل پس از افزایش مالیات الکل توسط یکی از ایالت ها ثبت کرد. این اثر تقریباً دو تا چهار برابر سایر استراتژی‌های پیشگیری، مانند برنامه‌های مدرسه یا کمپین‌های رسانه‌ای است.

استرس: برخی از هورمون های استرس با سوء مصرف الکل مرتبط هستند. اگر سطح استرس و اضطراب بالا باشد، ممکن است فرد برای از بین بردن این آشفتگی، الکل مصرف کند.

نوشیدن الکل توسط دوستان: افرادی که دوستانشان به طور منظم یا بیش از حد مشروب می نوشند، احتمال بیشتری دارد که بیش از حد الکل بنوشند. این امر در نهایت می تواند منجر به مشکلات مربوط به الکل شود.

اعتماد به نفس پایین: احتمال دارد کسانی که اعتماد به نفس پایینی دارند، بیش از حد الکل مصرف کنند.

افسردگی: افراد مبتلا به افسردگی ممکن است عمدا یا ناخواسته از الکل به عنوان وسیله ای برای خود درمانی استفاده کنند. از سوی دیگر، مصرف بیش از حد الکل ممکن است خطر افسردگی را به جای کاهش آن افزایش دهد.

رسانه و تبلیغات: در برخی از کشورها، الکل به عنوان یک فعالیت پر زرق و برق، دنیوی و جالب به تصویر کشیده می شود. تبلیغات الکل و پوشش رسانه ای آن ممکن است با انتقال این پیام که نوشیدن بیش از حد الکل قابل قبول است، خطر را افزایش دهد.

چگونه بدن الکل را پردازش (متابولیسم) می کند؟

افرادی که برای رسیدن به اثر دلخواه به الکل نسبتاً بیشتری نیاز دارند، در معرض خطر بالاتری برای ایجاد مشکلات سلامتی مرتبط با الکل هستند.

تشخیص اعتیاد به الکل

معیارهای تشخیص اختلال نوشیدن الکل شامل داشتن یک الگوی مصرف است که منجر به اختلال یا ناراحتی قابل توجهی می شود. حداقل سه مورد از معیارهای زیر باید در 12 ماه گذشته وجود داشته باشد:

تحمل الکل: فرد برای احساس مستی به مقدار زیادی الکل نیاز دارد. با این حال، زمانی که کبد آسیب دیده باشد و نتواند الکل را به خوبی متابولیزه کند، ممکن است این تحمل کاهش یابد. آسیب به سیستم عصبی مرکزی نیز ممکن است سطح تحمل را کاهش دهد

علائم ترک: هنگامی که فرد از الکل خودداری می کند یا مصرف آن را کاهش می دهد، دچار لرزش، بی خوابی، حالت تهوع یا اضطراب می شود. بنابراین ممکن است برای اجتناب از این علائم بیشتر بنوشد.

فراتر از مقاصد: فرد میزان الکل بیشتری یا در مدت زمان طولانی‌تری از آنچه در نظر داشت، می‌نوشد.

تلاش های ناموفق برای کاهش: فرد به طور مداوم در تلاش است تا مصرف الکل را کاهش دهد اما موفق نمی شود. آنها ممکن است تمایل مداوم به کاهش مصرف داشته باشند.

زمان مصرف شده: فرد زمان زیادی را صرف تهیه، استفاده یا بهبودی از مصرف الکل می کند.

کناره‌گیری: فرد از فعالیت‌های تفریحی، اجتماعی یا شغلی که قبلاً در آن شرکت می‌کرده، کناره‌گیری می‌کند.

پایداری: فرد به مصرف الکل ادامه می دهد، حتی اگر می داند که از نظر جسمی و روانی به او آسیب می رساند.

برخی از علائم و نشانه های سوء مصرف الکل ممکن است به دلیل شرایط دیگری باشد. برای مثال افزایش سن می تواند منجر به مشکلات حافظه و زمین خوردن شود. یک فرد ممکن است در مورد یک بیماری پزشکی مانند مشکل گوارشی به پزشک مراجعه کند و به میزان مصرف الکل خود اشاره نکند.

این امر می تواند تشخیص را برای پزشک دشوار کند. اگر پزشک مشکوک باشد که الکل مشکل ساز است، می تواند یک سری سوالات بپرسد. اگر بیمار به روش خاصی پاسخ دهد، پزشک ممکن است از یک پرسشنامه استاندارد برای کسب اطلاعات بیشتر استفاده کند.

تست اعتیاد به الکل

آزمایش خون فقط می تواند مصرف اخیر الکل را نشان دهد. پزشکان از این طریق نمی توانند تشخیص دهند که آیا یک فرد برای مدت طولانی مشروب زیاد مصرف کرده است یا خیر. اگر آزمایش خون نشان دهد که اندازه گلبول های قرمز افزایش یافته است، می تواند نشانه ای از سوء مصرف طولانی مدت الکل باشد.

