علائم، علل و درمان های لوسمی سلول مویی

لوسمی سلول مویی نوعی سرطان خون است. این نوع سرطان در بافت‌های تشکیل دهنده ی خون، مانند مغز استخوان، یا در سلول‌های سیستم ایمنی شروع می‌شود. لوسمی سلول مویی تقریباً 2 درصد از همه لوسمی ها را تشکیل می دهد و در مردان شایع تر از زنان است.همچنین این بیماری در افراد مسن شایع تر است. این بیماری نوع نادر لوسمی است که در آن مغز استخوان مقدار زیادی از یک نوع گلبول سفید به نام سلول های B را تولید می کند.

این سلول‌های B غیرطبیعی به سلول‌های سالم تبدیل نمی‌شوند، بلکه به سلول‌های مضری تبدیل می‌شوند که به سلول‌های لوسمی معروف هستند. سلول‌های لوسمی می‌توانند در خون یا مغز استخوان انباشته شوند و فضا سلول‌های سالم را اشغال کنند. این امر ممکن است سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و بدن را مستعد ابتلا به عفونت، کم خونی و خونریزی کند. نام “مویی” از شکل ظاهری سلول های سرطان خون در زیر میکروسکوپ، که شبیه به مو هستند گرفته شده است.

علائم لوسمی سلول مویی

لوسمی سلول مویی به کندی پیشرفت می کند. ممکن است فرد در مراحل اولیه بیماری علائم کمی داشته باشد یا هیچ علامتی نداشته باشد. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، شامل یک یا چند مورد از موارد زیر هستند:

  • عفونت های مکرر
  • تب
  • تنگی نفس
  • خستگی یا ضعف
  • درد استخوان، به ویژه در زیر دنده ها
  • کبودی های آسان
  • خونریزی آسان
  • بزرگ شدن کبد یا طحال
  • تعریق بیش از حد، به خصوص در شب
  • توده هایی در گردن، زیر بغل، معده یا کشاله ران که بدون درد هستند
  • کاهش وزن بدون دلیل مشخص

علل لوسمی سلول مویی

علل لوسمی سلول مویی به طور کامل شناخته نشده است. پزشکان فکر می کنند که جهشی به نام V600E در یک ژن خاص مسئول بیشتر موارد لوسمی سلول مویی است. این ژن، ژن BRAF است. خطر ابتلا به این بیماری در مردان و افراد مسن بیشتر است.

تشخیص لوسمی سلول مویی

پزشک بر اساس معاینات فیزیکی، سوالات پزشکی و آزمایشاتی که خون و سلول های مغز استخوان فرد را بررسی می کند، لوسمی سلول مویی را تشخیص می دهد.

معاینه بدنی

معاینه عمومی بدن برای بررسی سلامت جسمی کلی فرد از نظر علائم یا نشانه های غیر معمول انجام می شود. این معاینه ممکن است شامل جستجو برای یافتن توده ها یا تورم هایی باشد که می تواند غدد لنفاوی بزرگ شده یا طحال و کبد بزرگ شده را نشان دهد.

تاریخچه پزشکی

تاریخچه پزشکی جمع آوری اطلاعات در مورد عادات سلامتی فرد، بیماری های گذشته و درمان است.

شمارش کامل خون (CBC)

نمونه ای از خون برای اندازه گیری موارد مختلف زیر جمع آوری و بررسی می شود:

  • مقدار گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها
  • مقدار هموگلوبین متصل به گلبول های قرمز
  • هماتوکریت، که نسبت نمونه ای است که از گلبول های قرمز تشکیل شده است

آزمایشات شیمیایی خون

این آزمایش ها شامل تجزیه و تحلیل یک نمونه خون برای اندازه گیری سطوح مواد خاصی که توسط اندام ها و بافت ها در جریان خون آزاد می شوند، می باشند. مقدار زیاد یا کم و غیرمعمول این مواد می تواند نشانه بیماری باشد.

اسمیر خون جانبی

این آزمایش بررسی نمونه خون فرد در زیر میکروسکوپ برای بررسی تغییرات در شکل سلول های خونی و ظاهر مویی است. پزشکان همچنین میزان و نوع گلبول های سفید و تعداد پلاکت ها را بررسی می کنند.