کربوهیدرات کمبود ترانسفرین (CDT) یک آزمایش خون است که به تشخیص مصرف زیاد الکل کمک می کند. سایر آزمایش‌ها می‌توانند نشان دهند که آیا کبد آسیب دیده است و یا در مردان کاهش سطح تستوسترون اتفاق افتاده است یا خیر. هر دوی اینها ممکن است نشان دهنده مصرف مزمن الکل باشد.

با این حال، غربالگری با یک پرسشنامه مناسب به عنوان ابزاری موثر برای رسیدن به یک تشخیص دقیق دیده می شود. بسیاری از افرادی که مقادیر ناسالم الکل مصرف می کنند انکار می کنند که الکل برای آنها مشکل ایجاد می کند. همچنین ممکن است تمایل داشته باشند میزان نوشیدنی خود را به حداقل برسانند. صحبت با اعضای خانواده می تواند به پزشک در درک وضعیت کمک کند، اما آنها برای انجام این کار به اجازه افراد نیاز دارند.

عوارض اعتیاد به الکل

نوشیدن الکل معمولا در ابتدا انرژی فرد را بالا می برد. با این حال، فردی که برای مدت طولانی مقادیر ناسالم الکل مصرف کرده است، احتمالاً هنگام نوشیدن دچار آرامش می شود. این به این دلیل است که الکل سیستم عصبی را تحت فشار قرار می دهد.

همچنین ممکن است قوه تشخیص فرد را ضعیف کند. الکل می تواند قید و بند ها را کاهش دهد و افکار، احساسات و رفتار عمومی مصرف کننده را تغییر دهد.

نوشیدن منظم و زیاد الکل می تواند به طور جدی بر توانایی فرد در هماهنگی عضلات و صحبت کردن صحیح تأثیر بگذارد.

نوشیدن زیاد الکل می تواند منجر به کما شود.

در نهایت، نوشیدن زیاد مشروبات الکلی ممکن است حداقل یکی از مشکلات زیر را ایجاد کند:

خستگی: فرد بیشتر اوقات احساس خستگی می کند.

از دست دادن حافظه: الکل به ویژه بر حافظه کوتاه مدت تأثیر می گذارد.

ماهیچه های چشم: ماهیچه های چشم می توانند به طور قابل توجهی ضعیف تر شوند.

بیماری های کبدی: احتمال ابتلا به هپاتیت و سیروز کبدی که یک وضعیت غیرقابل برگشت و پیشرونده است، بیشتر است.

عوارض گوارشی: گاستریت یا آسیب پانکراس ممکن است رخ دهد. این مشکلات توانایی بدن برای هضم غذا، جذب برخی ویتامین‌ها و تولید هورمون‌هایی را که متابولیسم را تنظیم می‌کنند، تضعیف می‌کنند.

فشار خون بالا: نوشیدن زیاد الکل به طور منظم ممکن است فشار خون را افزایش دهد.

مشکلات قلبی: خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی (عضله قلب آسیب دیده)، نارسایی قلبی و سکته مغزی بیشتر است.

دیابت: خطر ابتلا به دیابت نوع 2 زیاد است و افراد مبتلا به دیابت در صورتی که به طور منظم بیش از حد توصیه شده الکل مصرف کنند، احتمال عوارض زیادی خواهند داشت. الکل از آزاد شدن گلوکز از کبد جلوگیری می کند و در نتیجه هیپوگلیسمی ایجاد می کند. اگر فرد مبتلا به دیابت از انسولین برای کاهش سطح قند خون خود استفاده می کند، هیپوگلیسمی می تواند عواقب جدی داشته باشد.

قاعدگی: مصرف زیاد الکل می تواند قاعدگی را متوقف یا مختل کند.

اختلال نعوظ: ممکن است مشکلاتی برای نعوظ یا حفظ آن وجود داشته باشد.

سندرم جنین الکلی: مصرف الکل در دوران بارداری خطر نقص مادرزادی را افزایش می دهد. نوزاد ممکن است سر کوچک، مشکلات قلبی، کوتاهی پلک و مشکلات رشدی و شناختی داشته باشد.

نازک شدن استخوان ها: الکل در تولید استخوان جدید اختلال ایجاد می کند و منجر به نازک شدن استخوان ها و افزایش خطر شکستگی می شود.

مشکلات سیستم عصبی: ممکن است بی حسی در اندام ها، زوال عقل و تفکر گیج یا اختلال به وجود بیاید.

سرطان: خطر ابتلا به چندین سرطان از جمله سرطان دهان، مری، کبد، کولون، رکتوم، سینه، پروستات و حلق بیشتر است.

 تصادفات: احتمال صدمات ناشی از سقوط، تصادفات جاده ای و غیره بیشتر است.

آزار خانگی: الکل عامل اصلی کتک زدن همسر، کودک آزاری و درگیری با همسایگان است.

مشکلات کار یا مدرسه: مشکلات شغلی یا تحصیلی و بیکاری اغلب مرتبط با الکل است.

خودکشی: میزان خودکشی در میان افرادی که به الکل وابستگی دارند یا الکل را به طور نامناسب مصرف می کنند بیشتر از افرادی است که این کار را نمی کنند.

بیماری روانی: استفاده زیاد از الکل خطر ابتلا به بیماری های روانی را افزایش می دهد و می تواند بیماری های روانی موجود را بدتر کند.

مشکلات قانونی: افرادی که مشروبات الکلی مصرف می کنند در مقایسه با بقیه مردم به طور قابل توجهی بیشتر در دادگاه یا زندان دیده می شوند.

درمان اعتیاد به الکل

اولین قدم به سوی بهبودی این است که بیان کنید مشکل وابستگی به الکل وجود دارد. قدم بعدی کمک گرفتن است. دریافت کمک از طیف وسیعی از گروه های پشتیبانی و خدمات حرفه ای در دسترس است. موارد زیر گزینه های درمانی شناخته شده برای اعتیاد به الکل هستند:

خودتان این کار را انجام دهید: برخی از افرادی که مشکل الکل دارند بدون اینکه به دنبال کمک حرفه ای باشند، می توانند نوشیدنی خود را کاهش دهند یا خودداری کنند. در این موارد اطلاعات رایگان در وب سایت ها منبع قابل اعتماد موجود است و کتاب های خودیاری را می توان به صورت آنلاین خریداری کرد.

مشاوره: یک مشاور واجد شرایط می تواند به فرد کمک کند مشکلات خود را در میان بگذارد و سپس برنامه ای برای مقابله با نوشیدن الکل طراحی کند. درمان شناختی رفتاری (CBT) معمولا برای درمان وابستگی به الکل استفاده می شود.

درمان مشکلات زمینه ای: ممکن است مشکلاتی در عزت نفس، استرس، اضطراب، افسردگی یا سایر جنبه های سلامت روان وجود داشته باشد. درمان این مشکلات نیز مهم است، زیرا می توانند خطرات ناشی از الکل را افزایش دهند. مسائل رایج مرتبط با الکل، مانند فشار خون بالا، بیماری های کبدی و احتمالاً بیماری های قلبی نیز باید درمان شوند.

برنامه‌های اقامتی: این برنامه‌ها می‌توانند کمک حرفه‌ای افراد متخصص، درمان فردی یا گروهی، گروه‌های حمایتی، آموزش، مشارکت خانواده، فعالیت درمانی و مجموعه‌ای از استراتژی‌ها را برای درمان سوء مصرف الکل ارائه دهند. دور بودن فیزیکی از دسترسی به وسوسه برای برخی افراد مفید است.

دارویی که باعث واکنش شدید به الکل می شود: آنتابوس (دی سولفیرام) هنگامی که فردی الکل مصرف می کند واکنش شدیدی از جمله تهوع، گرگرفتگی، استفراغ و سردرد ایجاد می کند. این یک عامل بازدارنده است، اما اجبار به نوشیدن را درمان نمی کند یا مشکل را در دراز مدت حل نمی کند.

داروهای هوس: نالترکسون (ReVia) ممکن است به کاهش میل به نوشیدن کمک کند. کمپرال ممکن است به کاهش هوس کمک کند.

سم زدایی: داروها می توانند از علائم ترک (آشفتگی روانی ناشی از الکل یا DTs ) که ممکن است پس از ترک ایجاد شود، جلوگیری کنند. درمان معمولاً 4 تا 7 روز طول می کشد. کلردیازپوکساید، یک داروی بنزودیازپین است و اغلب برای سم زدایی استفاده می شود.

پرهیز: برخی افراد سم زدایی را با موفقیت انجام می دهند، اما بلافاصله بعد یا مدتی بعد دوباره شروع به نوشیدن می کنند. دسترسی به مشاوره، کمک پزشکی، گروه های حمایتی و حمایت خانواده می تواند به فرد کمک کند تا با گذشت زمان از مصرف الکل اجتناب کند.

الکلی های گمنام: الکلی های گمنام یک انجمن بین المللی از مردان و زنانی است که با مشکلات الکلی مواجه شده اند. این انجمن خود حمایت گر، چند نژادی، غیرسیاسی و تقریباً در همه جا در دسترس است و هیچ شرایط سنی یا تحصیلی وجود ندارد. همچنین عضویت برای هر کسی که می خواهد نوشیدنی را متوقف کند آزاد است.

منبع : medicalnewstoday