آسپیراسیون مغز استخوان یا بیوپسی

این آزمایش جمع آوری نمونه کوچکی از مغز استخوان، خون یا استخوان فرد با وارد کردن یک سوزن توخالی در استخوان ناحیه لگن یا سینه است. سپس این نمونه در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد تا سلول های سرطان خون مویی را جستجو و سلول های خونی سالم را ردیابی کند.

تجزیه و تحلیل سیتوژنتیک

این آزمایش شامل تجزیه و تحلیل سلول های بافتی در زیر میکروسکوپ برای جستجوی ناهنجاری های ژنتیکی است.

ایمونوفنوتایپینگ

ایمونوفنوتایپینگ تجزیه و تحلیل نشانگرها روی سطح سلول های خون یا مغز استخوان است. پزشکان این سلول‌ها را با سلول‌های سالم سیستم ایمنی مقایسه می‌کنند تا مشخص کنند که چه نوع سلولی هستند.

فلوسایتومتری

در این آزمایش نمونه خون برای تخمین تعداد سلول ها و درصد سلول های زنده موجود در آن بررسی می شود. نمونه همچنین می‌تواند ویژگی‌های دیگر سلول‌ها از جمله اندازه، شکل و وجود نشانگرهای تومور را در سطح سلول نشان دهد. برای این آزمایش، سلول ها با رنگ فلورسنت رنگ آمیزی شده و در یک مایع معلق می شوند. با عبور یک پرتو نور از سلول ها، پزشک می تواند ویژگی های آنها را از طریق پراکندگی نور سلول ها شناسایی کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن

این آزمایش شامل ساخت چندین تصویر اشعه ایکس، از زوایای مختلف، از نواحی خاص بدن است. ممکن است گاهی اوقات یک رنگ بلعیده شده یا در رگ های فرد تزریق شود تا پزشک بتواند اندام ها و بافت ها را واضح تر ببیند. ممکن است برای بررسی غدد لنفاوی متورم یا طحال متورم، سی تی اسکن از قفسه سینه، شکم یا لگن انجام شود.

تست جهش ژن

این تست نمونه خون یا مغز استخوان را برای جستجوی جهش در ژن BRAF بررسی می کند. این ژن در حدود 80 تا 90 درصد افراد مبتلا به لوسمی سلول مویی جهش یافته است.

لوسمی سلول مویی

درمان های لوسمی سلول مویی

لوسمی سلول مویی به کندی پیشرفت می کند و بنابراین برخی از افراد سال ها بدون درمان نیز زنده می مانند. هنگامی که درمان ضروری است، گزینه های درمانی می تواند به عوامل مختلفی مانند موارد زیر بستگی داشته باشد:

  • سرطان خون تا چه حد توسعه یافته است
  • نسبت سلول های سرطانی به سلول های سالم خون در خون و مغز استخوان
  • وجود طحال متورم
  • وجود علائم یا نشانه های سرطان خون، مانند عفونت
  • بازگشت سرطان خون پس از درمان قبلی
  • سن فرد، سطح آمادگی جسمانی و وضعیت سلامت عمومی

برای افراد مبتلا به لوسمی سلول مویی انواع مختلفی از درمان در دسترس است. این موارد شامل درمان های استاندارد مورد استفاده در عمل بالینی و درمان هایی است که در آزمایشات بالینی مورد مطالعه قرار می گیرند. در اینجا پنج نوع مختلف از درمان های استانداردی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرند آورده شده است.

1.انتظار آگاهانه

این وضعیت شامل نظارت دقیق بر وضعیت فرد برای مشاهده علائم یا علائم جدید قبل از تصمیم گیری برای شروع درمان است.

2.جراحی

یک روش جراحی به عنوان اسپلنکتومی شناخته می شود و برای برداشتن طحال مورد استفاده قرار می گیرد. با ظهور گزینه های درمانی موثر جدید، این روش اکنون به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد و ممکن است برای درمان زنان باردار استفاده شود تا استفاده از درمان های دیگر مانند شیمی درمانی به تأخیر بیفتد.

3.شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان است که با کشتن سلول های سرطانی یا جلوگیری از تقسیم آنها، پیشرفت سرطان را متوقف می کند. شیمی درمانی می تواند بسته به نوع و مرحله سرطان، به صورت خوراکی یا تزریقی انجام شود. داروهای شیمی درمانی شامل کلادریبین و پنتوستاتین، درمان های استاندارد و در خط مقدم برای درمان لوسمی سلول مویی هستند. بنداموستین یکی دیگر از داروهای شیمی درمانی است که می تواند در افرادی که پس از درمان اولیه بدتر می شوند استفاده شود.

4.درمان بیولوژیک

این درمان همچنین به عنوان ایمونوتراپی نیز شناخته می شود. درمان بیولوژیکی نوعی درمان است که از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. آلفا اینترفرون یکی از انواع عوامل بیولوژیکی است که برای درمان لوسمی سلول های مویی استفاده می شود.

5.درمان هدفمند

درمان هدفمند نوعی درمان است که بدون آسیب رساندن به سلول های سالم، سلول های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله می کند. درمان هدفمند شامل استفاده از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال است. این آنتی بادی ها مولکول‌هایی هستند که در آزمایشگاه ساخته می‌شوند و مواد روی سلول‌های سرطانی یا موادی که به رشد سلول‌های سرطانی کمک می‌کنند را شناسایی کرده و به آن‌ها متصل می‌شوند.

انجام این کار از رشد یا گسترش سرطان جلوگیری می کند. در لوسمی سلول مویی، ریتوکسی مب یک آنتی بادی مونوکلونال رایج است. سایر درمان های هدفمندی که پزشکان برای افراد مبتلا به جهش در ژن BRAF استفاده می کنند، شامل ایبروتینیب و ومورافنیب است.

گزینه های درمانی طبیعی که می تواند کمک کند

گزینه های درمانی طبیعی نمی توانند لوسمی سلول مویی را درمان کنند. با این حال، برخی از این درمان ها ممکن است به افراد کمک کنند تا با بیماری خود یا عوارض جانبی درمان مقابله کنند. درمان های طبیعی که ممکن است کمک کننده باشند عبارتند از:

  • طب سوزنی: روشی که در آن برای تسکین حالت تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی، سوزن های ظریفی در نقاط خاصی از بدن قرار می گیرند.
  • ماساژ: درمان با دست و اعمال فشار به بافت ها و عضلات بدن برای کاهش اضطراب و خستگی.
  • درمان‌های ذهن و بدن: مدیتیشن هدایت‌شده و تکنیک‌های آرام‌سازی برای کمک به آرامش و تسکین درد.
  • رایحه درمانی: استفاده از روغن های معطر برای ایجاد حس خوب و کاهش استرس. این مواد را می توان مستقیماً روی پوست ماساژ داد، به آب حمام اضافه کرد یا آن را حرارت داد تا عطر خود را آزاد کنند.

چشم انداز بیماری

درمان لوسمی سلول مویی دارای میزان موفقیت بالایی است و اکثر افراد امید به زندگی مشابهی با افراد سالم هم سن دارند. با این حال، افراد زیر 40 سال ممکن است امید به زندگی کمتری در مقایسه با افراد هم سن داشته باشند. لوسمی سلول مویی به عنوان یک سرطان مزمن در نظر گرفته می شود، زیرا هرگز به طور کامل از بین نمی رود. با این حال، اکثر افراد مبتلا به این بیماری معمولاً پس از درمان اولیه یک دوره طولانی همراه با علائم کم یا بدون علائم را تجربه می کنند.

هنگامی که فرد در حال بهبودی است، همچنان برای نظارت بر شمارش خون و وضعیت سلامتی خود، نیاز به ویزیت های بعدی توسط پزشک دارد. اگر فردی بدتر شود یا ببیند که بیماری اش عود می کند، می تواند وارد دوره بهبودی دیگری شود. شانس بهبودی یک فرد به میزان پاسخ بیماری به درمان و همچنین به سرعت پیشرفت آن بستگی دارد.

منبع : medicalnewstoday

محتوای این مقاله صرفا برای افزایش اطلاعات عمومی شماست و به منزله تجویز پزشکی نیست.
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.